Pređi na sadržaj

Zapadnogermanski jezici

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
zapadnogermanski jezici
Geografska rasprostranjenostprvboitno između Rajne, Alpa, Labe i Sjevernog mora; danas širom svijeta
Jezička klasifikacijaindoevropski jezici
Podpodela
ISO 639-5gmw
Lingvasfera52-AB & 52-AC
Glotologwest2793[1]
{{{mapalt}}}
Zapadnogermanski jezici oko 580. godine

Zapadnogermanski jezici čine najveću od tri grane germanskih jezika (ostale su sjevernogermanska i izumrli istočnogermanski).

Tri najzastupnjenija zapadnogermanska jezika su engleski, njemački i holandski. Porodicu čine i ostali visokonemački i niskofranački jezici, uključujući afrikans (koji je kćerka jezik holandskog), jidiš i luksemburški (koji su kćerka jezici njemačkog), zatim franački jezici, kao što su sjevernomorski germanski jezici pored engleskog, tu se ubrajaju frizijski, škotski i niskonjemački. Pored navedenih, tu se ubrajaja nekoliko kreolskih, patoa i pidžin jezika, zasnovanih na holandskom, engleskom i njemačkom, s obzirom da su oni bili jezici kolonijalnih imperija.

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin; Bank, Sebastian, ur. (2016). „West Germanic”. Glottolog 2.7. Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History.