Umberto II
 | Ovom članku potrebni su dodatni izvori zbog proverljivosti. |
| Umberto II | |
|---|---|
 Umberto II 1944. | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Umberto Nikola Tomazo Đovani Marija di Savoja |
| Datum rođenja | 15. septembar 1904. |
| Mesto rođenja | Kuneo, Kraljevina Italija |
| Datum smrti | 18. mart 1983. (78 god.) |
| Mesto smrti | Ženeva, Švajcarska |
| Porodica | |
| Supružnik | Marie José of Belgium |
| Potomstvo | Marija Pija od Savoje, Vittorio Emanuele, Prince of Naples, Maria Gabriella of Savoy, Marija Beatriče Savojska |
| Roditelji | Viktor Emanuel III Jelena Savojska |
| Dinastija | Savoja |
| Kralj Italije | |
| Period | 9. maj — 13. jun 1946. |
| Prethodnik | Vitorio Emanuele III |
| Naslednik | monarhija ukinuta Enriko de Nikola kao predsednik republike |
| Potpis |  |
 Monogram Umberta II | |
.svg)
Umberto II (15. septembar 1904 — 18. mart 1983), punim imenom Umberto Nikola Tomazo Đovani Marija di Savoja, bio je poslednji kralj Italije. Poznat je i kao Majski kralj (ital. Re di Maggio), zbog svoje veoma kratke vladavine. Treće je dete kralja Vitorija Emanuela III i Jelene Petrović Njegoš (Jelena Savojska) od Crne Gore[1]. Preko majke je bio brat od tetke princu Đorđu, kralju Aleksandru Karađorđeviću, i Jeleni Karađorđević. Umberto je na prestolu proveo samo mesec dana. Postao kralj u maju 1946, posle abdikacije oca Vitorija Emanuela III, abdicirao u junu pošto su se Italijani na referendumu izjasnili za republiku.
Na presto je došao nakon abdikacije svoga oca 9. maja 1946. i kralj je bio do 12. juna 1946. (33 dana). Odbacio je očevu titulu kralja Albanije, a sam je molio albanskog kralja Zogua da oprosti što mu je njegov otac uzeo tron.
Pošto su Italijani na referendumu glasali za republiku, monarhija je formalno okončana 12. juna 1946. godine, a kralj Umberto II. otišao je u egzil, napustivši Italiju zauvek. Preminuo je u izbeglištvu u Švajcarskoj.
Na njegovu sahranu Italija nije poslala zvaničnu delegaciju, a ni javni servis RAI je nije prenosio. Mauricio Moreno, tadašnji konzul Italije u Lionu, je bio jedini prisutni italijanski zvaničnik. Jedino javno obeležavanje žalosti u Italiji je bila crna traka koju su igrači Juventusa nosili na utakmici protiv Pize, 20. marta 1983.[2][3]
Porodično stablo[uredi | uredi izvor]
| 4. Umberto I | ||||||||||||||||
| 2. Vitorio Emanuele III Savojski | ||||||||||||||||
| 5. Margerita Savojska | ||||||||||||||||
| 1. Umberto II | ||||||||||||||||
| 6. Nikola I Petrović | ||||||||||||||||
| 3. Jelena Savojska | ||||||||||||||||
| 7. Milena Petrović | ||||||||||||||||
Porodica[uredi | uredi izvor]
Supružnik[uredi | uredi izvor]
| ime | slika | datum rođenja | datum smrti |
|---|---|---|---|
| Kraljica Mari Žoze |  |
4. avgust 1906. | 27. januar 2001. |
Deca[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Dьяkonova P.G. Deяtelьnostь Umberto Nobile i italьяnskih specialistov po dirižablestroeniю v SSSR v 1931-1935 gg.”. Istoričeskiй žurnal: naučnыe issledovaniя. 4 (4): 174—183. april 2018. ISSN 2454-0609. doi:10.7256/2454-0609.2018.4.26391.
- ^ „15 settembre 1904: nasce Umberto II, ultimo re d’Italia”. parmadaily.it (na jeziku: italijanski). Parma Daily. 15. septembar 2021. Pristupljeno 2. novembar 2021. „Al suo funerale, disertato dalle autorità italiane (con l’eccezione di Maurizio Moreno, console generale d’Italia a Lione, in rappresentanza del governo), parteciparono 10.000 italiani che raggiunsero l’abbazia di Altacomba vicino ad Aix-les-Bains in Savoia. La Rai non trasmise la diretta televisiva. Alle esequie erano presenti, oltre a membri di casa Savoia: Juan Carlos I di Spagna e Sofia di Grecia, Baldovino e Fabiola del Belgio, Giovanni di Lussemburgo e Giuseppina Carlotta del Belgio, il principe Ranieri di Monaco col figlio Alberto, il duca di Kent in rappresentanza di Elisabetta II del Regno Unito, i re detronizzati di Bulgaria, Romania e Grecia (Simeone II, Michele I e Costantino II), i rappresentanti delle case d’Asburgo, Borbone, Baviera e di altre case già regnanti. La Santa Sede era rappresentata dal nunzio apostolico a Parigi. I giocatori della Juventus, nella partita del 20 marzo contro il Pisa, portarono il segno del lutto al braccio: questa fu la sola manifestazione di cordoglio, resa pubblicamente in Italia al re Umberto II.”
- ^ „Pisa - Juventus 0-0 - Campionato 1982-83 - 24a giornata”. Youtube. Pristupljeno 2. novembar 2021.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
