Boško Antić (admiral)
| Boško Antić | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 13. decembar 1941. |
| Mesto rođenja | Čekrčići, kod Visokog, Nezavisna Država Hrvatska |
| Vojna karijera | |
| Vojska | Jugoslovenska narodna armija Vojska Jugoslavije |
| Rod | mornarica |
| Čin | kontraadmiral VJ |
Boško M. Antić (Čekrčići, kod Visokog, 13. decembar 1941) je penzionisani kontraadmiral Vojske Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Gimnaziju je završio u Visokom 1961, a u Splitu Vojnopomorsku akademiju 1966. i Školu za usavršavanje pomorskih oficira, 1967. i 1971. godine. Komandno-štabnu akademiju ratne mornarice završio je 1979, a Komandno-štabnu školu 1987. godine. Službovao je u garnizonima Pula, Novi Sad i Beograd uz školovanja u Divuljama (tri godine) i Splitu (tri godine). Bio je načelnik klase slušalaca u Školi nacionalne odbrane i ujedno zamjenik načelnika škole. Učestvovao je u odbrani SRJ od NATO bombardovanja od 24. marta do 26. juna 1999. U čin kontraadmirala unaprijeđen je 31. decembra 1999. Penzionisan je 29. februara 2000.[1]
U čin pomorskog potporučnika proizveden je 1966, a unapređen u čin poručnika korvete 1969, poručnika fregate 1972, poručnika bojnog broda 1974.(prevremeno), kapetana korvete 1978, kapetana fregate 1983, kapetana bojnog broda 1989. i kontraadmirala 1999. godine (vanredno).
Obavljao je dužnosti: na stažiranju na podmornici P-812 „Neretva”; komandant rečnog minolovca RML-321 i 314; referent za podvodno oružje u Operativno nastavnom organu Komande Rečne ratne flotile; načelnik Operativno-nastavnog organa Komande Rečne ratne flotile; komandant Prvog odreda rečnih minolovaca; na službi u Generalštabu Jugoslovenske narodne armije – referent za naučnoistraživački rad, referent za doktrinu i koncepciju Ratne mornarice i referent za saradnju sa saveznim organima u Sektoru zamenika načelnika Generalštaba za Ratnu mornaricu; nastavnik i rukovodilac grupe nastavnika Ratne mornarice na Katedri taktike Generalštabne akademije; nastavnik operatike, strategije i ratovodstva, načelnik klase i Škole nacionalne odbrane.[2]
U odbrani od agresije NATO-a na SR Jugoslaviju bio na dužnosti predsednika Suda za pomorski plen u Komandi Ratne mornarice, istovremeno savetnik komandanta Ratne mornarice i koordinator rada Odeljenja za moral i informisanje Komande Ratne mornarice.
Maja 2000. godine Nastavno-naučno veće Vojne akademije dodelilo mu je, a ministar za odbranu potvrdio, zvanje vanrednog profesora u Vojnoj akademiji. Objavio je: 56 knjiga, 439 članaka u vojnim časopisima; preko 800 članaka u dnevnim, sedmičnim, mesečnim i periodičnim časopisima. Među njima je i osam feljtona; 95 članaka u vojnim stručnim časopisima i 11 članaka u stručnim časopisima u građanstvu. Napisao je osam scenarija za nastavni i pet za dokumentarni film, tri scenarija za seriju dijapozitiva, bio je konsultant kod snimanja serije Televizije Novi Sad "Baze na Dunavu". Učesnik je mnogobrojnih radio i TV emisija bio je vojnopolitički komentator. Učestvovao u realizaciji više naučnih projekata i na više stručnih, naučno-stručnih i naučnih skupova. Nosilac je izrade i autor mnogobrojnih naučnih i stručnih studija o organizaciji, razvoju i upotrebi Ratne mornarice. Voditelj i konsultant u izradi diplomskih i stručnih radova na svim nivoima školovanja, recenzent i redaktor 40 knjiga i 100 stručnih članaka. Glavni i odgovorni urednik pet knjiga.
Bio je sudija-porotnik Vrhovnog vojnog suda, ekspert odbrane pred Međunarodnim krivičnim sudom za bivšu Jugoslaviju u Hagu, veštak u Višem sudu u Beogradu – Odeljenje za ratne zločine, kao i autor studije "Srebrenica – VELIKA OBMANA" za Republički centar Vlade Republike Srpske za istraživanje ratnih zločina.
Odlikovanja i priznanja[uredi | uredi izvor]
Odlikovan u JNA:
- Orden za vojne zasluge sa srebrnim mačevima,
- Orden narodne armije sa srebrnom zvezdom
- Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima,
- Orden narodne armije sa zlatnom zvijezdom,
Odlikovan u VJ:
- Orden Vojske Jugoslavije III stepena.
- Srebrna plaketa Ratne mornarice dodijeljena mu je 1989. godine.
- Zlatne plakete „Istaknute vojskovođe srpske vojske 1914–1918” koju mu je dodijelilo Udruženja za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije 1912–1918.[2]
Važniji radovi[uredi | uredi izvor]
- Mala enciklopedija ratne mornarice, Beograd 1966;
- Plovidba na unutrašnjim plovnim putevima Beograd 1976;
- Savremeni ratni brodovi, Beograd 1996;
- Ratni dani Ratne mornarice: dnevnik 23. mart - 16. jun 1999. Beograd, 2019.
- Srpska odiseja, Beograd 2002;
- Škola nacionalne odbrane (koautor), Beograd 2004.
- Škola nacionalne odbrane: trideset deveta klasa 1995/1996. Beograd, 2016.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Enciklopedija Republike Srpske. 1, A-B. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2017. str. 104. ISBN 978-99938-21-92-2.
- ^ a b Antić, Boško (2017). Škola nacionalne odbrane četrdeseta klasa 1996/1997. Beograd. str. 148.
