Meseršmit P.1112

Meseršmit P.1112

dizajnerski koncept modela Me P.1112/V1
Opšte
Dimenzije
Masa
Pogon
Performanse
Dužina	8,25
Razmah krila	8,74
Visina	2,84
Površina krila	19
Prazan	2.290
Maks. masa pri uzletanju	4.673 kg
Turbo-mlazni motor	1 × Hajnkel HeS 011 A0
Maks. brzina na Hopt	1.100 km/h
Plafon leta	14.000 m

Meseršmit P.1112 je prijedlog njemačkog lovca, razvijenog od strane Meseršmit AG u završnoj fazi Drugog svjetskog rata, i namijenjen je za upotrebu od strane Luftvafea. Okolnosti na ratištu spriječile su završetak prototipa prije ppraza nacističke Njemačke. Njegov dizajn imao je direktan uticaj na poslijeratne američke lovce koji su se nalazili u sastavu mornarice SAD.

Dizajn i razvoj

Rad na Me P.1112 počeo je 25. februara 1945. nakon što je zaustavljen razvoj Meseršmita P.1111 od strane Vilija Meseršmita, koji bi kao standardnu opremu imao kabinu pod pritiskom i izbacivo sjedište. Dizajniran je od strane šefa projektne kancelarije u Meseršmitu Voldemar FojtaŠablon:Vague (1907–1980), između 3. i 30. marta 1945. kao alternativa Me P.1111. Za razliku od od P.1111 dizajn Me P.1112 bio je manje radikalan i uključiva je i iskustva stečena tokom razvoja P.1110 dizajna. Fojt je procjenio da će Me P.1112 početi sa testnim letovima sredinom 1946. godine.

Predviđeno je da ga pokreće jedan Hejnkel HeS 011 turbo-mlazni motor, a razvijena su tri koncepta dizajna Me P.1112. Posljednji predloženi dizajn bio je Me P.1112/V1 koji koristi dizajn sa V-repom i bočne usisnike vazduha. Sva tri prijedloga imala su trup maksimalnog prečnika 1,1 metar. Dizajn krila aviona je po izgledu bio sličan onom Meseršmitovog Me 163 Kometa. Model Me P.1112 V/1, koji je samo djelomično izgrađen (tačnije samo prednji trup) u kasarni "Konrad von Hocendorf" kod Oberamergaua. Mešutim ovu kasarnu su zauzele američke trupe u aprilu 1945. prije nego što je izgradnja prototipa počela.

Maketa Meseršmit P.1112/V1 koju je pronašla vojska SAD aprila 1945.

• 
  Trup aviona
• 
  Kokpit

Iako Me P.1112 nikada nije završen, naknadni dizajni su već bili predloženi, čak i dok se radilo na dizajnu prvog tipa. To je uključivalo i predloženu verziju noćnog lovca, koja je trebala biti opremljena dvostrukim motorima postavljenim u krilima aviona. Nakon rata, Fojtovo iskustvo u projektovanju aviona bez repa iskoristila je kompanija Čens Vojt u Sjedinjenim Američkim Državama, gde je bio uključen u dizajn lovca Vought F7U Cutlass.

Literatura

• Griehl, Manfred (1988). Jet Planes of the Third Reich: The Secret Projects. 1. Boylston, Massachusetts: Monogram Aviation Publications. ISBN 978-0-914144-36-6. 
• Herwig, Dieter; Rode, Heinz (2003). Luftwaffe Secret Projects : Ground Attack & Special Purpose Aircraft. Leicester: Midland Publishing. ISBN 978-1-85780-150-7. 
• LePage, Jean-Denis (2009). Aircraft of the Luftwaffe 1935-1945. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company. ISBN 978-0-7864-3937-9. 
• Schick, Walter; Meyer, Ingolf (1997). Luftwaffe Secret Projects : Fighters 1939-1945. Hinckley, England: Midland Publishing. ISBN 978-1-85780-052-4.