Balduin II Kurtene

Balduin II Kurtene
Balduin II Kurtene
	Novčić Balduina II Kurtene
Lični podaci
Datum rođenja	krajem 1217.
Mesto rođenja	Konstantinopolj,
Datum smrti	oktobar 1273.
Mesto smrti	Napulj, Napuljsko kraljevstvo
Porodica
Supružnik	Marija Brijen
Potomstvo	Filip Kurtene
Roditelji	Petar Kurtene; Jolanda Flandrijska
Dinastija	Kurtene
latinski car,; titularni latinski car u egzilu
Period	(1228—1273) (od 1261. godine titularni latinski car u egzilu)
Prethodnik	Robert I Kurtene
Naslednik	nema (kao titularnog cara ga je nasledio Filip Kurtene)
Savladar	Jovan Brijen

Balduin II Kurtene (krajem 1217 — oktobar 1273) bio je latinski car u periodu od 1228. do 1261, a nakon toga titularni latinski car u egzilu do svoje smrti.

Oslabljena vlast[uredi | uredi izvor]

Presto je nasledio od cara Roberta Kurtenea. Već 1230. godine sklopio je savez sa Bugarskom protiv Epiraca. Posle pobede kod Klokotnice, bugarski car Jovan Asen II osvojio je celu oblast od Andrijanopolja do Drača. Na taj način je teritorija Latinskog carstva još više smanjena.

Asen je iskoristio borbe izmađu latinskih barona i 1232. godine je primio pravoslavlje. Za vreme Balduinove vladavine Sveti Sava je prošao kroz Carigrad. Godine 1235. sklopljen je galipoljski, nikejsko-bugarski savez protiv Balduina i iste godine, ili 1236, su opseli Carigrad, uz pomoć mletačke flote dužda Đakoma Tijepoloa bili poraženi^[1]. Godine 1241. grad su ponovo opsedali Mongoli, ali grad je ponovo odoleo napadima.

Od 1243. godine latinski neprijatelji, Srbija i Nikejsko carstvo, su osetno ojačali. Nikejci su do 1247. godine, sveli Latinsko carstvo na Carigrad sa okolinom, a grad se najviše branio uz pomoć gradskih bedema. Sam Balduin morao je da da sina Filipa duždu Đakomu Tijepolou, kao novčani zajam. Godine 1259. morao je da pošalje vojsku u Pelagoniju, u pomoć svojim vazalima. Iako je imala oko 10.000 ljudi (više i od Nikejaca, koji su imali oko 6.000 ljudi), latinska vojska je poražena, pošto je pretrpela ogromne gubitke. Dana 25. jula 1261. godine, u grad su po noći upale nikejske čete i uz pomoć đenovljanske flote, osvojili ga, a Balduin je pobegao u Napulj. Pošto je osvojio Carigrad i isterao Balduina i Mihajlo VIII Paleolog zvanično se krunisao 15. avgusta u Aja Sofiji za prvog cara nove Vizantije.

Titularna vlast[uredi | uredi izvor]

Mletački dužd Lorenco Tijepolo i Napuljci su uz pomoć pape 1263. ili 1264. godine. Balduin je u maju 1267. na dvoru pape sklopio ugovor sa Napuljcima. Napuljski kralj Karlo I Anžujski je u februaru 1271. godine iskoristio smrt epirskog despota Mihajla II Duke i osvojio Drač, pa iz tog grada osvojio Avalonu, Berat, Kroju i ostale gradove redom. Antigrčkom savezu pridružila se Bugarska, Srbija i Albanija u septembru 1271. godine.

Arbanasi su tada osnovali svoju prvu samostalnu državu, na čijem je čelu od 1272. godine bio kapetan-maršal od Drača. On je morao da da Anžujcima 6 uglednih taoca. U to vreme, tačnije u maju 1273. godine, Srbi, Bugari i tesalijski sevastokrator, Mihajlov brat, odnosno vizantijski suvladar, Jovan Paleolog. Drugim rečima, kako bi se ponovo stvorilo Latinsko carstvo, u savez su ušle sve one zemlje koje su bile u savezu protiv Latina.^[2] Usred te velike akcije, umro je Balduin oktobra 1273. godine.