Ljubomir Petrović
| Ljubomir Ž. Petrović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 28. novembar 1899. |
| Mesto rođenja | Požarevac,  Kraljevina Srbija |
| Vojna karijera | |
| Čin | artiljerijski potpukovnik |
| Učešće u ratovima | Prvi svetski rat, Drugi svetski rat |
Ljubomir Ž. Petrović (Požarevac, 28. novembar 1899 − ? ) bio je artiljerijski potpukovnik, generalštabni oficir, učesnik Prvog i Drugog svetskog rata, načelnik štaba Cerske divizije.
Život i rad[uredi | uredi izvor]
Ljubomir Petrović rođen je 28. novembra 1899. u Požarevcu, gde je završio osnovnu školu i gimnaziju od 6 razreda.
Prvi svetski rat[uredi | uredi izvor]
U vreme Prvog svetskog rata, prijavio se kao dobrovoljac. Tokom 1915. godine povlači se za vojskom, ali je bio zarobljen zajedno sa ocem Živojinom koji je u toku rata bio mobilisan kao običan vojnik. Od kraja 1915. do 1918. godine bili su u logoru Nežider kod Nežiderskog jezera u Mađarskoj.
Povratak u zemlju i napredovanje u službi[uredi | uredi izvor]
Nakon rata i povratka u zemlju 1920. godine upisao je Vojnu akademiju.[1] Nižu školu Vojne Akademije završava 1922. godine kao 48. u klasi, postaje artiljerijski oficir i dobija čin potporučnika.[2] Posle akademije postavnjen je za vodnika 4. haubičkog diviziona Vrbaske artiljerijske brigade. Za vodnika 5. poljskog diviziona Zetske artiljerijske brigade postavljen je 22. oktobra 1925. godine.[3] Za vršioca dužnosti komandira 3. baterije 1. diviziona Jadranske artiljerijske brigade postavljen je 7. aprila 1927. godine.[4]
Na predlog upravnika Vojne Akademije primljen je u Višu školu Vojne Akademije 30. septembra 1927. godine.[5] Kao svršeni student Više škole Vojne Akademije postavljen je 1. oktobra 1929. godine za komandira 3. baterije 1. diviziona Dunavske artiljerijske brigade.[6] Unapređen je u čin kapetana II klase 4. oktobra 1930. godine.[7] Nakon unapređenja, a na predlog Načelnika glavnog Generalštaba premešten je za Beograd kao pripravnik za đeneralštabnu struku 16. oktobra 1930. godine.[8] Na osnovu zakona o ustrojstvu vojske i mornarice preveden je 20. februara 1933. godine u generalštabnu struku kao oficir za generalštabne poslove.[9] Po potrebi službe raspoređen je 23. marta 1933. godine na službu u železničko-plovidbeni odsek saobraćajnog odeljenja Glavnog Generalštaba.[10] U čin kapetana I klase unapređen je 9. oktobra 1933. godine.[11] Nakon par godina, tačnije 31. decembra 1936. godine unapređen je u čin majora.[12]
Za dalje školovanje za generalštabnog oficira, major Ljubomir Petrović poslat je u Pariz početkom 1937. godine gde je ostao do kraja godine. Specijalizacija se održavala u Pariskoj školi Ecol milliter superior deger (Francuska visoka vojna akademija) koju je završio je i Vladimir Stanojević. Zategnuti politički odnosi u Evropi i približavanje rata je očigledno uticalo 30-tih godina na doškolovavanje jugoslovenskih (srpskih) oficira u Francuskoj.
Nakon povratka u Srbiju 1938. godine raspoređen je u Valjevo, gde je ostao do 1941. godine u svojstvu pomoćnika načelnika štaba Drinske divizije
Petar II Karađorđević, a na predlog Ministra vojske i mornarice generala Petra Pešića unapredio je 31. decembra 1940. godine Ljubomira Petrovića u čin potpukovnika.[13]
Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor]
U toku Aprilskog rata bio je načelnik štaba Cerske divizije (sedište u Šapcu) iako je već tada trebalo da dobije čin pukovnika ostao je u zvanju potpukovnika. Njegova jedinica se dostojno nosila sa jačim neprijateljem. U toku aktivnosti i povlačenja kod Ivanjice, doznao je da je zemlja kapitulirala, gde je zarobljen i potom sa ostalim oficirima sproveden u nemačko zarobljeništv. Zarobljeništvo je proveo većim delom u Osnabriku i delom radeći na imanjima imućnijih Nemaca pred sam kraj rata 1944. godine.
Nakon Drugog svetskog rata ostao je u Francuskoj okupacionoj zoni u Baden-Badenu i radio je u vojnoj ustanovi kod Francuza sve do kraja francuske okupacije Švarcvalda i jugozapadnog dela Nemačke 1948-1949. godine. Nije se vratio u zemlju jer se kao oficir sa zakletvom datom kralju, bojao da će ga neko po povratku sprovesti u zatvor.
U više navrata bio je član ispitne komisije za čin aktivnog i rezervnog sanitetskog i apotekarskog kapetana II klase za ispitnu 1934/35, 1935/1936 godinu.[14]
Bio je član ispitne komisije za čin aktivnog i rezervnog sanitetskog majora vojske i mornarice i apotekarskog majora za ispitnu 1938/39 godinu.[15]
Porodica[uredi | uredi izvor]
Brat Dragutin (Draga) rođen 1896. godine, zemljoradnik. Ljubimir Ž. Petrović bio je oženjen gđicom Olgom, kćerkom pešadijskog brigadnog generala Mulitina Stanojevića, Načelnika Ađutanskog odeljenja Ministarstva Vojske i Mornarice.[16] Supruga Olga umrla je 16. februara 1950. na godišnjicu braka, od kapi. Imali su dva sina Miomira rođenog 12. jula 1930. godina i Dušana rođenog 30. maja 1936. godine.
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
- Medalja za vojničke vrline, 1925.
- Zlatna medalja za revnosnu službu, 1925.
- Orden Jugoslovenske Krune V reda, 1930.
- Medalja za vojničke vrline, 1931.
- Kraljevski orden Belog orla V reda, 1936.
- Orden Jugoslovenske Krune IV reda, 1940.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Službeni vojni list, godina 39, broj 41, od 23.10.1920. godine. str. 2035-2036.
- ^ Službeni vojni list, godina 41, broj 41, od 04.10.1922. godine. str. 1821-1822.
- ^ Službeni vojni list, godina 44, broj 48, od 24.10.1925. godine. str. 1663-1664.
- ^ Službeni vojni list, godina 46, broj 15, od 09.04.1927. godine. str. 645-646.
- ^ Službeni vojni list, godina 46, broj 37, od 10.09.1927. godine. str. 1719-1720.
- ^ Službeni vojni list, godina 48, broj 42, od 12.10.1929. godine. str. 1667-1668.
- ^ Službeni vojni list, godina 49, broj 40, od 07.10.1930. godine. str. 1987-1988.
- ^ Službeni vojni list, godina 49, broj 42, od 18.10. 930. godine. str. 2089-2090.
- ^ Službeni vojni list, godina 52, broj 10, od 17.03.1933. godine. str. 341-342.
- ^ Službeni vojni list, godina 52, broj 11, od 25.03.1933. godine. str. 371-372.
- ^ Službeni vojni list, godina 52, broj 33, od 12.10.1933. godine. str. 1537-1538.
- ^ Službeni vojni list, godina 56, broj 1, od 06.01.1937. godine. str. 7-8.
- ^ Službeni vojni list, godina 59, broj 49, od 31.12.1940. godine. str. 3035-3036.
- ^ Službeni vojni list, godina 54, broj 22, od 22.03.1935. godine. str. 451-452.
- ^ Službeni vojni list, godina 57, broj 6, od 24.02.1938. godine. str. 209-210.
- ^ Službeni vojni list, godina 49, broj 2, od 17.01.1930. godine. str. 77-78.