Dan nezavisnosti Pakistana

Ovaj članak je dobar. Kliknite ovde za više informacija.
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Dan nezavisnosti Pakistana
Vatromet kod Minar-e-Pakistana tokom proslave 14. avgusta, kada je usvojena Rezolucija iz Lahora
TipNacionalni praznik
Zvaničan nazivیومِ آزادی‎ (Yaum-i Āzādī‍)
Značenjeobeležavanje nezavisnosti Pakistana
Ustanovljen14. avgust 1947.
Datum14. avgust
Praznovanjeisticanje zastave, defile, dodela nagrada, pevanje patriotskih pesama i himne, govori predsednika i premijera, zabavni i kulturni programi
Učestalostgodišnje

Dan nezavisnosti (urd. ‍یومِ آزادی‎) jeste pakistanski državni praznik koji se svake godine obeležava 14. avgusta. Obeležava dan kada je Pakistan postigao nezavisnost i proglašen je suverenom državom nakon prestanka britanske vladavine u avgustu 1947. Pakistan je nastao kao rezultat Pakistanskog pokreta, koji je imao za cilj stvaranje nezavisne muslimanske države u severozapadnim regionima Britanske Indije putem podele.[1][2][3] Pokret je predvodila Sveindijska muslimanska liga pod vođstvom Muhameda Ali Džina. Događaj je proizašao iz Zakona o nezavisnosti Indije iz 1947. prema kojem je britanski radža dao nezavisnost Pakistanskom dominionu koji se sastojao od Zapadnog Pakistana (današnji Pakistan) i Istočnog Pakistana (današnji Bangladeš).

Glavna ceremonija Dana nezavisnosti se tradicionalno održava u Islamabadu, gde se nacionalna zastava ističe na zgradama predsedništva i parlamenta. Nakon toga sledi intoniranje himne i direktni televizijski prenos govora lidera zemlje. Uobičajeni slavljenički događaji i svečanosti ovog dana uključuju ceremonije podizanja zastave, parade, kulturne događaje i sviranje patriotskih pesama . Na ovaj dan se često održavaju brojne ceremonije dodele nagrada, a Pakistanci podižu nacionalnu zastavu na svoje domove ili je ističu na svojim vozilima i odeći.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Džina predsedava sednicom generalne sednice Muslimanske lige, na kojoj je doneta lahorska rezolucija.[4]
A stamp, white in the background, with Pakistan's national flag on it and "Independence Anniversary" written in bold and italic, in green colour, and "series" boldly written in black color, below the flag
Naslovnica saopštenja za javnost; „Serija o godišnjici nezavisnosti“ od strane Odeljenja za informacije za štampu Pakistana, 1947. godine u vezi sa prvim danom nezavisnosti zemlje koji je proslavljen 15. avgusta 1947. godine.

Područje na kojem je formiran Pakistan bilo je deo Britanskog Indijskog carstva tokom većeg dela devetnaestog veka. Britanska istočnoindijska kompanija je otpočela trgovinu u kolonijalnoj Indiji u 17. veku, a vladavina kompanije počela je od 1757. kada su pobedili u bici kod Plasija.[5] Nakon indijske pobune 1857. godine, Zakon o vladi Indije iz 1858. doveo je do toga da britanska kruna preuzme direktnu kontrolu nad većim delom indijskog potkontinenta. Sveindijska muslimanska liga je osnovana od strane Sveindijske Muhamedanske obrazovne konferencije u Daki, 1906. godine, u kontekstu okolnosti koje su nastale zbog podele Bengala 1905. godine i stranke koja je imala za cilj stvaranje posebne muslimanske države.[6]

Period nakon Prvog svetskog rata obeležile su britanske reforme. Usledili su i pojedini represivni zakonski akti. Tada su se u društvu pojavili i brojni oštri poziva indijskih aktivista na uspostavljanje samouprave. Široko rasprostranjeno nezadovoljstvo ovog perioda iskristalisalo se u opštenacionalne nenasilne pokrete nesaradnje i građanske neposlušnosti.[7] Ideju za odvojenu muslimansku državu u severozapadnim regionima Južne Azije izneo je Muhamed Ikbal u svom govoru kao predsednik Muslimanske lige u decembru 1930.[8] Tri godine kasnije, ime „Pakistan” za posebnu država predloženo je u deklaraciji koju je objavio Čaudhari Rahmat Ali, u obliku akronima. Trebalo je da se sastoji od pet „severnih jedinica“ Pandžab, Afganija (nekadašnja severozapadna pogranična provincija), Kašmir, Sind i Beludžistan. Ikbal i Bengal su izostavljeni iz predloga Rehmata Alija.[9]

Tokom 1940-ih, kako je indijski pokret za nezavisnost dobijao na zamahu, počeo je uspon muslimanskog nacionalizma, koji je predvodila Sveindijska muslimanska liga. Muhamed Ali Džina bio najistaknutiji vođa organizacije.[7]‍:195–203 Kao politička partija koja je štitila interese muslimanske dijaspore u Britanskoj Indiji, Muslimanska liga je odigrala odlučujuću ulogu tokom 1940-ih u indijskom pokretu za nezavisnost i razvila se u pokretačku snagu stvaranja Pakistana kao muslimanske države u Južnoj Aziji. Tokom trodnevnog opšteg zasedanja Sveindijske muslimanske lige od 22. do 24. marta 1940, predstavljena je formalna politička izjava, poznata kao Rezolucija iz Lahora, koja je pozivala na stvaranje nezavisne države za muslimane.[4] Godine 1956, 23. mart je takođe postao datum kada je Pakistan prestao da bude britanski dominion i postao republika, i poznat je kao Dan Pakistana.[10]

Nezavisnost[uredi | uredi izvor]

Godine 1946, laburistička vlada u Britaniji, iscrpljena skorašnjim događajima kao što su Drugi svetski rat i brojni nemiri, shvatila je da nema ni mandat u zemlji, ni međunarodnu podršku, ni pouzdanost britanske indijske armije što bi omogućilo da nastavi sa kontrolom sve više pobunjenički nastrojene Britanske Indije. Pouzdanost domaćih snaga za nastavak kontrole se smanjila pa je vlada odlučila da okonča britansku vladavinu Indijskim potkontinentom.[7][11][12][13] Godine 1946. Indijski nacionalni kongres, kao sekularna stranka, zahtevao je stvaranje jedinstvene države.[14][15] Sveindijska muslimanska liga, koja se nije slagala sa idejom jedinstvene države, istakla je ideju odvojenog Pakistana kao alternativu.[2]‍:203 Misija kabineta u Indiji iz 1946. godine poslata je da pokuša da postigne kompromis između Kongresa i Muslimanske lige, predlažući decentralizovanu državu sa mnogo ovlašćenja datih lokalnim vlastima, ali su je obe strane odbile i rezultiralo je brojnim nemirima u Južna Azija.[16]

Konačno, u februaru 1947, premijer Klement Atli najavio je da će britanska vlada dati punu samoupravu Britanskoj Indiji najkasnije do juna 1948. godine.[17] Britanska vlada je 3. juna 1947. objavila da je prihvaćen princip podele Britanske Indije na dve nezavisne države.[17] Vlade naslednice bi dobile status dominiona i imale bi implicitno pravo da se otcepe od Britanskog Komonvelta. Vicekralj Mauntbaten je izabrao 15. avgust, drugu godišnjicu predaje Japana u Drugom svetskom ratu, kao datum prenosa vlasti.[18] Odabrao je 14. avgust kao datum ceremonije prenosa vlasti na Pakistan jer je želeo da prisustvuje ceremonijama i u Indiji i u Pakistanu.[18][19]

Zakon o nezavisnosti Indije iz 1947 (10 & 11 Geo 6 c. 30) koji je usvojio parlament Ujedinjenog Kraljevstva podelio je Britansku Indiju na dva nova nezavisna dominiona; Dominion Indije (kasnije je postao Republika Indija ) i Dominion Pakistana (kasnije postao Islamska Republika Pakistan). Zakon je obezbedio mehanizam za podelu provincija Bengala i Pendžaba između dve nacije (vidi podelu Indije), uspostavljanje kancelarije generalnog guvernera, dodelu potpune zakonodavne vlasti odgovarajućim konstitutivnim skupštinama i podelu zajedničke imovine između dve novoformirane zemlje.[20][21] Taj akt je kasnije dobio odobrenje kraljevske vlasti 18. jula 1947.[17] Podela je bila praćena nasilnim nemirima i masovnim žrtvama, a raseljavanje skoro 15 miliona ljudi zbog nasilja motivisanog verskim razlikama širom potkontinenta; milioni muslimanskih, sikskih i hinduističkih izbeglica prešle su novoutvrđene granice do Pakistana i Indije u mesecima pre i nakon nezavisnosti.[22]

Dana 14. avgusta 1947, novi Dominion Pakistana je postao nezavisan i Muhamed Ali Džina je položio zakletvu kao prvi generalni guverner u Karačiju.[23] Nezavisnost je obeležena velikom proslavom, ali je atmosfera ostala uzavrela s obzirom na nemire u zajednici koji su preovladavali tokom nezavisnosti 1947.[7]

Datum nezavisnosti[uredi | uredi izvor]

Pošto je prenos vlasti obavljen u ponoć 14. na 15. avgust, Zakon o nezavisnosti Indije iz 1947. priznao je 15. avgust kao rođendan i Pakistana i Indije.[24]

15. avgust je rođendan nezavisne i suverene države Pakistan. To označava ispunjenje sudbine muslimanskog naroda koji je u proteklih nekoliko godina dao velike žrtve da bi dobio svoju domovinu.

Prve prigodne poštanske marke zemlje, objavljene u julu 1948, takođe su navodile 15. avgust 1947. kao dan nezavisnosti,[25] međutim u narednim godinama 14. avgust je usvojen kao dan nezavisnosti.[26] To je zato što je Mauntbaten položio zakletvu o nezavisnosti Džini četrnaestog, pre nego što je otišao u Indiju gde je polaganje zakletve bilo zakazana za 15. u ponoć.[27] Noć između 14. i 15. avgusta 1947. poklopila se sa 27. ramazanom 1366. po islamskom kalendaru, što muslimani smatraju svetom noći.[28][29]

Vojnici pakistanske mornarice u pravoj liniji stoje pored zastave.
Ceremonija smene straže odvija se na raznim spomenicima širom zemlje. Na fotografiji kadeti mornarice pozdravljaju grob oca nacije, Muhameda Ali Džine
Devojke pale sveće u ponoć da bi proslavile dan nezavisnosti
Poslovna zgrada u Islamabadu osvetljena dekorativnim osvetljenjem

Zvanične proslave[uredi | uredi izvor]

Dan nezavisnosti je jedan od šest državnih praznika koji se obeležavaju u Pakistanu i slavi se širom zemlje.[30] Da bi se pripremili i finalizirali planovi za proslavu Dana nezavisnosti, u glavnim gradovima pokrajina održavaju se sastanci lokalnih samouprava kojima prisustvuju vladini zvaničnici, diplomate i političari. Javne organizacije, obrazovne institucije i državni organi organizuju seminare, sportska takmičenja i društvene i kulturne aktivnosti uoči Dana nezavisnosti.[31] U Karačiju su pokrenute akcije čišćenja i pripreme Mazar-e-Kuaida (Mauzolej Džina) za proslavu.[32]

Zvanične svečanosti se održavaju u Islamabadu i počinju podizanjem nacionalne zastave na Parlamentu i Predsedništvu nakon čega sledi pozdrav iz 31 puške u glavnom gradu[33] i pozdravom iz 21 puške u glavnim gradovima provincija.[34][35] Predsednik i premijer Pakistana obraćaju se naciji u direktnim emisijama. Vladini zvaničnici, politički lideri i poznate ličnosti daju poruke ili govore tokom skupova, ceremonija i događaja, ističući pakistanska dostignuća, ciljeve postavljene za budućnost i hvale žrtve i napore nacionalnih heroja.[36] Zgrade vlade, uključujući Dom Parlamenta, Vrhovni sud, Dom predsednika i Sekretarijat premijera, ukrašene su i osvetljene svetlima i jarkim bojama.[37] Na nacionalnim spomenicima vrši se smena straže od strane Oružanih snaga.[37] Vojska, vazduhoplovstvo i mornarica zauzimaju istaknuto mesto na paradama povodom Dana nezavisnosti.[38] U gradovima širom zemlje, ceremoniju podizanja zastave vrši nazim (gradonačelnik) koji pripada dotičnoj izbornoj jedinici, a u raznim javnim i privatnim odeljenjima ceremoniju vodi viši službenik te organizacije.[32] Pakistan International Airlines je 2017. godine uveo izvođenje specijalne muzičke numere u letu kako bi zabavio putnike koji putuju na Dan nezavisnosti.[39]

Međunarodno značajane javne ličnosti, uključujući šefove država i diplomate, šalju svoje čestitke Pakistanu, a ceremonije podizanja zastave održavaju se širom pakistanskih diplomatskih misija u inostranstvu.[40][41][42][43] Prekomorski zvanice pozivaju se kao glavni gosti na svečanostima, dok njihovi vojni kontigenti često učestvuju u paradama.[38][44] Na međunarodnoj granici, pakistanske paravojne trupe tradicionalno razmenjuju slatkiše sa svojim prekograničnim kolegama.[45] Nacionalne zastave su tada istaknute na glavnim putevima i avenijama. Minar-e-Pakistan u Lahoreu, gde je pakistanska rezolucija doneta 1940. godine, potpuno je osvetljen uoči dana nezavisnosti kako bi se označio njegov značaj u stvaranju Pakistana.[32]

Javne proslave[uredi | uredi izvor]

Sa početkom avgusta, širom zemlje otvaraju se posebne tezge, sajmovi i prodavnice za prodaju državnih zastava, transparenta i postera, bedževa, slika narodnih heroja, multimedijalnih i drugih predmeta povodom proslave. Vozila, privatne zgrade, domovi i ulice ukrašeni su nacionalnim zastavama, svećama, uljanicama, zastavicama i trakama.[46][47] Preduzeća reklamiraju svoje proizvode sa nacionalnom simbolikom i na temu dana nezavisnoti.[48]

Dan počinje posebnim molitvama za integritet, solidarnost i razvoj Pakistana u džamijama i verskim objektima širom zemlje.[31] Građani koji prisustvuju paradama povodom Dana nezavisnosti i drugim događajima obično su obučeni u zvanične boje Pakistana, zelenu i belu.[37] Građani se sastaju sa prijateljima i rođacima, večeraju pakistansku hranu[47][49] i obeležavaju praznik. Javne funkcije uključujući razrađene vatromete, ulične parade, seminare, televizijske prenose, takmičenja u muzici i poeziji, dečije predstave i umetničke izložbe su uobičajeni deo proslava.[37][48][50] Tog dana se uz podizanje zastave, na različitim državnim mestima, školama, rezidencijama i spomenicima peva se nacionalna himna, a podižu se patriotski slogani kao što je pakistanski Zindabad.[37] U zemlji i van nje organizuju se muzički koncerti i plesne tačke, na kojima učestvuju popularni umetnici.[48][51] Odaje se počast ljudima koji su izgubili živote tokom migracija i nemira koji su usledili nakon nezavisnosti 1947. godine, kao i mučenicima pakistanske vojske i političkim ličnostima, poznatim umetnicima i naučnicima.[51]

Imigrantske zajednice u Pakistanu takođe učestvuju u svečanostima.[52] U zemljama u kojima postoje značajne pakistanske zajednice ili koje dele jake odnose sa Pakistanom, nacionalne boje i zastava Pakistana se često osvetljavaju na istaknutim strukturama, trgovima i javnim spomenicima u znak proslave.[53][54][55] Pakistanska dijaspora organizuje kulturne događaje za proslavu Dana nezavisnosti, a javne parade se održavaju u gradovima sa velikom pakistanskom populacijom, kao što su Njujork, London i Dubai.[56][57][58][59] Pored toga, neki Kašmirci sa indijske strane Džamua i Kašmira poštuju i obeležavaju praznik, što je izazvalo trvenja sa organima vlasti susedne Indije.[60]

Mere bezbednosti[uredi | uredi izvor]

Mere bezbednosti u zemlji su pojačane kako se bliži dan nezavisnosti, posebno u većim gradovima i problematičnim područjima. Obezbeđenje se postavlja nakon susreta raznih predstavnika obaveštajnih i istražnih agencija. Visoka uzbuna se proglašava u osetljivim oblastima kao što je glavni grad zemlje, kako bi se ograničile bezbednosne pretnje.[61] Uprkos tome, bilo je slučajeva u kojima su se na dan nezavisnosti dogodili napadi pobunjenika koji bojkotuju proslave kao deo svog protesta.[62][63]

Trinaestog avgusta 2010. velike poplave u Pakistanu su izazvale smrt 1.600 ljudi i pogodile 14 miliona ljudi (raseljavanje, uništenje imovine). Zbog nepogoda i velike nesreće u gubitku života, predsednik je najavio da te godine neće biti zvanične proslave Dana nezavisnosti.[64]

U popularnoj kulturi[uredi | uredi izvor]

Od početka avgusta, radio kanali puštaju milli naghmay (patriotske pesme) i emituju se razne TV emisije i programi koji naglašavaju istoriju, kulturu i dostignuća Pakistana. Popularne nacionalne pesme poput Dil Dil Pakistann i Jazba-e-Junoon sviraju se i pevaju širom zemlje.[65] Svake godine se objavljuju i nove patriotske pesme.[66] Film Jinnah objavljen 1998. prati priču o Džini i detaljno opisuje događaje koji su doveli do nezavisnosti Pakistana.[67] Događaji tokom nezavisnosti Pakistana prikazani su u mnogim književnim i naučnim delima.[68][69][70]

Pakistanska pošta je u julu 1948. izdala četiri prigodne marke za prvu godišnjicu nezavisnosti zemlje. Tri od četiri marke prikazuju mesta iz Pakistana, dok je četvrta marka prikazivala motiv. Na markama je bilo ispisano „15 avgust 1947.“ zbog preovlađujuće zabune oko stvarnog datuma nezavisnosti.[25]

U novembru 1997. godine, Wills Golden Jubilee Tournament održan je na stadionu Gadafi, u Lahoru, kako bi se obeležio zlatni jubilej nezavisnosti. Tokom finala turnira, Pakistanski odbor za kriket odao je počast svim živim probnim kapetanima u Pakistanu tako što su ih paradirali u konjskim zapregama i uručili im zlatne medalje.[71] Pakistan je 14. avgusta 2004. predstavio tadašnju najveću zastavu na svetu, dimenzija 100 h 160 m.[72]

Od 2011. početna stranica Google-a u Pakistanu prikazuje posebne crteže dizajnirane sa pakistanskim simbolima povodom obeležavanja Dana nezavisnosti Pakistana.[73][74][75][76] Takvi simboli uključuju zvezdu i polumesec, nacionalne spomenike i boje, istorijske i umetničke predstave, geografske pejzaže i druge nacionalne simbole.[77][78] Fejsbuk dozvoljava korisnicima u Pakistanu da objave status povodom Dana nezavisnosti sa ikonom pakistanske zastave na njemu ili da pozdrave korisnike u zemlji posebnom porukom.[79][80]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Shehabuddin, Elora (2008). Reshaping the Holy: Democracy, Development, and Muslim Women in Bangladesh (na jeziku: engleski). Columbia University Press. str. 55. ISBN 978-0-231-14156-7. „Ostensibly a homeland for all Indian Muslims, Pakistan was hewed out of the Muslim-majority regions of British India--Sind, Baluchistan, the Northwst Frontier Province, and West Punjab in the northwest and East Bengal in the east.” 
  2. ^ a b Khan, Nyla Ali (2013). The Fiction of Nationality in an Era of Transnationalism (na jeziku: engleski). Routledge. ISBN 978-1-135-92304-4. „Prior to the partition of India in 1947 into two separate nation-states, a group of Western-educated Indian Muslims who constituted the Muslim League, the pivotal Muslim political organization in undivided India, ardently advocated the logical of creating a separate homeland for Indian Muslims.” 
  3. ^ Uk Heo (2007). Civil Wars of the World: Major Conflicts Since World War II. ABC-CLIO. str. 591—. ISBN 978-1-85109-919-1. Arhivirano iz originala 28. 7. 2020. g. Pristupljeno 20. 8. 2020. 
  4. ^ a b „Lahore resolution”. Story of Pakistan: A Multimedia Journey. 1. 6. 2003. Arhivirano iz originala 3. 8. 2012. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  5. ^ Mirza, Humayun (2002). From Plassey to Pakistan: The Family History of Iskander Mirza, the First President of Pakistan (na jeziku: engleski). University Press of America. ISBN 978-0-7618-2349-0. „Colonial India is the part of the Indian subcontinent which was under the jurisdiction of European colonial powers, through trade and conquest.” 
  6. ^ Jalal, Ayesha (1994) The Sole Spokesman: Jinnah, the Muslim League and the Demand for Pakistan. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-45850-4
  7. ^ a b v g Metcalf, B.; Metcalf, T. R. (9. 10. 2006). A Concise History of Modern India (2nd izd.). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-68225-1. 
  8. ^ Shafique Ali Khan (1987), Iqbal's Concept of Separate North-west Muslim State: A Critique of His Allahabad Address of 1930, Markaz-e-Shaoor-o-Adab, Karachi, OCLC 18970794
  9. ^ Choudhary Rahmat Ali, (1933), Now or Never; Are We to Live or Perish Forever?, pamphlet, published 28 January
  10. ^ John Stewart Bowman (2000). Columbia chronologies of Asian history and cultureNeophodna slobodna registracija. Columbia University Press. str. 372. ISBN 978-0-231-11004-4. Pristupljeno 22. 3. 2011. 
  11. ^ Hyam, Ronald (2006). Britain's declining empire: the road to decolonisation, 1918–1968. Cambridge University Press. str. 106. ISBN 978-0-521-68555-9. „By the end of 1945, he and the Commander-in-chief, General Auckinleck were advising that there was a real threat in 1946 of large scale anti-British disorder amounting to even a well-organised rising aiming to expel the British by paralysing the administration.
    ...it was clear to Attlee that everything depended on the spirit and reliability of the Indian Army:"Provided that they do their duty, armed insurrection in India would not be an insoluble problem. If, however, the Indian Army was to go the other way, the picture would be very different.
    ...Thus, Wavell concluded, if the army and the police "failed" Britain would be forced to go. In theory, it might be possible to revive and reinvigorate the services, and rule for another fifteen to twenty years, but:It is a fallacy to suppose that the solution lies in trying to maintain the status quo. We have no longer the resources, nor the necessary prestige or confidence in ourselves.    ”     
  12. ^ Brown, Judith Margaret (1994). Modern India: the origins of an Asian democracy. Oxford University Press. str. 330. ISBN 978-0-19-873112-2. Arhivirano iz originala 15. 8. 2020. g. Pristupljeno 15. 11. 2015. „India had always been a minority interest in British public life; no great body of public opinion now emerged to argue that war-weary and impoverished Britain should send troops and money to hold it against its will in an empire of doubtful value. By late 1946 both Prime Minister and Secretary of State for India recognised that neither international opinion nor their own voters would stand for any reassertion of the raj, even if there had been the men, money, and administrative machinery with which to do so” 
  13. ^ Sarkar, Sumit (1983). Modern India, 1885–1947. Macmillan. str. 418. ISBN 978-0-333-90425-1. Arhivirano iz originala 17. 6. 2016. g. Pristupljeno 15. 11. 2015. „With a war weary army and people and a ravaged economy, Britain would have had to retreat; the Labour victory only quickened the process somewhat.” 
  14. ^ Raja Ram Mohun Roy, Keshab Chandra Sen, Surendranath Banerjea, V.O. Chidambaram Pillai, Srinivasa Ramanujan, Sarvepalli Radhakrishnan, Rajkumari Amrit Kaur, Jayaprakash Narayan (1990). Remembering Our Leaders, Volume 3 (na jeziku: engleski). Children's Book Trust. ISBN 9788170114871. „The Indian National Congress and the nationalists of Bengal firmly opposed the partition.” 
  15. ^ Hanson, Eric O. (16. 1. 2006). Religion and politics in the international system todayNeophodna slobodna registracija. Cambridge University Press. str. 200. ISBN 0-521-61781-2. Pristupljeno 9. 12. 2011. 
  16. ^ Wolpert, Stanley. 2006. Shameful Flight: The Last Years of the British Empire in India. Oxford and New York: Oxford University Press. 272 pages. ISBN 0-19-515198-4.
  17. ^ a b v Romein, Jan (1962). The Asian Century: a History of Modern Nationalism in Asia. University of California Press. str. 357. ASIN B000PVLKY4. Arhivirano iz originala 26. 6. 2014. g. Pristupljeno 24. 7. 2012. 
  18. ^ a b Read, Anthony; Fisher, David (1. 7. 1999). The Proudest Day: India's Long Road to Independence. W. W. Norton & Company. str. 459. ISBN 978-0-393-31898-2. Arhivirano iz originala 21. 9. 2013. g. Pristupljeno 4. 8. 2012. 
  19. ^ „India and Pakistan celebrate Independence Day”. The Telegraph (UK). Arhivirano iz originala 25. 12. 2011. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  20. ^ „Indian Independence Act 1947”. The National Archives, Her Majesty's Government. Arhivirano iz originala 16. 2. 2015. g. Pristupljeno 17. 7. 2012. 
  21. ^ Laird, Kathleen Fenner. Whose Islam? Pakistani women's political action groups speak out (Teza). Washington University. [mrtva veza]
  22. ^ Keay, John (2000). India: A History. Grove Press. str. 508. ISBN 9780802137975. „East to west and west to east perhaps ten million fled for their lives in the greatest exodus in recorded history.” 
  23. ^ „A call to duty”. Government of Pakistan. Arhivirano iz originala 28. 10. 2006. g. Pristupljeno 7. 1. 2007. 
  24. ^ [http:/ _194700 „Chapter 30”] Proverite vrednost parametra |url= (pomoć). Indian Independence Act, 1947. str. 3. Arhivirano (PDF) iz originala 12. 7. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  25. ^ a b Zahedi, Mahbub Jamal (1997). Fifty years of Pakistan stamps. Sanna Publications. str. 17. 
  26. ^ M, I, Choudhary (2006—2007). The Most Comprehensive Colour Catalogue Pakistan Postage Stamps (11 izd.). Lahore, Pakistan. str. 26. 
  27. ^ Farooqui, Tashkeel Ahmed; Sheikh, Ismail (15. 8. 2016). „Was Pakistan created on August 14 or 15?”. The Express Tribune. Arhivirano iz originala 16. 8. 2016. g. Pristupljeno 16. 8. 2016. 
  28. ^ Bhatti, M. Waqar. „Independence Day: muted affair?”. The News International. Arhivirano iz originala 13. 8. 2012. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  29. ^ Tariq Majeed. „7”. THE DIVINE IMPRINT ON THE BIRTH OF PAKISTAN. Arhivirano iz originala 29. 7. 2007. g. „The State of Pakistan came into being on Friday the 15th of August 1947, and, according to the Islamic calendar, on the 27th of Ramadan XE "27th of Ramadan" 1366. This is the factual, formal and legal date of the birth of Pakistan.” 
  30. ^ Malik, Iftikhar Haider (2006). Culture and customs of Pakistan (Illustrated izd.). Greenwood Publishing Group. str. 152. ISBN 9780313331268. Arhivirano iz originala 4. 7. 2014. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  31. ^ a b „All set to celebrate I-Day”. The Nation. 13. 8. 2012. Arhivirano iz originala 13. 8. 2012. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  32. ^ a b v Sanain. „Independence Day Of Pakistan: Its History and Celebrations”. Allvoices. Arhivirano iz originala 16. 8. 2012. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  33. ^ „Independence Day: President, PM call for unity | Pakistan”. Dawn. 14. 8. 2011. Arhivirano iz originala 14. 9. 2015. g. Pristupljeno 1. 1. 2012. 
  34. ^ „Pakistani leaders call for unity on independence day”. Xinhua News Agency. 14. 8. 2011. Arhivirano iz originala 4. 12. 2014. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  35. ^ „Pakistan turns green for Independence Day celebrations”. The Express Tribune. 14. 8. 2012. Arhivirano iz originala 3. 3. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  36. ^ „14th August–independence day of Pakistan”. Asian-women-magazine.com. Arhivirano iz originala 1. 12. 2008. g. Pristupljeno 1. 1. 2012. 
  37. ^ a b v g d „Independence day in Pakistan”. Timeanddate. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  38. ^ a b Anwar, Shahzad (14. 8. 2017). „All set to celebrate Independence Day”. The Express Tribune. Arhivirano iz originala 14. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  39. ^ „Leo Twins surprise passengers on PIA flight with 'Dil Dil Pakistan'”. The Nation. 14. 8. 2017. Arhivirano iz originala 14. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  40. ^ „Statement by the Prime Minister of Canada on Pakistan's Independence Day”. Prime Minister of Canada. 14. 8. 2016. Arhivirano iz originala 15. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2016. 
  41. ^ „Statement by the President on Pakistan's Independence Day”. whitehouse.gov. 13. 8. 2010. Arhivirano iz originala 16. 2. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2016 — preko NARA. 
  42. ^ „Modi extends greetings to Pakistanis on Independence Day”. The Express Tribune. 14. 8. 2015. Arhivirano iz originala 20. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2016. 
  43. ^ „Green flag unfurls at Pak missions with felicitations poured in from world leaders, diplomats”. Associated Press of Pakistan. 14. 8. 2020. Arhivirano iz originala 13. 1. 2021. g. Pristupljeno 14. 8. 2021. 
  44. ^ „Chinese Vice Premier arrives in Pakistan for Independence Day celebrations”. The Hindu. 13. 8. 2017. Arhivirano iz originala 12. 11. 2020. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  45. ^ „Pakistan forces give Indian troops sweets at Wagah on Independence Day”. Dawn. 14. 8. 2016. Pristupljeno 15. 8. 2021. 
  46. ^ Muhammad, Peer (11. 8. 2011). „Independence day: prepping for celebrations as the city slumbers in Ramazan”. The Express Tribune. Karachi. Arhivirano iz originala 3. 3. 2016. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  47. ^ a b Waseem, Natasha (12. 8. 2017). „Pakistanis outside Pakistan: What August 14 means to them”. The Express Tribune. Arhivirano iz originala 14. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  48. ^ a b v „Preparations to mark 70th Independence Day in full swing”. The News. 12. 8. 2017. Arhivirano iz originala 13. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  49. ^ „Pakistan Independence Day: Top 7 Pakistani restaurants to celebrate”. Gulf News. 14. 8. 2017. Arhivirano iz originala 14. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  50. ^ „Colours of the nation: Artists celebrate Independence Day”. The Express Tribune. 13. 8. 2017. Arhivirano iz originala 14. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  51. ^ a b „Shaukat Ali to perform in various concerts on Independence Day”. Radio Pakistan. 9. 8. 2016. Arhivirano iz originala 15. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2016. 
  52. ^ Khattak, Sohail (15. 8. 2011). „Independence Day: We are Pakistanis now, say Afghans”. The Express Tribune. Arhivirano iz originala 14. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  53. ^ „Maleeha rings NASDAQ bell to mark Pakistan's Independence Day”. The Express Tribune. 26. 8. 2016. Pristupljeno 14. 8. 2021. „New York's Times Square went green with the Pakistani flag as Independence Day was celebrated at NASDAQ...” 
  54. ^ „Watch: World's tallest building dazzles with Pakistani flag”. The Express Tribune. 14. 8. 2020. Pristupljeno 14. 8. 2021. „The world's tallest building, Burj Khalifa, in Dubai was lit up with the colours of Pakistani national flag Friday evening as Pakistanis across the world rejoiced nation's 73rd Independence Day...” 
  55. ^ „World leaders, diplomats extend Independence Day greetings”. The Express Tribune. 14. 8. 2018. Pristupljeno 14. 8. 2021. „In Tehran, the Iranian government sponsored billboards featuring landmarks from all provinces of the country as Supreme Leader Ayatollah Syed Ali Khamenei greeted Pakistanis on the occasion.” 
  56. ^ „Pakistanis abroad celebrate Independence Day with zeal”. Associated Press of Pakistan. 14. 8. 2011. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  57. ^ „Pakistanis to celebrate independence day”. Gulf News. 13. 8. 2011. Arhivirano iz originala 20. 5. 2013. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  58. ^ „Pakistanis hold Independence Day parade in New York”. Samaa TV. 24. 8. 2015. Arhivirano iz originala 26. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2016. 
  59. ^ „Council flags off Pakistani 69th Independence celebrations”. London Borough of Barking and Dagenham. 12. 8. 2016. Arhivirano iz originala 22. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2016. 
  60. ^ Shibli, Murtaza (13. 8. 2016). „Why Kashmiris celebrate August 14”. The Express Tribune. Arhivirano iz originala 14. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2016. 
  61. ^ Hassan, Ali (14. 8. 2012). „I-Day enthusiasm takes cover from high security plan”. Daily Times. Arhivirano iz originala 25. 7. 2021. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  62. ^ „At least 16 people killed in Pakistan violence”. BBC. 14. 8. 2010. Arhivirano iz originala 25. 11. 2010. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  63. ^ „Balochistan govt blocks cell phone services on Independence Day: Report”. The Express Tribune. 14. 8. 2012. Arhivirano iz originala 31. 3. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  64. ^ „Flood-hit Pakistan cancels Independence Day events”. BBC. 13. 8. 2010. Arhivirano iz originala 30. 9. 2010. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  65. ^ „Independence Day songs: The old and the new”. The Express Tribune. 14. 8. 2012. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  66. ^ „PAF releases new national song on 70th Independence Day”. The News. 13. 8. 2017. Arhivirano iz originala 13. 8. 2017. g. Pristupljeno 14. 8. 2017. 
  67. ^ Akbar S. Ahmed (17. 9. 1997). Jinnah, Pakistan and Islamic Identity: The Search for Saladin. Taylor & Francis. str. 20—. ISBN 978-0-415-14966-2. Arhivirano iz originala 14. 7. 2014. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  68. ^ Singh, Khushwant (1956). Train to Pakistan. India: Chatto & Windus. ISBN 978-0802132215. 
  69. ^ „About the story”. Columbia University. Arhivirano iz originala 15. 6. 2012. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  70. ^ „Khaak Aur Khoon (Dirt and Blood)”. Goodreads. Arhivirano iz originala 11. 4. 2016. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  71. ^ Cozier, Craig. „Wills Golden Jubilee Tournament, 1997–98”. ESPN Cricinfo. Arhivirano iz originala 29. 4. 2015. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  72. ^ „Flag superlatives”. CRW Flags. Arhivirano iz originala 29. 4. 2015. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. „In August of 2004, Pakistan unfurled a 340 × 510 (173,400 square foot) foot National flag. In December 2004, Bahrain unfurled a 318 × 555 foot (176,490 square foot) National flag, breaking Pakistan's short-lived record.” 
  73. ^ „Google Doodle marks Pak I-Day”. The Nation (Pakistan). 15. 8. 2011. Arhivirano iz originala 13. 8. 2012. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  74. ^ „Google Doodles for Pakistan!”. The News. 14. 8. 2011. Arhivirano iz originala 17. 8. 2012. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  75. ^ „Google Doodles mark South Korea, Pakistan Independence Day”. OneIndia News. 15. 8. 2011. Arhivirano iz originala 11. 3. 2016. g. Pristupljeno 13. 8. 2012. 
  76. ^ „Google Celebrates Pakistan's Independence Day With A Doodle”. International Business Times. 14. 8. 2012. Arhivirano iz originala 16. 8. 2012. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  77. ^ Google Doodle For Pakistan, geo.tv, 14. 8. 2011, Arhivirano iz originala 17. 2. 2013. g., Pristupljeno 14. 8. 2011 
  78. ^ Tabinda Hussain (13. 8. 2012). „Google Celebrates Pakistan's Independence Day With A Doodle”. ValueWalk. Arhivirano iz originala 9. 10. 2015. g. Pristupljeno 14. 8. 2012. 
  79. ^ „Google, Facebook join Pakistanis in celebrating Independence Day”. Express Tribune. 14. 8. 2015. Arhivirano iz originala 4. 3. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2015. 
  80. ^ „Facebook, Google celebrate Pakistan's Independence Day”. The Express Tribune. 14. 8. 2016. Arhivirano iz originala 15. 8. 2016. g. Pristupljeno 14. 8. 2016. 

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Дан_независности_Пакистана&oldid=27730741”