C - pop (Kineska popularna muzika)

Li Đinhui, poznat kao otac kineske popularne muzike

C-pop je skraćenica za kinesku popularnu muziku (tradicionalni karakteri: 漢語 流行 音樂; pojednostavljeni karakteri: 汉语 流行 音乐; pinjin: hànyǔ liúxíng yīnyuè) je slabo određen muzički žanr umetnika poreklom iz regiona Velike Kine. Ovo uključuje zemlje u kojima delovi stanovništva koriste kineski jezik, kao što su Tajvan, Singapur i Malezija. C-pop se koristi kao termin koji ne pokriva samo kineski pop, već i R&B, balade, kineski rok, kineski hip hop i kinesku ambijentalnu muziku, iako se kineski rok razišao tokom 1990-ih.

Trenutno postoje tri glavne podgrupe: Kanto-pop, Mando-pop i Hokien-pop, pod jakim uticajem japanske enke.

Kineska popularna muzika je u početku bila sredstvo za kulturnu revoluciju i maoističke ideologije; međutim, tokom opsežnih političkih i kulturnih promena u zemlji u poslednjih 50 godina, izgubio je veliki politički značaj; i sada veoma podseća na stilove k-pop i j-pop, iz Južne Koreje i Japana.

Istorija

Termin shidaiqu (značenja "muzika ere" ili "popularna muzika") koristi se za opisivanje svih različitih vrsta muzike pevane na mandarinskom i drugim kineskim dijalektima snimljene u Kini od 1920. do 1952. godine, zatim u Hong Kongu do 1960-ih. Šangaj je bio glavno središte kineske industrije snimanja popularne muzike, a važno ime tog perioda je kompozitor Li Đinhui. Bak Klejton je zaslužan za unošenje američkog džez uticaja u Kinu, a muzika je postala popularna u noćnim klubovima i plesnim salama velikih gradova 1920-ih. Brojne privatne radio stanice od kasnih 1920-ih do 1950-ih puštale su C-pop. Oko 1927. godine, Li Đinhui je komponovao "The Drizzle" ("毛毛雨") koju je pevala njegova ćerka Li Minghui (黎明暉), i ova pesma se generalno smatra prvom kineskom pop pesmom. Spaja džez i kinesku narodnu muziku – melodija je u stilu tradicionalne pentatonične narodne melodije, ali instrumentacija je slična onoj u američkom džez orkestru.

Bak Klejton, Amerikanac koji je uneo džez uticaj u Kinu

Otprilike u vreme japanske invazije na Mandžuriju i Kineskog građanskog rata, na pop muziku se gledalo kao na levičarsku neometanu distrakciju. Posle Drugog kinesko-japanskog rata i Drugog svetskog rata, C-pop se plasirao na tržište, proizvodio i brendirao regionalno. Komunistička partija Kine je 1949. osnovala Narodnu Republiku Kinu. Jedna od njenih prvih akcija bila je označavanje žanra „Žuta muzika“ (boja je povezana sa pornografijom). Šangajska pop muzika je zatim odnela pop muziku u Hong Kong i 1970-ih je razvila kanto-pop. Kuomintang, koji se preselio na Tajvan, obeshrabrio je upotrebu izvornog tajvanskog hokien dijalekta od 1950-ih do kasnih 1980-ih. Kao rezultat toga, mando-pop je postao dominantan muzički žanr na Tajvanu.

2000. godine osnovan je EolAsia.com kao prvi onlajn C-pop muzički portal u Hong Kongu. Kompanija je preživela dot-com bubble i ponudila onlajn legalno preuzimanje muzike u februaru 2005, uz podršku EMI, Warner Music i Sony BMG. Pre svega cilja na potrošače u Hong Kongu i Makau: za kupovinu nekih pesama su potrebne hongkonške lične karte.

U avgustu 2008. Norman Cheung, otac pevača iz Hong Konga Ronalda Chenga, preuzeo je preostali deo EMI Music Asia kada se EMI, koji je ušao u Kinu početkom 20. veka, povukao sa kineskog tržišta. Typhoon Music je kupila za oko 100 miliona HK dolara.

U februaru 2008. godine, lokalne industrijske grupe tužile su vodeći pretraživač u kontinentalnoj Kini Baidu.com zbog omogućavanja slušanja, emitovanja i preuzimanja muzike bez odobrenja. Piratstvo i dalje postoji u Kini, ali je Gugl od tada najavio sporazum o saradnji koji nudi besplatno slušanje i originalne kopije muzike. Top100.cn su osnovali košarkaška zvezda Jao Ming, agent Džang Mingđi i muzički insajder Čen Ge ulaganjem od 20 miliona juana. Google mp3 je postao dostupan u martu 2009. Budućnost C-popa u kontinentalnoj Kini polako se pojavljuje. Međutim, zabrana kineske vlade veoma popularne emisije Super Girl na godinu dana 2008. i 2012. i dalje je veoma kontroverzna za tržište kontinentalne Kine.

U ranim godinama moderne kontinentalne Kine, naglasak na kolektivističkim i partijskim vrednostima, uglavnom bi postavljao temu za muziku koja je nastala. Kinezi su zvanično odobrili muzičke škole, podučavanje popularne muzike obično uključuje hvaljenje kineske nacionalne kulture kroz tekstove pesama koji odražavaju zvaničnu orijentaciju NR Kine. Način na koji se popularna muzika predaje u školskom sistemu vezan je za kineske patriotske stihove i tradicionalnu kinesku kulturu. Obrazovna politika je pod velikim uticajem vlade, a "... kineska vlada i dalje koristi tradicionalnu kinesku kulturu i vrednosti kako bi poboljšala svoj legitimitet i konsolidovala svoj autoritet"

Posle Kulturne revolucije koja je izolovala Kinu od ostatka sveta više od decenije, zemlja se otvorila, posebno pod vođstvom premijera Denga. Globalni ekonomski razvoj nudio je razne mogućnosti za kineske biznismene, a otvaranje regiona istočne obale prema spoljnim ekonomskim interesima poslužilo je za značajno podsticanje međukulturalne razmene između Kine i drugih nacija, uključujući Sjedinjene Američke Države. Globalizacija i pridruživanje Kine Svetskoj trgovinskoj organizaciji, sa implikacijama koraka da se institucije unutar zemlje učine kompatibilnijim sa onima u ostatku sveta, i porast međunarodne trgovine doprineli su ne samo povećanju ekonomske aktivnosti, već i društvenog izloženost stranim kulturnim standardima. Iako je nova otvorenost uticala na odnose sa širokim spektrom stranih zemalja, Sjedinjene Američke Države su bile posebno važne jer su bile glavni trgovinski partner, a globalizacija je pomogla obema nacijama da razviju zdrav odnos za budući rast.

Otvorenost za trgovinu i druge razmene sa Sjedinjenim Američkim Državama, uključujući sve veći broj kineskih studenata koji traže prijem u obrazovne ustanove u SAD, olakšalo je upoznavanje sa američkom popularnom muzikom. Iako ovo nije bilo prvo izlaganje stranoj muzici za Kinu, jer je postojala sve veća svest o jedinstvenom brendu popularne muzike pod uticajem zapada u Hong Kongu, poznatoj kao Kanto-pop, uticajima američkog roka i afroameričkog buntovnog hip hopa, i rep muzika je nesumnjivo bila mnogo više prihvaćena od strane kineske omladine u poređenju sa generacijom njihovih roditelja. Danas, pevači iz kontinentalnog dela Kine kao što je Hua Čenju, jedna od najuticajnijih mladih pop-rok pevačica u Kini danas, rasprodali su koncert na olimpijskom stadionu za dva minuta i 58 sekundi, demonstrirajući domaću kinesku pop muziku. Globalizacija popularne muzike uticala je na druge istočnoazijske zemlje, posebno Koreju i Japan, a to je zauzvrat uticalo na razvoj događaja u Kini, pošto se „izleti pop kulture između (te) tri zemlje” smatraju značajnim

Žanrovi

Žanr	Podžanr	Lokacija
Kineska popularna muzika	Kantonska popularna muzika	Hong Kong, Makao, Guangdong, Malezija
	Mandarinska popularna muzika	Kontinentalna Kina, Tajvan, Singapur, Malezija
	Tajvanska popularna muzika	Tajvan, Fudžijan, Malezija