Aleksandar Kojić
Aleksandar Kojić | |
|---|---|
 Aleksandar Kojić, dirigent Srpskog narodnog pozorišta | |
| Puno ime | Aleksandar Kojić |
| Datum rođenja | 1984. |
| Mesto rođenja | Novi Sad, Srbija |
| Zanimanje | Dirigent |
Aleksandar Kojić (Novi Sad, 1984) srpski dirigent. Radi kao dirigent Opere Srpskog narodnog pozorišta.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Muzičko obrazovanje[uredi | uredi izvor]
Rođen u Novom Sadu, Aleksandar Kojić je počeo da uči klavir u svojoj petoj godini čemu je nadalje bio posvećen čitavu deceniju. Sa trinaest godina je komponovao svoju prvu kompoziciju za klavir. Kao srednjoškolac, u svojoj šesnaestoj godini postaje član hora Srpske pravoslavne crkve gde peva narednih deset godina. Tokom ovog perioda komponovao je neke crkvene horske kompozicije pa je i prva dirigentska iskustva stekao upravo sa horom. Veoma rano je počeo da prati na klaviru operske pevače, svoje prijatelje. Kao mlad korepetitor, učestvovao je u nekoliko radionica srpskog operskog pevača Nikole Mitića (bariton), a isto tako je pratio i studente Radmile Bakočević (sopran) i Biserke Cvejić (mecosopran).[1]
Na samom početku studija dobija angažman korepetitora hora u Ansamblu AKUD-a "Branko Krsmanović", kasnije, tokom studija, mesto korepetitora Hora RTS-a, na projektima Mocart - Velika misa u c-molu i Hendl - Mesija. Učestvovao je u radu Simfonijskog orkestra RTS-a.[2]
Diplomirao je i specijalizovao dirigovanje na Fakultetu muzičkih umtnosti u Beogradu 2008. godine u klasi prof. Bojana Suđića.[2] Tokom studija i nakon njih se usavršavao na nekoliko različitih majstorskih kurseva:
- u Beogradu kod prof. Uroša Lajovica na temu Betovenovih simfonija (2005);
- u Beču kod prof. Marka Stringera - Universität fűr Musik und darstellende Kunst, Wien (Tokom usavršavanja u Beču javno je nastupao sa orkestrom „Češki virtuozi“ iz Brna, izvodeći dela simfonijske i operske literature - Mocart, Čajkovski, Britn, Vagner, Stravinski, Sen-Sans, Bartok, Dvoržak, Šostakovič, Sibelijus) (2007-2008);[2]
- u Majncu – pratio je kurseve horskog dirigovanja (prof. Erwin Ortner i Frieder Bernius, Meinz) na Evropskom horskom festivalu (Europa Cantat) gde je učestvovao kao stalni član hora „Sv. Stefan Dečanski “ (2006);
- u Utrehtu – kursevi iz horskog dirigovanja (prof. Timothy Brown, Utrecht)
- na radionicama za staru muziku (Helmuth Rilling – Mainz i Ton Koopman – Utrecht).[3]
- U Raveni - majstorski kurs posvećen operskom dirigovanju (Rikardo Muti) (2017)
Posao[uredi | uredi izvor]
Po povratku u Srbiju biva angažovan kao:
- saradnik kamernog orkestra Camerata academica iz Novog Sada;
- dirigent Omladinskog simfonijskog orkestra Srednje muzičke škole „Isidor Bajić” (2007-2009).
- 2009. godine, prihvata poziv za radno mesto korepetitora, zatim, asistenta, a 2010. stalnog dirigenta u Operi Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.
- Od avgusta 2012. do aprila 2014. radi kao direktor Opere Srpskog narodnog pozorišta.[2]
Važnija postignuća[uredi | uredi izvor]
Pored standardnog operskog repertoara, dokazao se i na polju moderne opere.[3] Od važnijih umetničkih dostignuća treba izdvojiti:
- snimanje dečijeg baleta Aleksandre Vrebalov: Udovičina metla (2009);
- premijerno izvođenje dela: Igra drvenih štapova za hornu i gudače Isidore Žebeljan sa orkestrom Camerata academica iz Novog Sada (2009) i
- svetsku premijeru opere Mileva, Aleksandre Vrebalov (2011). Izvođenje ove opere nagrađeno je Godišnjom nagradom Srpskog narodnog pozorišta za najbolju opersku predstavu u 2012. godini. Francuska televizija ARTE snimila je izvođenje i emitovala ga šest meseci, nakon čega je Mileva ušla u prvih 15 svetskih produkcija koje je ova televizija snimala tokom 2012.[3]
- Sa ansamblom Opere SNP-a u Novom Sadu, zapaženo je bilo izvođenje kantate Aleksandar Nevski Sergeja Prokofjeva na Koncertu Hora i Orkestra Opere SNP-a za koju su Hor Opere SNP-a, dirigentkinja Hora Vesna Kesić Krsmanović i dirigent koncerta Aleksandar Kojić dobili Godišnju nagradu Srpskog narodnog pozorišta (2015)[4];
- izvođenje Gala koncerta povodom 150. godišnjice rođenja Riharda Štrausa (2014) za koje je 2015. godine dobio Godišnju nagradu Srpskog narodnog pozorišta.[5]
Stalni repertoar Opere SNP-a[uredi | uredi izvor]
- Đuzepe Verdi (Travijata, Trubadur, Aida, Simon Bokanegra, Nabuko, Rigoleto, balet Dama s kamelijama)
- Đakomo Pučini (Boemi, Madam Baterflaj, Toska),
- Petar Iljič Čajkovski (Pikova dama, Evgenije Onjegin, Krcko Oraščić, balet Uspavana lepotica),
- Volfgang Amadeus Mocart (Don Đovani),
- Gaetano Doniceti (Ljubavni napitak, Pozorišne zgode i nezgode),
- Đoakino Rosini (Seviljski berberin), Kalman (Kneginja čardaša),
- Edvard Bendžamin Britn (kamerna opera Okretaj zavrtnja),
- Jakov Gotovac (Ero s onoga svijeta),
- Žorž Bize (Karmen),
- Aleksandra Vrebalov (Mileva),
- Karl Orf (Karmina burana),
- Isidor Bajić (Knez Ivo od Semberije),
- Đan Karlo Menoti (Telefon),
- Samjuel Barber (Partija bridža),
- Paul Hindemit (Tamo i natrag),
- Mikis Teodorakis (Grk Zorba),
- Pjetro Maskanji (Kavalerija rustikana),
- Rudolf Bruči (balet Katarina Izmailova),
- Nodar Viktorovič Čanba (balet Pinokio),
- Luj Jozef Ferdinand Herold (balet Vragolanka).
Gostovanja[uredi | uredi izvor]
Neka od značajnijih gostovanja su:
- Hrvatsko narodno kazalište (HNK) u Zagrebu i HNK Ivana pl. Zajca u Rijeci (Hrvatska);
- Segedinska opera (Mađarska);
- Teatar Opere i Baleta u Krasnojarsku (Rusija).
Kao što je već pomenuto, sarađivao je sa orkestrima u Srbiji i inostranstvu među kojima su:
- Češki virtuozi iz Brna,
- Camerata academica iz Novog Sada,
- Simfonijski orkestar RTS-a i
- Beogradska filharmonija (koncerti za decu).
Nagrade[uredi | uredi izvor]
Za svoj rad i pregalaštvo dobio je sledeće Godišnje nagrade Srpskog narodnog pozorišta:
– za dirigovanje opere Pikova dama Petra Iljiča Čajkovskog (2012)
– za praizvedbu opere Mileva Aleksandre Vrebalov (2012)
– za Gala koncert povodom 150. godišnjice rođenja Riharda Štrausa (2015) – za redakciju partiture i dirigovanja koncertnim izvođenjem opere Knez Ivo od Semberije Isidora Bajića, povodom obeležavanja sto godina od smrti kompozitora (2016).
Dirigent o dirigentskom pozivu[uredi | uredi izvor]
Na novosadskom informativnom veb portalu: Mojnovisad.com, tokom Razgovora sa povodom (12. marta 2019) koji je pribeležila Ivana Ilić Kiš, Aleksandar Kojić govori o svom pozivu sledeće:
Učenje je jedan beskrajan proces. Naravno da moraju da postoje formalni okviri. U tom smislu sam podučavan dirigovanju kao i svi drugi koji su bili sa mnom na klasi. Ipak, realno stanje je vidljivo tek u susretu sa pravim ansamblom. To je ona prilika o kojoj smo govorili. Tu je "ili-ili", nema trećeg puta. Ovo govorim zato što prava pitanja dolaze tek nakon određenog vremena provedenog sa ansamblom. Shvatate da je manuelna tehnika, tj. ono što je okom vidljivo da dirigent radi, 40 posto celokupne stvari. Postajete svesni koliko je dirigentski posao amalgam drugih znanja - umeća pripreme za probu, način vođenja probe, znanja svih teoretskih elemenata, umeća praktičnog balansa zvuka, poznavanje stila same kompozicije, umeće ophođenja sa muzičarima ... Uz to i sve informacije koje prate delo, a o čemu smo već pričali ... Često se u inostranstvu citira rečenica Herberta fon Karajana, upućena njegovim studentima: "Ja vas ne mogu naučiti da dirigujete. Mogu vas naučiti kako da vodite probu tako da na nastupu nećete morati da dirigujete." Veoma velika istina. Ali to, kada vam neko saopšti, ne znači ništa, dok sami ne dođete u situaciju da vodite probu. (Ceo intervju se nalazi u pasusu: Spoljašnje veze, pod brojem 3)
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Module: 34”. www.operosa.org. Arhivirano iz originala 20. 06. 2019. g. Pristupljeno 20. 06. 2019.
- ^ a b v g „6. Memorijal "Isidor Bajić" - Aleksandar Kojić, dirigent (Srbija)”. www.pianomemorial.rs. Pristupljeno 20. 06. 2019.
- ^ a b v „ALEKSANDAR KOJIĆ | Srpsko narodno pozorište”. www.snp.org.rs. Pristupljeno 20. 06. 2019.
- ^ „DAN SRPSKOG NARODNOG POZORIŠTA | Srpsko narodno pozorište”. www.snp.org.rs (na jeziku: srpski). Pristupljeno 20. 06. 2019.
- ^ „Aleksandar Kojić”. Beogradska filharmonija. Pristupljeno 20. 06. 2019.