Zapadnogermanski jezici
Appearance
zapadnogermanski jezici | |
---|---|
Geografska rasprostranjenost | prvboitno između Rajne, Alpa, Labe i Sjevernog mora; danas širom svijeta |
Jezička klasifikacija | indoevropski jezici
|
Podpodela | |
ISO 639-5 | gmw |
Lingvasfera | 52-AB & 52-AC |
Glotolog | west2793[1] |
Zapadnogermanski jezici oko 580. godine |
Zapadnogermanski jezici čine najveću od tri grane germanskih jezika (ostale su sjevernogermanska i izumrli istočnogermanski).
Tri najzastupnjenija zapadnogermanska jezika su engleski, njemački i holandski. Porodicu čine i ostali visokonemački i niskofranački jezici, uključujući afrikans (koji je kćerka jezik holandskog), jidiš i luksemburški (koji su kćerka jezici njemačkog), zatim franački jezici, kao što su sjevernomorski germanski jezici pored engleskog, tu se ubrajaju frizijski, škotski i niskonjemački. Pored navedenih, tu se ubrajaja nekoliko kreolskih, patoa i pidžin jezika, zasnovanih na holandskom, engleskom i njemačkom, s obzirom da su oni bili jezici kolonijalnih imperija.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „West Germanic”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.