Rade Marković (policajac)
| Rade Marković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Puno ime | Radomir Marković |
| Datum rođenja | 11. avgust 1946. |
| Mesto rođenja | Lukavac, NR BiH, FNR Jugoslavija |
| Vojna karijera | |
| Čin | general-pukovnik MUP-a Srbije[1] |
Radomir Marković (Lukavac, 11. avgust 1946) jeste jugoslovenski i srpski penzionisani policijski oficir, najpoznatiji po ulozi načelnika Resora državne bezbednosti Savezne Republike Jugoslavije. Trenutno izdržava višegodišnje kazne zatvora u Kaznenopopravnom zavodu „Zabela” za učešće u političkim ubistvima između oktobra 1998. i januara 2001.
Osuđen je 30. januara 2003, na sedam godina zatvora za pomaganje u prikrivanju četvorostrukog ubistva članova Srpskog pokreta obnove na Ibarskoj magistrali,[2] a početkom decembra 2021. je osuđen na 30 godina zatvora za ubistvo srpskoga novinara Slavka Ćuruvije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1946. godine u Lukavcu kraj Tuzle. Otac mu je bio Srbin iz Bosne i Hercegovine, prvoborac, posle rata pilot, oficir JNA. Majka mu je bila partizanka.
Detinjstvo je proveo na Novom Beogradu, a završio je Pravni fakultet u Beogradu.
Oženjen je Ivom, turističkim radnikom, imaju sina. Hobi mu je vazduhoplovstvo, poznat je kao sportski pilot. Voli da igra tenis.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Marković je karijeru započeo 1970. godine i vremenom postao inspektor u Odeljenju za teška razbojništva, zatim, komandant milicijske stanice Aerodroma „Beograd“, načelnik Uprave za suzbijanje kriminaliteta SUP Beograd. U prvi „policijski plan“ izbija kada sa mesta načelnika SUP Beograd biva smenjen zbog sumnje da se bavi „nekim nedozvoljenim radnjama“, ali se ubrzo (posle ubistva Radovana Stojičića - Badže, bivšeg zamenika ministra policije, 4. aprila 1997. godine), obreo na mestu načelnika resora Javne bezbednosti sa činom general-potpukovnika (dobijen ukazom Slobodana Miloševića, tadašnjeg predsednika Srbije, jula 1997. godine). Čin general-potpukovnika i mesto načelnika SDB dobija posle smene Jovice Stanišića 1998. godine.
Ostaće upamćeno i da je Marković rukovodio hapšenjem bračnog para Drašković juna 1993. godine, po šamaru koji je u stanici milicije opalio Danici Drašković kada je od njega tražila zaštitu od policijske torture, i veoma bliskoj vezi sa porodicom Milošević-Marković (svojevremeno čuvao njihovog sina Marka).
Hapšenje[uredi | uredi izvor]
Rade Marković je uhapšen 24. februara 2001. godine u Beogradu pod sumnjom da je počinio ubistvo.
Postupajući po krivičnoj prijavi MUP Srbije, Okružno javno tužilaštvo je istražnom sudiji Okružnog suda u Beogradu zahtev za sprovođenje istrage protiv Markovića zbog krivičnog dela ubistva sa predumišljajem, falsifikovanja službene isprave i u vezi sa atentatom na Ibarskoj magistrali od 3. oktobra 1999. godine, zbog „namerno izazvane saobraćajne nesreće kamionom marke mercedes, vlasništvo MUP Srbije“, prilikom koje su poginula četvorica istaknutih članova SPO. Pored Markovića, uhapšena su i dvojica njegovih saradnika.
Presude za ubistva[uredi | uredi izvor]
Početkom 2021. godine Sudsko veće Specijalnoga suda u ponovljenom postupku je proglasilo krivim nekadašnje pripadnike RDB-a Radeta Markovića, Milana Radonjića, Ratka Romića i Miroslava Kuraka, za ubistvo Ćuruvije. Prva dvojica su osuđena na 30 godina zatvora, a Romić i Kurak (koji je u bekstvu) su dobili po deset godina manje.[3]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Fotografija Radeta Markovića u uniformi general-pukovnika MUP-a Srbije”. Arhivirano iz originala 01. 07. 2021. g. Pristupljeno 01. 07. 2021.
- ^ „Radomir Rade Marković, šef državne bezbednosti”. Vreme. Arhivirano iz originala 29. 11. 2020. g. Pristupljeno 2. 2. 2020.
- ^ „Četvorica bivših pripadnika SDB-a proglašena krivim za ubistvo Slavka Ćuruvije”. N1 (na jeziku: srpski). 2021-12-02. Pristupljeno 2021-12-02.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Rade Marković sahranio majku[mrtva veza]
- The Case of Rade Markovic Arhivirano na sajtu Wayback Machine (6. mart 2021)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
