Šoljmar

Šoljmar mađ. Solymár
Ime naselja pisano rovaškim pismom
Zastava Grb
Administrativni podaci
Država	Mađarska
Region	Centralna Mađarska
Županija	Pešta
Srez	Pilišverešvar
Stanovništvo
Stanovništvo	‍
— 2021.	10.823
— gustina	564,11 st./km2
Geografske karakteristike
Koordinate	47° 35′ 28″ S; 18° 55′ 44″ I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Površina	17,86 km2
Šoljmar Šoljmar na karti Mađarske
Poštanski broj	2083
Pozivni broj	(+36) 26
Veb-sajt
http://www.Solymár.hu/

Šoljmar (mađ. Solymár, nem. Schaumar) je naselje u centralnoj Mađarskoj. Šoljmar je veće naselje u okviru peštanske županije.

Geografija

Lokacija

Nalazi se severozapadno od gradskog područja Budimpešte, graniči se sa 3. i 2. okrugom grada, kao i sa Nađkovačijem, Pilišsentivanom, Pilišverešvarom, Čobanka, Pilišborošjeneom i Ireom. Njegovo živopisno okruženje (brda na jugu i istoku, najviša tačka je Žirošheđ na 424 m) i dobra pristupačnost gradskih autobusa 64, 64A, 164, 264, 157 i 964 iz Hivešvelđa, 218 iz Obude i Budimpešte, voza iz Budimpešte. autobusi sa Arpad-hida) učinili su ga poželjnom destinacijom za bogate gradske stanovnike koji se sele u kuće u predgrađu izvan Budimpešte od sredine 1990-ih.

Istorija

Ime sela se prvi put pominje u povelji Bele IV od 5. maja 1266. godine kao Šolomar. Najverovatnija etimologija imena je mađarski šolimar (češće šolimas): „sokolar“, odnosno mesto gde žive kraljevski sokolari. (Nekoliko susednih sela je nazvano slično.) Selo je napredovalo tokom narednih vekova i verovatno je bilo domaćin kraljevskog lovačkog dvorca (Sarkavar), koji je izgoreo posle 1561. godine. Turska osvajanja su ostavile selo napušteno posle 1580. godine.

Selo je bilo nenaseljeno sve do dolaska prvih doseljenika oko 1700. godine, prvi Srbi i Bugari su migrirali sa juga, da bi izbegli osmanske snage koje su se povlačile. Ubrzo potom došli su bavarski imigranti, koje je monarhija regrutovala iz Habzburga i sličnih južnih pokrajina duž Dunava. Kruna je platila njihov prevoz i pomogla im da se nastanjuju u Mađarskoj. Pridošlicama je obećano da će zadržati svoj jezik i veru (uglavnom rimokatoličku). Monarhija je želela da preseli ovo područje i znala je da Nemci mogu da obnove obradive zemlje duž Dunava. Pošto su doseljenici nastavili da govore nemački jezik i zadržali svoju kulturnu i versku tradiciju, nazvani su Dunavske Švabe (die Donauschwaben). Njihovi potomci, koji su bili građani Austrougarske i narednih vlada, kasnije su činili veliku većinu stanovništva na ovim prostorima i na nemačkom su selo nazvali Šaumar.

Tokom Drugog svetskog rata, Adolf Hitler se obraćao etničkim Nemcima u drugim zemljama, bez obzira koliko dugo su tamo boravili. U nekim oblastima, etnički Nemci su podržavali njegov program, ali su u mnogim slučajevima bili lojalni mestu gde su živeli. Pošto je deo nacističkog razloga za rat bio ujedinjenje svih etničkih Nemaca i ugnjetavanje i istrebljenje drugog stanovništva, mnoge istočnoevropske zemlje, kao što su Mađarska, Jugoslavija, Poljska i Sovjetski Savez, proterale su etničke Nemce nakon rata. Otprilike polovina stanovništva Šolimara deportovano je u Nemačku 1946. godine kao kolektivna kazna i deo tog masovnog raseljavanja. Više od 330 domaćinstava u Šolimaru je ispražnjeno.

Prazne kuće su zauzeli etnički Mađari preseljeni iz drugih delova zemlje (uglavnom Mezekevešda), kao i izbeglice iz Erdelja. U kasnijim godinama stigli su etnički Mađari deportovani iz Čehoslovačke. Zajedno sa masovnom migracijom ljudi iz Budimpešte u proteklim decenijama suburbanizacije, etnički Nemci su postali manjina stanovništva. Od 1990. godine se obeležava deportacija, postavljeno je spomen obeležje na Crkvenom trgu.

Stanovništvo

Tokom popisa 2011. godine, 88,1% stanovnika se izjasnilo kao Mađari, 13% kao Nemci, 0,2% kao Rumuni i 0,2% kao Slovaci (11,4% se nije izjasnilo).

Verska distribucija je bila sledeća: rimokatolici 42,9%, reformisani 9%, luterani 1,4%, grkokatolici 0,8%, Izraelci 0,3%, nekonfesionalni 17,1% (25,3% se nije izjasnilo).

Godine 2019. selo je imalo 11.277 stanovnika.

Spoljašnje veze

• Zvanični veb-sajt