Sekule-Mušo Mrdak
| Sekule Mrdak | |
|---|---|
 Sekule-Mušo Mrdak | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 1888. |
| Mesto rođenja | Žabljak,  Knjaževina Crna Gora |
| Datum smrti | 1962. (73/74 god.) |
| Mesto smrti | Nikšić,  FNR Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Vojska | Knjaževina Crna Gora Kraljevina Crna Gora |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat |
| Odlikovanja | Barjaktar Albanska spomenica Spomenica na rat 1912. godine Spomenica na rat 1913. godine Medalja za Balkanske ratove Za osvetu Kosova 1912-1913 Spomenica Prvog svetskog rata |
Sekule-Mušo Mićin Mrdak (Žabljak, 1888 — Nikšić, 12. decembar 1962) bio je najmlađi barjaktar crnogorske vojske.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1888. godine u selu Aluga kod Žabljaka. Majka mu je bila iz porodice Raonić. Imao je nepunih godinu dana kada je sa majkom udovicom došao u Nikšić. U protokolu popisa stanovništva varoške kapetanije Nikšić 1899. godine upisano je ime i prezime Sekula Mićinog Mrdaka pod brojem 4, na strani 427. Bio je oženjen sa Velikom Miljević iz Bara Šumanovića kod Danilovgrada. Imao je sinove: Radojka, Milana, Dragana, i kćerke: Ksenija, rođena 1924. godine udata za Vuksana Gavrilovića na Cetinju, i Jelenu, koja je umrla kao djevojka. Bila je odličan đak nikšićke gimnazije. Umrla je 1943. godine u okupiranom Nikšiću i sahranjena na Starom groblju. Učesnik je balkanskih ratova i Prvog svjetskog rata. Prilikom uručenja barjaka, knjaz Nikola mu se obratio riječima: „Momče, vidiš ono brdo? Ovaj barjak može biti veći i teži od njega!" (misli se na Budoš, najveće brdo u Nikšiću). Ranjen je na Bardanjolu, pri osvajanju Skadra, nakon čega je poslat na liječenje u Italiji. Nosilac je više odlikovanja, a među njima i Albanske spomenice. Radio je i živio u Nikšiću, gdje je je držao trgovinu sa uglednom porodicom Šaobić, a kasnije i kafanu u kojoj su odsjedali ugledi građani Nikšića. Na strani 30 „Nikšićkih novina“ od 8. 2. 2001. godine, pod naslovom "Čarobne nikšićke firme", nalazi se ime Muša Mrdaka, trgovca. Bio je izuzetno hrabar, rado viđen u društvu prijatelja, komšija, kumova i rođaka. Umro je 12. decembra 1962. godine u Nikšiću, gdje je sahranjen kao ugledan i zaslužan građanin kod crkve sv. Petra i Pavla na Starom groblju.
Poreklo Mrdaka[uredi | uredi izvor]
Mrdaci su istaknuto srpsko bratstvo iz Crne Gore. Živeli su u Premćanima imali su imanja, odnosno katune, u Šarancima njihovo je bilo skoro pola Premćana, istočni deo. I sada se zove Mrdačko Selo i Mrdačka Kosa. Oni su stari srpski stanovnici Premćana, kao i Brajkovići. Najpoznatiji zapisi o Mrdacima, vezuju se za Mrdaka Maričića (1371. godine) kao i bana Lužanina Mrdaka (1411. godine). Prema predanju tu su došli iz Metohije posle Kosovskog boja 1389.[1]
Barjaktarstvo[uredi | uredi izvor]
Sekule-Mušo Mićin Mrdak je sa nepunih 17 godina, negdje oko 1905. godine, na trgu u Nikšiću, primio crnogorski barjak iz ruku knjaza Nikole Petrovića, pred strojem crnogorske vojske i okupljenim narodom. Tom prilikom knjaz je figurativno rekao: „Momče, vidiš ono brdo? Ovaj barjak može biti veći i teži od njega!" (prisutni su pomislili na brdo Budoš, najveće brdo u Nikšiću). Zaista se smatra da je Mušo Mrdak bio najmlađi crnogorski barjaktar, koji je hrabro i časno ratovao i nosio ovaj barjak iz bitke u bitku. U bici na Skadru Mušo je ranjen od neprijateljskog kuršuma, ali i dalje nije dozvoljavao da crnogorski barjak poklekne u njegovim rukama.