Ugljari
Ugljari | |
|---|---|
 Crkva u Ugljarima | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština | Zvornik |
| Stanovništvo | |
| — 2013. | 609 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 30′ 39″ S; 19° 05′ 31″ I / 44.5108° S; 19.0919° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
  Ugljari Ugljari na karti Bosne i Hercegovine | |
Ugljari su naseljeno mjesto u opštini Zvornik, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 1991. u naselju je živjelo 609 stanovnika.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Ugljari su srednje naseljeno mjesto u opštini Zvornik u Republici Srpskoj, koje se nalazi na magistralnom putu Bijeljina-Zvornik-Sarajevo. Naselje Ugljari, zajedno sa neseljima Buložani i Turski Skočić čini mjesto i mjesnu zajednicu Skočić. Od Zvornika je udaljeno 14 km, Bijeljine 35 km, Beograda 140 km. Na istočnoj strani naselje izlazi na rijeku Drinu i graniči se sa Banjom Koviljačom to jest sa Repuplikom Srbijom. Po površini je jedno od većih mjesta u opštini Zvornik.
Naselje je najvjerovatnije dobilo ime po uglju, koji se povremeno pojavljuje u riječici Sipulji, koja protiče kroz Ugljare, a izvire u rejonu Remin kamen-Bijela stijena i ulijeva se u rijeku Drinu. Po drugoj verziji naselje je dobilo naziv po uglju (ćumuru]), koji se nekada proizvodio na ovom prostoru i koristio se za potrebe pečenja kamena krečnjaka (kreča) u predjelima Debeljaka, Bijele stijene, Gole kose i Remina kamena, od 15-18 vijeka.
Ugljari su poznati po rudniku kvarca Bijela stijena, najvećem nalazištu kvarca, najčistije vrste kristalnog kamena u Evropi, od koga se proizvode: staklo, najkvalitetniji porcelan, šmirgl papir, a veoma je zastupljen kao sastojak za proizvodnju farbi za fasade, raznih filtera i prečistača za industriju i domaćinstvo, kao i u mnoge druge svrhe u građevinarstvu. Na obroncima planine Majevica, koja se proteže do Ugljara, nalazi se visoravan Kostur, ogromna kamena pećina od bijelog ljutog kamenaa(krečnjaka). U blizini Kostura, na Tojića crkvini, nalazila se jedna od prvih crkava u Podrinju koju su Turci porušili do temelja krajem 17 vijeka. Ponovo je izgrađena nova crkva, stotinak metara dalje od temelja stare porušene crkve. Sa platoa crkve je predivan pogled na mjesto Skočić, Loznicu, B. Koviljaču, Gučevo i rijeku Drinu, a vidi se i veliki deo Podrinja i Semberije.
Poznate ličnosti[uredi | uredi izvor]
Poznate ličnosti iz ovog mjesta su:
- Risto Tojić 1853-1914, jerej u Kozlučkoj eparhiji i jedan od prvih sveštenika iz ovog dijela Podrinja. Turci su ga prebili i protjerali sa parohije, tako da je ubrzo posle toga umro u izbjeglištvu u selu Vitinca.
- Pero Simić, publicista, novinar i bivši generalni direktor kompanije Novosti.
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
| Nacionalnost | 1991. |
| Srbi | 506 |
| Muslimani | 65 |
| Hrvati | 2 |
| Jugosloveni | 18 |
| ostali | 18 |
| Ukupno | 609 |
| Demografija[1] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1961. | 530 | |
| 1971. | 494 | |
| 1981. | 540 | |
| 1991. | 608 | |
