Episkop žički Jefrem
| Jefrem (Bojović) | |
|---|---|
 Episkop žički Jefrem. | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Eparhija | Eparhija žička |
| Čin | episkop |
| Titula | episkop žički |
| Sedište | Čačak |
| Godine službe | 1920—1933. |
| Prethodnik | Nikolaj (Velimirović) |
| Naslednik | Nikolaj (Velimirović) |
| Prethodna eparhija | Eparhija šabačka |
| Godine službe | 1920. |
| Prethodnik | Sergije (Georgijević) |
| Naslednik | Mihailo (Urošević) |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Jevrem Bojović |
| Datum rođenja | 1851. |
| Mesto rođenja | Miševići kod Nove Varoši, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 3. jun 1933. (81/82 god.) |
| Mesto smrti | Čačak, Kraljevina Jugoslavija |
Jefrem Bojović (svetovno Jevrem Bojović; Miševići kod Nove Varoši, 1851 — Čačak, 3. jun 1933) je bio episkop šabački 1920. i žički 1920-1933.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je u selu Miševići 1851. godine kao treći sin od oca Peruta i majke Rade. Stariji je brat vojvode Petra Bojovića. Njegova porodica je prešla 1867. godine iz Otomanskog carstva u Ivanjicu gde se jedno vreme školovao. Posle osnovne škole, gimnaziju je završio u Beogradu, a potom je 1870. upisao Bogosloviju u Beogradu. Posle toga je nastavio studije teologije u Moskvi na Moskovskoj duhovnoj akademiji, završio ih je 1879. sa stepenom magistra bogoslovlja. Vratio se posle toga u Beograd gde je postavljen za suplenta Bogoslovije, gde je predavao opštu istoriju, bogoslovlje i psihologiju sa logikom. Položio je profesorski ispit 1881. godine, a potom završio postdiplomske studije u Nemačkoj.[1]
Službovao je kao profesor Bogoslovije 31 godinu i predavao liturgiku, ruski jezik, kanonsko pravo, apologetiku i nauku hrišćansku. Honorarno je predavao veronauku u Prvoj i Trećoj beogradskoj gimnaziji i u stručnim školama. Penzionisan je 1911. godine. Zajedno sa svojom braćom Lukom i Petrom prešao je peške preko Albanije tokom Prvog svetskog rata.[2]
Zamonašio se 28. februara 1920. godine u manastiru Rakovica. U čin jerođakona i čin jeromonaha posvećen je 29. februara i 1. marta iste godine. Za episkopa šabačkog posvećen je 8. marta 1920. u Sabornoj crkvi u Beogradu. Kada se upraznio tron eparhije žičke odlaskom Nikolaja za episkopa ohridskog, Jefrem je 17. novembra 1920. premešten na to mesto.
Za života je izabran za počasnog građanina Čačka. Nosilac je Ordena Svetog Save prvog stepena. Sačinio je testament 1931. godine kojim je ostavio u dobrotvorne svrhe 50.000 dinara manastiru Studenici i fondu za podizanje hrama Svetog Save u Beogradu najveće sume, a nešto manje drugim manastirima, crkvama, dobrotvornim društvima i siromašnim učenicima.[3]
Preminuo je 3. juna 1933. godine u Čačku. Sahranjen je u manastiru Studenica.[2] Posle njegove smrti sedište žičke eparhije je premešteno iz Čačka u manastir Žiču.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srpski biografski rečnik, tom 1. pp. 683-684, Matica srpska, Novi Sad 2004. COBISS.SR 200028935
- ^ a b Sava Vuković: „Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka“, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996. godine; tekst „Jefrem (Bojović) episkop žički 1920-1933“, strana 225. COBISS.SR 162167047
- ^ Srpski biografski rečnik, tom 1. pp. 684, Matica srpska, Novi Sad 2004. COBISS.SR 200028935
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Sava Vuković: „Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka“, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996. godine; tekst „Jefrem (Bojović) episkop žički 1920-1933“, strana 225. COBISS.SR 162167047
- Srpski biografski rečnik, tom 1. pp. 683-684, Matica srpska, Novi Sad 2004. COBISS.SR 200028935
- Subotić, Vojislav; Prelić, Rade (1998). "Život i delo Vojvode Petra Bojovića" — Zbornik radova sa naučnog skupa. Beograd: Nova Varoš: Dom kulture "Jovan Tomić"; Beograd: Istorijski muzej Srbije (Beograd: MB Grafika). COBISS.SR 140464647
