Baljkovica Donja
Baljkovica Donja | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Grad | Zvornik |
| Stanovništvo | |
| — 2013. |  169 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 27′ 30″ S; 19° 02′ 59″ I / 44.45847° S; 19.04971° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Površina | 1,01 km2 |
  Baljkovica Donja Baljkovica Donja na karti Bosne i Hercegovine | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 056 |
Baljkovica Donja je naseljeno mesto u gradu Zvornik, Republika Srpska, BiH. Na popisu stanovništva 2013. godine Baljkovica Donja je imala 169 stanovnika.[1]
Geografija[uredi | uredi izvor]
Nalazi se na nadmorskoj visini između 200 i 300 м, površine 1,01 км² na udaljenosti oko 13 км od Zvornika. Naselje je zbijenog zipa i pripada mesnoj zajednici Petkovci. Smešteno je na brdovito-brežuljkastom terenu, kroz atar koji je uglavnom sačinjen od obradivog zemljišta sa nešto belogorične šume, protiče reka Sapna.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Na području sela postoji više srednjovekovnih nekropola, na lokalitetu Srnine se nalazi 31 stećak, na Mramoriću 7, na Klasi 2 i na lokalnom groblju 6 stećaka. Stećak kod seoske česme je u obliku sarkofaga, ukrašen je biljnom ornamentikom i stilizovanim spiralama. Za vreme Prvog svetskog rata iz sela je solunski dobrovoljac bio Petar Bujić. Tokom Drugog svetskog rata poginulo je 8 civila, a u Odbrambeno-otadžbinskom ratu je poginulo 9 boraca VRS. Ispred Doma kulture je 1954. godine podignuto spomen-obeležje za 36 poginulih boraca NOVJ iz ovog i okolnih sela, a 2000. godine za poginule borce VRS iz ovog mesta.[2]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Baljkovica Donja je 1879. godine imala 27 domaćinstva i 160 stanovnika, od čega je 138 muslimana i 22 pravoslavaca. Godine 1885. je imala 222, a 1921. godine kao dva sela, Donja Baljkovica Srpska i Donja Baljkovica Turska, imala je 273 stanovnika. Kao jedinstveno selo Baljkovica Donja je 1948. imala 158 stanovnika. Prema popisu stanovništva iz 2013. godine naselje je imalo 62 domaćinstva i 169 stanovnika, većinski je bilo naseljeno Srbima.
| Demografija[3] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1961. | 186 | |
| 1971. | 224 | |
| 1981. | 257 | |
| 1991. | 344 | |
| 2013. | 169 | |
| Nacionalnost[3] | 2013. | 1991. | 1981. | 1971. |
| Srbi | 129 (76,3%) | 289 (84,5%) | 257 (100%) | 198 (88,4%) |
| Muslimani | — | 50 (14,6%) | — | 23 (10,3%) |
| Bošnjaci | 40 (23,7%) | — | — | — |
| Crnogorci | — | — | — | 2 (0,9%) |
| Hrvati | — | 1 (0,3%) | — | — |
| Makedonci | — | — | — | 1 (0,4%) |
| ostali | — | 2 (0,6%) | — | — |
| Ukupno | 169 | 342 | 257 | 224 |
Rodovi[uredi | uredi izvor]
U Baljkovici Donjoj su 2017. godine živele porodice Jaćimovići i Jerkići koje slave Jovanjdan, Babići, Ivanovići, Radovići, Rebići, Savići, Stojanovići i Cvjetinovići koje slave Aranđelovdan, Bujići slave Mitrovdan, Gajići i Pantići slave Nikoljdan, Gotovac slave Đurđevdan, Perići slave Začeće Svetog Jovana Krstitelja i Ristići i Stevići slave Ilindan. Ranije je u selu živela muslimanska porodica Đulić. Preci današnjeg stanovništva većinom su se doselili iz Crne Gore i Hercegovine.[2]
Obrazovanje i privreda[uredi | uredi izvor]
U selu je 1947. godine otvorena četvorogodišnja osnovna škola, a 1979. godine je izgrađena nova školska zgrada i prerasla je u osmogodišnju školu „Ivo Lola Ribar”. Škola je prestala da radi 1992. godine, a 1997. je otvorena kao područno odeljenje OŠ „Sveti Sava” iz Zvornika. Od 2002. godine je u sastavu OŠ „Desanka Maksimović” iz Čelopeka, a 2014. godine je radila kao devetogodišnja škola.
Selo ima tri pravoslavna groblja, najbliža pravoslavna crkva je u selu Šetići, a najbliže džamije su u selima Đulići i Klisa. Dom kulture je izgrađen 1949. godine, u njemu je smeštena seoska ambulanta i Omladinski dom. U selu su 2015. godine radile dve trgovinske i jedna ugostiteljska radnja i dve auto-škole. Selo je dobilo električnu energiju 1966/67. godine, a fiksnu telefonsku mrežu 1982. godine. Prvi vodovod je izgrađen 1978. a drugi 2000. godine. Kroz selo prolazi regionalni put Sapna—Karakaj, dok su seoski putevi asfaltirani 1978. godine.[2]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Rezultati Popisa 2013, gradovi, opštine, naseljena mjesta”. Republički zavod za statistiku. Arhivirano iz originala 23. 03. 2017. g. Pristupljeno 23. 9. 2019.
- ^ a b v g Enciklopedija Republike Srpske 2017, str. 212.
- ^ a b Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Enciklopedija Republike Srpske 1, A-B. Banja Luka. 2017.
