Vinko Coce

Vinko Coce
Lični podaci
Datum rođenja	(1954-12-22)22. decembar 1954.
Mesto rođenja	Trogir, FNR Jugoslavija
Datum smrti	27. oktobar 2013.(2013-10-27) (58 god.)
Mesto smrti	Split, Hrvatska
Muzički rad
Aktivni period	1972−2013.

Vinko Coce (Trogir, 22. decembar 1954 − Split, 27. oktobar 2013) bio je hrvatski pevač, tenor.

Biografija

Mladost

Vinko Coce potiče iz jedne od najstarijih porodica sa čiovske strane današnjeg Trogira. Prema istorijskim izvorima, preci porodice Coce su se ovde naselili u 16. veku.

Od malih nogu je bio pod uticajem blizine grada Trogira i usmeravao ga na muziku mediteranskog sklada. Kokin muzički talenat primećen je već u osnovnoj školi. Sa 13 godina dopunjava solfeđo kod maestra Marinka Lukasa, časovima klarineta, a sa 15 godina peva kao tenor u vokalnom kvintetu Mali kanti, osnovanom sa ciljem da izvodi male muzičke forme i 15. i 16. veka.

Klapa Trogir

Nakon završene stručne škole radi u trogirskom brodogradilištu. Njegovo interesovanje za muziku raste, a 1972. godine počinje da sarađuje sa klapom Trogir, sa kojom ostaje do početka samostalne karijere. Klapov angažman počinje kao prvi tenor, a kasnije se razvija u tenor solistu. Kroz horsko pevanje sarađuje sa vrsnim pedagozima i muzičarima kao što su Ljubo Stipišić, Josip Veršić, Eduard Tudor, Silvije Bombardeli, Nikola Žličar, Duško Tambača, Loris Voltolini, Nikola Buble, Joško Ćaleta i dr.

Paralelno sa pevanjem u klapi, Coce razvija svoj muzički talenat u muzičkoj školi „Josip Hatze“ u Splitu, na odseku za solo pevanje kod prof. Branka Ristića. Uspešno je završio školu krajem osamdesetih. Godine 1983. primljen je za horskog tenora u profesionalni mešoviti hor HNK u Splitu. Tamo je narednih 5 godina intenzivno i uspešno pevao kompletan horski operski repertoar. Istovremeno nastavlja rad u trogirskoj crkvi. U tom periodu Coce je često pevao pojedine tenorske deonice u HNK u Zagrebu, kao asistent u glavnim tenorskim ulogama.

Samostalna karijera

Vinko Coce je svoju samostalnu karijeru započeo 1991. godine pevajući zabavnu muziku. To je, nažalost, dovelo do prekida saradnje sa klapom Trogir, koja je delom i zbog toga prestala sa radom 1995. godine.

Posle rata počinje da sarađuje sa Nenom Ninčevićem i Joškom Banovom, što je rezultiralo njegovim prvim estradnim uspehom; Godine 1993. Coce je snimio svoj prvi album Mirno spavaj, ružo moja, koji je takođe proizveo nekoliko hitova. Te godine je osvojio i Gran pri na Splitskom muzičkom festivalu. 1994. godine nastupa na Dori sa pesmom „Zlato moje“. Uskoro je sledila nominacija za Porin, za pesmu „Korica hleba u vinu“. Zaista je dobio nagradu, zajedno sa Klapom Trogir, kao priznanje za njegov rad na polju negovanja i unapređenja tradicionalnog klapsko-dalmatinskog pevanja.

Ovi uspesi su mu obezbedili popularnost na nacionalnom nivou.

Ponovno okupljanje klape Trogir

Klapa Trogir se 2002. godine ponovo okuplja za 40. godišnjicu delovanja, što je obeleženo monografijom „Povratak na početak“, autora Stanka Geića. Klapa nastavlja dalju obradu muzičkih dela iz serijala Narodno blago grada Trogira, pod pokroviteljstvom KUD-a Kolo.

Zbog uspešne solo karijere, Coce je 2000. godine postao član Hrvatske glazbene unije i dobio status slobodnog umetnika. Pored toga, Coce je stalni član kamernog hora Benediktinaca i Sv. Nikole u Trogiru.

U junu 2003. godine u Trogiru je organizovan samostalni koncert "Vinko i prijatelji" na kojem su nastupili i Oliver Dragojević, Klapa Trogir, Klapa Tragos i kao pratnja grupa Delfini.

U avgustu 2003. Coce je organizovao predstavljanje manje poznatih svetskih tenora, pod nazivom „Prvo međunarodno takmičenje mladih tenora“, uz medijsku pažnju.

Smrt

Preminuo je 27. oktobra 2013. godine u KBC Split oko 01.00 sat posle višemesečne borbe sa teškim dijabetesom i visokim krvnim pritiskom.

Nagrade

• 1993. godine – Gran pri Splitskog festivala
• 1998 – Nagrada Porin za najbolji album folklorne muzike (zajedno sa klapom Trogir)
• 2014 – Diskografska nagrada Porin za životno delo (posthumno)

Spoljašnje veze

Vinko Coce na sajtu Discogs (jezik: engleski)