Zlatofilnost

U hemiji, zlatofilnost se odnosi na tendenciju kompleksa zlata da se agregiraju putem fomiranja slabih zlato-zlato veza.^[1]^[2]

Glavni dokaz za postojanje zlatofilnosti proizilazi iz kristalografske analize Au(I) kompleksa. Zlatofilna veza ima dužinu od oko 3,0 Å i jačinu od oko 7–12 kcal/mol,^[1] što je uporedivo sa jačinom vodonične veze. Zlatofilna interakcija se smatra rezultatom elektronske korelacije komponenti zatvorene-ljuske, što je neobično pošto atomi sa zatvorenim ljuskama obično imaju zanemarljive međusobne interakcije na rastojanjima u skali Au-Au veza. Ove interakcije su u izvesnoj meri slične sa van der Valsovim interakcijama, ali su obično jake usled relativističkih efekata. Opažanja i teorija pokazuju da se u proseku 28% energije vezivanja u zlatofilnoj interakciji može pripisati relativističkoj ekspanziji d orbitala zlata.^[3]

Manifestacija zlatofilnosti je sklonost centara zlata da se agregiraju. Mada su intra- i inter-molekulske aurofilne interakcije poznate, jedino je primećena intramolekularna agregacija.^[4]

Reference

^ ^а ^б ^в Schmidbaur, Hubert (2000). „The Aurophilicity Phenomenon: A Decade of Experimental Findings, Theoretical Concepts and Emerging Application”. Gold Bulletin. 33 (1): 3—10. doi:10.1007/BF03215477.
^ Schmidbaur, Hubert (1995). „Ludwig Mond Lecture. High-carat gold compounds”. Chem. Soc. Rev. 24 (6): 391—400. doi:10.1039/CS9952400391.
^ Runeberg, Nino; Schütz, Martin & Hans-Joachim Werner (1999). „The aurophilic attraction as interpreted by local correlation methods”. J. Chem. Phys. 110 (15): 7210—7215. Bibcode:1999JChPh.110.7210R. doi:10.1063/1.478665.
^ Schmidbaur, Hubert; Cronje, Stephanie; Djordjevic, Bratislav & Schuster, Oliver (2005). „Understanding gold chemistry through relativity”. J. Chem. Phys. 311: 151—161. Bibcode:2005CP....311..151S. doi:10.1016/j.chemphys.2004.09.023.

[phenomenon-1] а ^б ^в Schmidbaur, Hubert (2000). „The Aurophilicity Phenomenon: A Decade of Experimental Findings, Theoretical Concepts and Emerging Application”. Gold Bulletin. 33 (1): 3—10. doi:10.1007/BF03215477.

[2] Schmidbaur, Hubert (1995). „Ludwig Mond Lecture. High-carat gold compounds”. Chem. Soc. Rev. 24 (6): 391—400. doi:10.1039/CS9952400391.

[3] Runeberg, Nino; Schütz, Martin & Hans-Joachim Werner (1999). „The aurophilic attraction as interpreted by local correlation methods”. J. Chem. Phys. 110 (15): 7210—7215. Bibcode:1999JChPh.110.7210R. doi:10.1063/1.478665.

[relativity-4] Schmidbaur, Hubert; Cronje, Stephanie; Djordjevic, Bratislav & Schuster, Oliver (2005). „Understanding gold chemistry through relativity”. J. Chem. Phys. 311: 151—161. Bibcode:2005CP....311..151S. doi:10.1016/j.chemphys.2004.09.023.

[1]

[2]

[3]

[4]