Gornje Korminjane

Gornje Korminjane
Gornje Korminjane;
Administrativni podaci
Država	Srbija
Autonomna pokrajina	Kosovo i Metohija
Upravni okrug	Kosovskopomoravski
Opština	Kosovska Kamenica
Geografske karakteristike
Koordinate	42° 30′ 10″ S; 21° 36′ 50″ I / 42.5028° S; 21.6139° I
Vremenska zona	UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina	585 m
	Gornje Korminjane Gornje Korminjane na karti Srbije

Gornje Korminjane (alb. Kormnjani i Epërm) je naselje u opštini Kosovska Kamenica na Kosovu i Metohiji. Po zakonima samoproglašene Republike Kosovo naselje se nalazi u sastavu opštine Ranilug. Atar naselja se nalazi na teritoriji katastarske opštine Gornje Korminjane površine 667 ha. Nalazi se istoku Kosova u Kosovskom Pomoravlju, duž toka reke Binačke Morave, u podnožju brda Butka, Šanak i Čuka. Od administrativnog prelaza sa Srbijom — Končulj je udaljeno 3-4 kolometra. Iznad sela, u brdima, pronađeni su ostaci starog naselja. Tu se nalazi i manastir Izmornik, jedini u ovom delu Kosovskog pomoravlja. U blizini sela se nalazila stara srpska crkva. Danas u selu postoji crkva Presvete Bogorodice sagrađena krajem 18. ili početkom 19. veka koja je proširena sredinom 19. veka i oslikana 1870. godine.^[1]

Poreklo stanovništva po rodovima[uredi | uredi izvor]

Podaci iz 1929^[2]

Vučkovići (3 k., Sv. Đorđe Alimpije), starosedeoci iz Šticara.
Svrakići (1 k.), Matići (3 k.) i Zajčevići (9 k.), svi slave Sv. Đorđa Alimpija; i svi su starosedeoci iz Šticara.
Pavlićevi (4 k., Sv Đorđe Alimpije) su nepoznate starine; prihvatili ih Vlajkovići u Donjem Korminjanu i oženili: oko 1830. godine su preseljeni iz Donjeg Korminjana.
Kamiševići (6 k., Sv. Đorđe Alimpije). Starinom su iz Gornje Šipašnice, kao i njihovi srodnici Kamiševići u Donjem Korminjanu. Doseljeni su u Šticare zbog zuluma oko 1780. godine.
Slavkovci (8 k., Sv. Nikola), doseljeni u Šticare oko 1820. godine, iz vranjskog kraja.
Totići (2 k., Sv. Arhanđeo), doseljeni iz Vitine oko 1830. godine. S Totincima iz Donjeg Korminjana su zajedničkog porekla.
Ćosići (4 k., Sv. Nikola), preseljeni iz Raniluga oko 1830. godine.
Đurđići (1 k., Sv. Đorđe). Starinom iz Dobrosina; doseljeni oko 1830. godine zbog zuluma.
Baba-Janjići (3 k., Sv. Nikola), preseljeni iz Raniluga oko 1850. godine kao sluge. Prezime im je po nekoj čuvenoj Baba Jani.
Dezići (1 k., Sv. Mina), preseljeni iz Raniluga kao sluge kad i Baba-Janjići.
Mickovići (2 k., Sv. Nikola), preseljeni iz Raniluga kao sluge od roda Tanaskovića kad i Baba-Janjići. Starinom su iz prilepskog kraja.
Miličići (3 k., Sv. Nikola). Doseljeni iz Kololeča oko 1870. godine.
Stojilkovci (1 k., Sv. Petka), doveo ih gospodar za sluge iz Donje Šipašnice oko 1880. godine.