Radivoje Manić
| Radivoje Manić | |||
|---|---|---|---|
 Radivoje Manić 2012. godine | |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Radivoje Manić | ||
| Nadimak | Rade | ||
| Datum rođenja | 16. januar 1972. | ||
| Mesto rođenja | Pirot, SFRJ | ||
| Visina | 1.82 | ||
| Pozicija | napadač | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 1988–1991 1991–1992 1992 1992–1993 1993–1995 1996–2002 1998 2003–2004 2003 2004–2005 2006 2006–2007 2007 |
FK Radnički Pirot FK Radnički Niš →FK Dubočica FK Radnički Pirot FK Radnički Niš FK Busan Ipark →FK Serezo Osaka FK Radnički Pirot →FK Napredak FK Inčeon FK Radnički Pirot FK Sevojno →FK Mladenovac Ukupno |
77 6 12 30 69 172 17 17 12 25 5 15 11 468 |
(34) (0) (6) (15) (35) (53) (7) (8) (1) (9) (0) (4) (3) (175) |
| Reprezentativna karijera | |||
| 1997 | Jugoslavija | 1 | (0) |
| Trenerska karijera | |||
| 2011 2011–2012 2012–2013 |
FK Car Konstantin FK Radnički Pirot FK Balkanski | ||
Radivoje Manić (Pirot, 16. januar 1972) je bivši srpski fudbaler i fudbalski trener.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Fudbalsku karijeru započeo je u FK Radnički Pirot (1988—1991), a nakon toga igrao je kao pozajmljen igrač za FK Dubočica iz Leskovca (1991—1992). Kao fudbaler, afirmisao se u dresu FK Radnički Niš gde je u sezoni 1994/1995. bio prvi strelac tima sa 19 pogodaka.
Zime 1996. godine potpisao je ugovor za korejski klub FK Busan Ipark (tada Busan Daevu Rojals), sa kojim je osvojio tri titule prvaka Južne Koreje i u klubu ostao do 2002. godine. Proglašen je fudbalerom sezone Korejske lige 1997. godine. Nastupao je i za FK Inčeton u periodu od 2004—2005. godine.
Dobijanjem državljanstva Južne Koreje, Manić je postao tek četvrti fudbaler koji je postao državljanin ove zemlje, sa korejskim imenom Manisan. U dresu FK Serezo Osaka na 17 utakmica postigao je 7 golova[1].
Reprezentacija[uredi | uredi izvor]
Za fudbalsku reprezentaciju Jugoslavije odigrao je jednu utakmicu. Zbog povreda nekoliko fudbalera, pozvan je u tim. Ušao je pred kraj susreta protiv fudbalske reprezentacije Južne Koreje (1:1), zamenivši Vuka Rašovića. Zbog igranja nekoliko minuta za reprezentaciju Jugoslavije, izgubio je pravo da nastupa za fudbalsku reprezentaciju Južne Koreje, koja se spremala za Svetsko prvenstvo 2002. godine, na kome je stigla do polufinala.
Kraj karijere[uredi | uredi izvor]
Nakon dugog niza godina igranja u Južnoj Koreji, Manić se u nekoliko navrata vraćao u rodni Pirot i FK Radnički Pirot, gde je započeo fudbalsku karijeru i za koji je odigrao najviše utakmica. Nastupao je još i za FK Napredak Kruševac (2003–2004), FK Sevojno (2006), a karijeru je završio u FK Mladenovac (2007). godine.
Fudbalsku karijeru okončao je zbog saobraćajne nesreće u julu 2007. godine kod Bele Palanke. Nakon toga ostao je u fudbalu kao trener i predvodio FK Car Konstantin (2011), FK Radnički Pirot (2011–2012)[2][3] i FK Balkanski (2012–2013) iz Dimitrovgrada[4].
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Manić Radivoje - statistika”. reprezentacija.rs. 4. 2. 2014. Arhivirano iz originala 16. 01. 2017. g. Pristupljeno 11. mart 2015.
- ^ „Rade Manić novi trener pirotskog Radničkog”. juznevesti.com. 4. 11. 2011. Pristupljeno 22. 4. 2016.
- ^ „Pirotski Radnički ostao bez trenera”. juznevesti.com. 27. 3. 2012. Pristupljeno 22. 4. 2016.
- ^ „Balkanski osvojio Kup”. juznevesti.com. 4. 5. 2013. Pristupljeno 22. 4. 2016.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Radivoje Manić na sajtu reprezentacija.rs
- Radivoje Manić na sajtu nacionalnih fudbalskim timova
