Artemisinin
 | |
 | |
| Klinički podaci | |
|---|---|
| Drugs.com | Monografija |
| Identifikatori | |
| CAS broj | 63968-64-9  |
| ATC kod | P01BE01 (WHO) |
| PubChem | CID 68827 |
| ChemSpider | 62060 |
| UNII | 9RMU91N5K2 |
| KEGG | D02481 |
| ChEBI | CHEBI:223316 |
| ChEMBL | CHEMBL77 |
| Sinonimi | Artemisinine, Qinghaosu |
| Hemijski podaci | |
| Formula | C15H22O5 |
| Molarna masa | 282,332 |
| |
| |
| Fizički podaci | |
| Gustina | 1.24 ± 0.1 g/cm3 |
| Tačka topljenja | 152 °C (306 °F) |
Artemisinin je organsko jedinjenje, koje sadrži 15 atoma ugljenika i ima molekulsku masu od 282,332 Da.
O artemisininu:
Artemisinin se dobija ekstrakcijom iz biljke artemisia annua Qinghaosu kineski naziv ili narodski zvane slatki pelin. Artemisinin je privi put izolovan u kristal 1973 od strane kineskih naučnika. Ovaj projekat nazivaju 523 i tom prilikom su otkriveni dihidroartemisinin, artemeter, artelična kiselina koji se koriste za lečenje malarije. Ovaj lek se po mnogim osobinama razlikuje od klasičnih hinolinskih anti malarija lekova i izuzetno je učinkovit kad se kombinuje sa njima.
Vrste artemisinin i pousintetički derivati:
Dihidroartemisinin, artesunat, arter su prvi put pronađeni od strane kineskih naučnika 1970. Artemison predstavnik nove klase artemisinina poznate kao amino-artemisinin. Njegove karakteristike su niska toksičnost. Artesunat je pripreman kao proizvod u Valterovom Crvenoarmijskom institutu za istraživanje ali je odbijen i prekinuto je istraživanje zbog njegove visoke toksičnosti.
Upotreba Artemisinina:
Artemisinin se koristi kao efektivno sredstvo za lečenje malarije a priznat je kao takav od strane svetske zdravstvene organizacije. Korišćenje artesunata polusintetičkog derivata iz slatkog pelina za lečenje teškog oblika malarije je veoma istaknuto u nedavnim publkacijama. Artesunat je veoma delotvoran u poređenju sa kininom i ima manje neželjenih efekata u odnosu na kinin, jedini lek dosada koji je korišćen za lečenje malarije.Njegova delotvornost je se takođe pokazala i kod parazitskih infekcija kao što je šistozomijaza. Takođe se koristi za efektivno uništavanje bakterija, gljivica i nekih virusa. Naučna istraživanja koja su usmerena u pravcu pronalaženja leka protiv raka navode da ima antikancerogeno dejstvo.
Osobine
[уреди | уреди извор]| Osobina | Vrednost |
|---|---|
| Broj akceptora vodonika | 5 |
| Broj donora vodonika | 0 |
| Broj rotacionih veza | 0 |
| Particioni koeficijent[1] (ALogP) | 2,0 |
| Rastvorljivost[2] (logS, log(mol/L)) | -2,1 |
| Polarna površina[3] (PSA, Å2) | 54,0 |
Reference
[уреди | уреди извор]- ^ Ghose, A.K.; Viswanadhan V.N. & Wendoloski, J.J. (1998). „Prediction of Hydrophobic (Lipophilic) Properties of Small Organic Molecules Using Fragment Methods: An Analysis of AlogP and CLogP Methods”. J. Phys. Chem. A. 102: 3762—3772. doi:10.1021/jp980230o.
- ^ Tetko IV, Tanchuk VY, Kasheva TN, Villa AE (2001). „Estimation of Aqueous Solubility of Chemical Compounds Using E-State Indices”. Chem Inf. Comput. Sci. 41: 1488—1493. PMID 11749573. doi:10.1021/ci000392t.
- ^ Ertl P.; Rohde B.; Selzer P. (2000). „Fast calculation of molecular polar surface area as a sum of fragment based contributions and its application to the prediction of drug transport properties”. J. Med. Chem. 43: 3714—3717. PMID 11020286. doi:10.1021/jm000942e.
Literatura
[уреди | уреди извор]- Hardman JG, Limbird LE, Gilman AG (2001). Goodman & Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics (10. изд.). New York: McGraw-Hill. ISBN 0071354697. doi:10.1036/0071422803.
- Thomas L. Lemke; David A. Williams, ур. (2007). Foye's Principles of Medicinal Chemistry (6. изд.). Baltimore: Lippincott Willams & Wilkins. ISBN 0781768799.
Spoljašnje veze
[уреди | уреди извор]
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
