Živojin Simić

Za drugu upotrebu, pogledajte stranicu Živojin P. Simić.

Živojin Simić
Datum rođenja	(1896{{month}}{{{day}}})1896.
Mesto rođenja	Nedeljica kod Loznice, Kraljevina Srbija
Datum smrti	1979.(1979-Nedostaje neophodni parametar 1, mesec!-00) (82/83 god.)
Mesto smrti	Beograd, Jugoslavija

Živojin Simić (1896, Nedeljice kod Loznice, Kraljevina Srbija – 1979, Beograd, Jugoslavija), prevodilac sa engleskog jezika na srpski, esejista i leksikograf.

Biografija

Školovao se u rodnom selu, Loznici i Beogradu, a posle povlačenja preko Albanije u Prvom svetskom ratu nastavio školovanje u Engleskoj, gde je na Filozofskom fakultetu u Bangoru (Vels) diplomirao 1922. Po povratku u domovinu bio je, prema sopstvenom kazivanju, u državnoj službi samo jedan jedini dan. Bavio se isključivo prevođenjem i leksikografskim radom. Posle Drugog svetskog rata bio je u službi nešto više od jedne godine (1945–1946) kao referent za englesku štampu u TANJUG-u i tadašnjem Ministarstvu za informacije. Razvio je uspešnu, plodnu i svestranu prevodilačku aktivnost. Penzionisan kao književni prevodilac 1958.

Prevodilački rad

Prvu prevedenu knjigu, naučno-popularno delo Dž. H. Džinsa Zvezde i njihova kruženja, objavio 1932. Zatim je preveo Frejzerovu Zlatnu granu 1937, Orkanske visove Emili Bronte 1940. itd. Kasnije birao i prevodio značajna i velika dela: Velika očekivanja Čarlsa Dikensa 1950, Američka tragedija Teodora Drajzera 1950, Gordost i predrasuda Džejn Ostin 1964, Zlatno runo Roberta Grejvsa (sa Borivojem Nedićem) 1966. i mnoga druga. Sa Svetomirom Ristićem pripremio je veliki Enciklopedijski rečnik englesko-srpskohrvatskog jezika u dva toma (1957) i skraćeni Englesko-srpskohrvatski rečnik (1959). Za vreme rata je, sa pesnikom Simom Pandurovićem (koji je u ovom poduhvatu bio zadužen za versifikaciju), počeo da prevodi Šekspira. Preveli su zajedno ukupno 20 Šekspirovih dela (po redu prvog objavljivanja): Henri IV, prvi i drugi deo (1952), Ričard II (1953), Kralj Lir, Magbet i Hamlet (1955); Tit Andronik, Romeo i Julija, Julije Cezar, Troil i Kresida, Otelo, Antonije i Kleopatra, Koriolan, Timon Atinjanin, Perikle i Simbelin (1957); Bura (1962), Zabune, Ričard III i Ukroćena zloća (1963). U prvo izdanje Celokupnih dela V. Šekspira (1963) ušli su svi ovi prevodi osim Romea i Julije i Julija Cezara. Samo Hamlet je u školskoj literaturi i drugim edicijama često preštampavan (nekada i dva puta godišnje). U pomenuto prvo izdanje Šekspirovih dela ušla su još dva Simićeva prevoda Šekspira: Dva viteza iz Verone i Henri V (u saradnji sa pesnikom Trifunom Đukićem), a u treće izdanje (1978) i Soneti (u prepevu pesnika Stevana Raičkovića). Sa Simom Pandurovićem je 1959. objavio izbor Engleske renesansne tragedije, u koji su ušla četiri kapitalna dela: Španska tragedija Tomasa Kida, Faust Kristofera Marloa, Vojvotkinja od Malfija Džona Vebstera i Šteta što je bludnica Džona Forda. Jedan od inicijatora, organizatora i prevodilaca prvog izdanja celokupnih Šekspirovih dela u Jugoslaviji.

Jedan je od osnivača Udruženja književnih prevodilaca Srbije i njegov prvi predsednik (1951–1953), kao i jedan od osnivača Saveza književnih prevodilaca Jugoslavije i opet prvi predsednik ove organizacije (1953–1955), dok je na osnivačkom kongresu Međunarodne federacije prevodilaca 1952. u Parizu izabran za potpredsednika i na toj dužnosti ostao do 1954. Najviše zahvaljujući njegovom zalaganju – prevodiocima u našoj zemlji priznat je status umetnika.