Ilija Jakovljević
| Ilija Jakovljević | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 21. oktobar 1898. |
| Mesto rođenja | Mostar, Bosna i Hercegovina |
| Datum smrti | 28. oktobar 1948. (50 god.) |
| Mesto smrti | Zagreb, Hrvatska |
| Zanimanje | pisac, advokat, novinar |
Ilija Jakovljević (Mostar, 21. oktobar 1898 — Zagreb, 28. oktobar 1948) bio je književnik, advokat i novinar. Pisao je pesme, romane, pripovetke i književne kritike.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se u Mostaru, 21. oktobra 1898. godine, od oca Marka i majke Kate. Osnovnu školu i gimnaziju završio je u Mostaru. Diplomirao je na Pravnom fakultetu 1926. i doktorirao 1929. godine u Zagrebu. Učestvovao je u svim većim sudskim procesima (Hranilović-Soldin, Kerestinečki proces, Lički proces, proces monasima manastira Svetog Vinka).[2]
Između dva rata bavio se novinarstvom i pisao književne kritike. Objavljivao je pesme i pripovijetke. Bio član Društva hrvatskih književnika a predsednik društva postao je 1940. godine.[3]Uređivao je časopis „Savremenik“.[4]Bio je hrvatski intelektualac koji je simpatisao ideje Hrvatske seljačke stranke.
Kad je Ante Pavelić došao na vlast, predložio je Iliji (kao eminentnom hrvatskom intelektualcu), da se pridruži ustaškoj vladi. Ilija je predlog odbio zbog čega je kasnije dospeo u logor u Staroj Gradiški.
U logor je odveden 13. oktobra 1941. godine, zajedno sa grupom hrvatskih intelektualaca i uglednih ljudi (Antun Barac, Josip Badalić, Grga Novak, Mirko Dejanović, Mirko Breier, Lujo Tomašić ...). Iz logora je izašao 23. decembra 1942. godine. Zbog pretnji ponovnim hapšenjem od strane ustaške vlasti, 21. septembra 1944. godine otišao je u partizane.
Nakon Drugog svetskog rata ponovo je otvorio advokatsku kancelariju u Zagrebu. Zbog svojih principa, nova vlast ga je zbog podržavanja hrišćanske vere[traži se izvor] ubrzo opet poslala u zatvor u kome je 28. oktobra 1948. počinio samoubistvo. Sahranjen je u Zagrebu.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Kao novinar, kritičar i feljtonista, sarađivao je u listovima i časopisima „Luč“, „Dom i svet“,[5] „Narodna politika“,[6] „Narodna sloboda“,[7] „Narodna straža“,[8] „Evolucija“, Revija mladih, Hrvatska odbrana, Hrvatska prosveta, Omladina, Seljačka mladica.
Od septembra 1936. godine bio glavni urednik Hrvatskog dnevnika u vreme kada su sve novine bile zabranjene, do 10. aprila 1941. godine.[9]
Kratko vreme bio je saradnik u „Vesniku“. U tom periodu, objavio je knjigu „Lirika nevremena“ koja je govorila o bolnom logoraškom iskustvu.[10]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
- „Studije i feljtoni“ - Zagreb, (1919)
- „Zavičaj“ (pripovetke) - Osijek, (1923)
- „Na raskrsnici“ (roman) - Zagreb, (1926)
- „Hercegovke“ (pripovetke) - Zagreb, (1927)
- „Otrov uspomena“ (pesme) - Zagreb, (1940)
- „U mraku“ (roman) - Zagreb, (1945)
- „Lirika nevremena“ (pesme) - Zagreb 1945.; Sarajevo (1982. i 1984.)
- „Ponoćka“ (predstava)
- „Konclogor na Savi“ (memoarska proza) - Zagreb, (1999)
- „Opterećeni“ (neobjavljeni roman) - u zaostavštini[11]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 271.
- ^ U zemlji grobova
- ^ Društvo hrvatskih književnika
- ^ Hrvatska enciklopedija
- ^ Novine Dom i svet
- ^ Novine Narodna politika
- ^ Narodna sloboda - novine
- ^ Narodna straža
- ^ Hrvatski dnevnik
- ^ Lirika nevremena
- ^ „Dela”. Arhivirano iz originala 09. 05. 2016. g. Pristupljeno 16. 05. 2016.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
