Suljo Jahić
| suljo jahić | |
|---|---|
 Suljo Jahić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. januar 1922. |
| Mesto rođenja | Živaljevići, kod Rogatice, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 18. decembar 1942. (20 god.) |
| Mesto smrti | Šekovići, ND Hrvatska |
| Delovanje | |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 23. jula 1952. |
Suljo Jahić (Živaljevići, kod Rogatice, 5. januar 1922 — Šekovići, 18. decembar 1942) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 5. januara 1922. godine u selu Živaljevići, kod Rogatice. Poticao je iz siromašne seljačke porodice. Do početka Drugog svetskog rata radio je kao sezonski šumski radnik, jer se od malog poljoprivrednog imanja njegove porodice nije mogao izdržavati.[1]
Novembra 1941. godine stupio je u Narodnooslobodilačku borbu. Bio je borac Muslimanske čete, a kasnije Muslimanskog bataljona Romanijskog partizanskog odreda. Od marta 1942. godine je bio borac Treće čete Prvog udarnog bataljona, koji je juna 1942. godine postao deo Šeste proleterske istočnobosanske udarne brigade, u kojoj je bio desetar.[1]
Kao hrabar borac isticao se u svim borbama u kojima je učestvovao, a naročito se istakao u borbama na Romaniji, na Varešu, na prostoru Pažići—Diklići, na Petrovićima kod Olova, na Ozrenu, kod Vlasenice, na Konjuhu, na Majevici, u Bosutskim šumama, u Sremu i dr.[1]
Krajem marta 1942. godine Prvi udarni bataljon je došao na Ozren kako bi pomogao borcima Ozrenskog partizanskog odreda. Sa Udarnim bataljonom, tada su se nalazili i članovi Glavnog štaba NOP odreda Bosne i Hercegovine. Treća četa, u kojoj se nalazio Suljo, tada je bila smeštena u blizini škole u selu Brezila, dok su okolne čete bile razmeštene po okolnim brežuljcima. Četnici su u ranu zoru 22. marta 1942. godine napali Udarni bataljon, s ciljem da unište Glavni štab za BiH. Napad je bio iznenadan i dobro pripremljen, pa su četnici brzo prodrli do škole u kojoj se nalazio Glavni štab i Štab bataljona. Suljo je tada bacajući bombe na četnike uspeo da zaustavi njihovo napredovanje, što je omogućilo članovima Glavnog štaba da se izvuku iz kritične situacije.[2]
Ne dugo nakon ove akcije, Suljo Jahić je maja 1942. godine bio primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[2]
Nakon povratka Šeste istočnoboanske udarne brigade iz Srema na Majevicu, novembra 1942. godine četnici sa Majevice i Trebave su se koncentrisali u selu Maleševci s ciljem unište partizane, koji su se vratili iz Srema. Kako bi uništili ovu jaku četničku grupu, partizani su izvršili iznenadni napad na Maleševce. U ovom napadu Suljo je bio vođa bombaškog odeljenja i znatno doprineo uništenju četnika.[2]
Istako se i u borbama i protiv ustaša iz 369. legionarske „vražje” divizija na Jelici, prilikom probijanja Šeste istočnobosanke udarne brigade iz Semberije ka Šekovićima. Tada je i poginuo 18. decembra 1942. godine, kada je kao desetar i puškomitraljezac, znatno doprineo da se brigada probije iz obruča.[2]
Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 23. jula 1952. godine, proglašen je za narodnog heroja.[2]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Narodni heroji 1982, str. 307.
- ^ a b v g d Narodni heroji 1982, str. 308.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz istočne Bosne | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni na teritoriji istočne Bosne, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
 | ||
