Konstantinovići
| Konstantinovići | ||||||||||
|
Konstantinovići vode poreklo od Obrada Konstantinovića iz Zemuna, čiji sin Aleksandar Konstantinović, spahija, se oženio 1842. godine Ankom Obrenović, kćerkom gospodar Jevrema Obrenovića brata kneza Miloša. Iz porodice Konstantinović koja je bila u najbližem srodstvu sa Obrenovićima su Anka Konstantinović, rođ. Obrenović, Katarina Blaznavac, rođ. Konstantinović verenica kneza Mihaila, kasnije udata za generala Milivoja Petrovića Blaznavca, pukovnik Aleksandar Konstantinović, komandant Kraljeve garde, čija kćerka je kneginja Natalija Petrović - Njeguš.
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Konstantinovići vode poreklo od Obrada Konstantinovića iz Zemuna, vojvode jadranske knežine Ante Bogićevića, kneza Miloša, odnosno gospodar Jevrema Obrenovića.
Vojvoda jadranske knežine (od 1806) Antonije Anta Bogićević, rodom iz Klubaca, rađevinska knežina sokoske, odnosno zvorničke nahije, umro 1813. u Loznici. Po kćerki Tomaniji Obrenović, rođ. Bogićević i unuku Milošu Obrenoviću, njegov praunuk je kralj Milan.
Kćerku vojvode Antonija Bogićevića, Tomaniju knjaz Miloš je isprosio za svog najmlađeg brata gospodara Jevrema Obrenovića [1].
Unuka vojvode Ante Bogićevića, po kćerki „Svijetloj Gospođi“ Tomaniji Obrenović, rođ. Bogićević je Anka Konstantinović udata za Aleksandra Konstantinovića, sina Obrada Konstantinovića i Danice Gvozdenović.
Potomstvo Anke Konstantinović[uredi | uredi izvor]
Anka Konstantinović se udala 1842. godine za spahiju Aleksandra Konstantinovića. Kum je vio baron Stevan Duka de Kadar, a stari svat ruski konzul Vaščenko. Ubrzo nakon venčanja, knjaz Miloš i cela njegova porodica morali su da napuste Srbiju. Anka Konstatniović je 15 godina živela u izgnanstvu, izvan Srbije.[2]
Aleksandar i Anka Konstantinović, rođ. Obrenović imali su sina pukovnika Aleksandra Konstantinovića, komandanta Kraljeve garde i kćerku Katarinu Vlaznavac, odnosno Bogićević, rođ. Konstantinović.
Aleksandar Konstantinović "zemljedržac germanski", umro je 1853. godine u Temišvaru, u 47. godini života. Iza njega ostala je supruga sa troje maloletne dece. Odmah nakon opela telo mu je preneto na imanje German gde je sahranjeno.[3]
Kćerka Anke Konstantinović Katarina bila je verenica i velika ljubav kneza Mihaila, sa kojom se tajno verio dan uoči atentata 29. maja 1868. godine. Njoj su posvećeni stihovi popularne starogradske pesme "Što se bore misli moje".
Ubistvo kneza Mihaila Obrenovića[uredi | uredi izvor]
Dok je najuži krug Obrenovića iz 1860-tih [4]. u koji su spadali knez Mihailo, gospođa Tomanija, njena kćerka Anka i unuka Katarina Konstantinović šetao 29. maja 1868. Košutnjakom u pratnji kneževog ađutanta poručnika Svetozara Garašanina, sina Ilije Garašanina i brata Milutina Garašanina, četiri brata Radovanovića, unuci po majci kitoškog vojvode prote Nikole Smiljanića, koga je otrovao Marko Štitarac po nalogu kneza Miloša, izvršili su atentat na kneza Mihaila u kom je, osim kneza, ubijena i njegova sestra od strica Anka Konstantinović, rođ. Obrenović, a ranjeni su ađutant Svetozar Garašanin, Katarina Konstantinović i gospođa Tomanija. Gospođa Tomanija, koja nije ostala na mestu ubistva da vidi šta se dogodilo sa njenom kćerkom i unukom, već je, iako najstarija, uspela da se otrgne i otrči u pravcu konaka kneza Miloša, zaslužna je za brzu intervenciju države, kojom je sprečen državni udar i preduhitreni su saučesnici atentatora. U Topčideru se u šetnji nalazio Ilija Garašanin, kome su odmah preneli šta je rekla gospođa Tomanija, i on, ne čekajući, takođe da vidi da li mu je sin ostao živ, prvo što je uradio požurio je kočijama prema centru Beograda gde je preneo vesti i stavio pod kontrolu državnu administraciju, policiju i vojsku. Tako je i pored smrti kneza Mihaila, onemogućena smena dinastija.
Od Garašinana situaciju je preuzeo u svoje ruke pukovnik, kasnije geneal Milivoje Petrović Blaznavac, koji je najverovatnije bio nezakoniti sin knjaza Miloša. On je zaslužan i za dovođenje kneza, kasnije kralja Milana u Beograd.
Blaznavci[uredi | uredi izvor]
Blaznavci su porodica generala Milivoja Blaznavca (Blaznava, 16. maj 1824 — Beograd, 5. april 1873), namesnika kneževskog dostojanstva i predsednika ministarskog saveta i Katarine Konstantinović, kćerke Anke Konstantinović, rođ. Obrenović i unuke gospodar Jevrema Obrenovića.
Posle smrti kneza Mihaila Obrenovića, njegova bivša verenica i rođaka, Katarina Konstantinović udala se za generala Milivoja Blaznavca.
General Milivoje Blaznavac (1824—1873)[uredi | uredi izvor]
Verovatno je general Milivoje Blaznavac bio vanbračni sin kneza Miloša. Njegova majku knez Miloš je udao za Petra, trgovca iz Blaznave kada je već bila u drugom stanju. U prilog tome išla je i fizička sličnost između knjaza Miloša i Blaznavca.
Nakon ubistva kneza Mihaila Obrenovića 29. maja 1868. godine u Topčideru, Ilija Garašanin je sprečio da zaverenici preuzmu vlast u državi, ali je odlučujuću ulogu u zaštiti države i dinastije Obrenović odigrao Milivoje Blaznavac, koji je zaslužan i za dolazak na presto jedinog živog muškog potomka Obrenovića, kneza Milana Obrenovića, brata od ujaka Katarine Konstantinović (kojom će se uskoro nakon ovog oženiti).
General Milivoje Blaznavac, koji je bio kneževski namesnik i predsednik ministarskog saveta i prvi sa činom vojnog generala u Kneževini Srbiji umro je iznenada 1873. i sahranjen je u grobnici gospodar Jevrema Obrenovića dede njegove žene Katarine.
General Milivoje Blaznavac i Katarina Blaznavac, rođ. Konstantinović, imali su dvoje dece Vojislava Blaznavca i Milicu.
Pukovnik Vojislav Blaznavac (1869—1935)[uredi | uredi izvor]
Pukovnik Vojislav Blaznavac, sin generala Milivoje Blaznavac i Katarine Blaznavac, rođ. Konstantinović, praunuk gospodar Jevrema Obrenovića, bio je, kao i ranije njegov ujak pukovnik Aleksandar Konstantinović, komandant Kraljeve garde 1920[5]. Bio je oženjen Danicom Blaznavac rođ. Rašić (1878-1959) [6], sestričinom Alekse Spasića, ministra.
Spasića iz Smedereva su porodica pukovnika Tatar-Jovanče Spasića, saradnika knjaz Miloša čiji unuk je dr Mika Popović, ministar. Od Spasića iz Smedereva je bio Aleksa Spasić, ministar, član Napredne stranke, ekonomista, oženjen udovicom grofa Petra Čarnojevića, Ružom Čarnojević, kćerkom kapetan Miše Anastasijevića. Alekse Spasića sestričine bile su udate pored pukovnika Vojislava Blaznavca, za Terzibašića, predsednika vlade Mišu Vujića, Vladimira Garašanina, generala Zečevića i dr.
Stojan Đ. Spasić bio je oženjen Jelisavetom Arsenijević, kćerkom Lazara Arsenijevića Batalake. Njihove kćerke bile su udate za pukovnika Kostu Bučovića (njihova kćerka Stana Žujović, dvorska dama žena je prof. dr Jovana Žujovića), pukovnika Aleksandra Simonovića, komornika kraljice Natalije, sina prof. dr Platona Simonovića, Srbina prof. univerziteta u Rusiji i Nikifora Jovanovića Velesliju, čiji sin je dr Buda Jovanović, ministar[7].
Pukovnik Vojislav i Danica Blaznavac nisu imali dece.
Bogićevići[uredi | uredi izvor]
Posle smrti generala Milivoja Blaznavca Katarina se drugi put udala za Mihaila Bogićevića (1843—1899), ministra građevina, unuka vojvode Antonija Bogićevića, i njenog bliskog rođaka. Zbog bliskog srodstva nisu mogli da se venčaju u Srbiji, već su se venčali u Mađarskoj. Kasnije su živeli u Beogradu na Terazijama. Posle smrti Mihaila Bogićevića, Katarina Bogićević živela je sa sinom Vojislavom Blaznavcem. Umrla je u Nišu, gde je njen sin bio službom, kao oficir.
Pukovnik Aleksandar Konstantinović (1848—1914)[uredi | uredi izvor]
Sin Anke Konstantinović, rođ. Obrenović je pukovnik Aleksandar Konstantinović (1848-1914), komandant Garde kralja Aleksandra I Obrenovića u periodu od 1892 do 1900 godine. Bio je oženjen Milevom Opujić iz Trsta, kćerkom Aleksandra Opujića i Marije Bošković, kćerke Rajka Boškovića i Mare Nikčević. Ujak Mileve Opujić Nikolaj Niko Bošković (Dubrovnik, 1829-1896), bio je jedan od najbogatijih Dubrovčana. Sa bratom Božom Boškovićem trgovao je, a kasnije je ulagao u dubrovačku parobrodarsku plovidbu. Braća Boškovići su poklonili plac u centru starog Dubrovnika za izgradnju srpske pravoslavne crkve i osnovali su srpsku školu u Dubrovniku. Novčano su pomagali ustanak Srba u Hercegovini 1871. Nikolaj Niko Bošković poklonio je Narodnoj biblioteci u Beogradu više dragocenih rukopisnih knjiga, kao i starih štampanih srpskih knjiga. Testamentom je ostavio 12000 forinti u fond za srpske đake koji se školuju na višim školama. Pošto se nije ženio, za naslednicu je odredio Milevu Konstantinović, rođ. Opujić[8].
Pukovnik Aleksandar Konstantinović i Mileva Konstantinović, rođ. Opujić imali su sina Vladimira Konstantinovića i kćerku Natalija Konstantinović.
Kapetan Vladimir A. Konstantinović[uredi | uredi izvor]
Kapetan Vladimir Konstantinović bio je oficir, oko 1900. oženio se jednom Amerikankom i sa njom je od tada živeo u njihovom zamku u Normandiji. Posle smrti prve žene oženio se Francuskinjom sa kojom je imao sina [9]
Petrovići Njegoši[uredi | uredi izvor]
Kćerka pukovnika Aleksandra Konstantinovića, Natalija „Lilika“, udala se za sina kralja Nikole kneza Mirka Petrovića Njeguša, vojvodu Grahova i Zete, ruskog kandidata za srpski presto posle Majskog prevrata 1903. Zamisao kralja Nikole bila je da se ujedine srpske dinastije[10].
Knez Mirko Petrović Njeguš i kneginja Natalija Petrović Njeguš, rođ. Konstantinović imali su pet sinova Stefana, Stanislava, Mihaila, Pavla i Emanuila. Njihov sin Mihailo postao je naslednik prestola, a unuk je današnji pretendent na crnogorski presto i jedini muški potomak kraljevske kuće Petrović-Njegoš, knez Nikola Petrović - Njeguš.
Knez Mihailo M. Petrović Njegoš, vojvoda od Grahova i Zete[uredi | uredi izvor]
Knez Mihailo Petrović Njegoš, vojvoda od Grahova i Zete bio je sin kneza Mirka Petovića Njeguša i kneginje Natalije Petrović Njeguš, rođ. Konstantinović. Najverovatnije dobio ime po knezu Srbije Mihailu, ujaku svoje majke. Njegov sin je današnji pretendent na crnogorski presto knez Nikola Petrović Njegoš
Erembo de Didzel[uredi | uredi izvor]
Natalija je u drugom braku sa belgijskim grofom Gastonom Erembo de Didzel (count Gaston Errembault de Dudzeele, 1877-1961) kćerku Jelenu (Hélène, 1921-2006) i Anu (1922—1984) [11].
Germani[uredi | uredi izvor]
Anka Konstantinović je imala i vanbračnu kćerku Simeonu sa Joanikijem Janaćkom Germanom, udovcem, koji je bio oženjen Ankinom rano preminulom sestrom Simeonom Simkom German, rođ. Obrenović.
Lahovari[uredi | uredi izvor]
Ankina kćerka Simka Lahovari, rođ, German-Obrenović, živela je najveći deo života u Rumuniji, gde se udala za Aleksandra Lahovarija (1841—1897) iz rumunske boljarske porodice grčkog porekla. Aleksandar Lahovari, sin Nikole Lahovarija, potpredsednika Narodne skupštine Vlaške (1865), bio je ministar pravde Vlaške (1870, 1873-1876), ministar proljoprivrede, industrije i trgovine (1888—1889), ministar spoljnih poslova Rumunije (1889-1891). Porodica Lahovari živela je u Bukureštu kod Bele crkve, na delu ulice koja je nosila ime Aleksandra Lahovarija. Imali su i u Beogradu Palatu Lahovari u Knez Mihajlovoj ulici, koju je kasnije Simka poklonila državi i gde se nalazio Filozofski fakultet. Simka Lahovari umrla je od kolere 1915. negujući ranjenike iz rata.[12].
Aleksandar i Simka Lahovari imali su sina Jovana (Jon) Lahovarija, diplomatu i kćerku koja se zvala kao i majka Simeona - Simka.
Simeona - Simka Lahovari kćerka Simeone Lahovari, unuka Anke Konstantinović, rođ. Obrenović i Jonaikija Germana i praunuka gospodar Jevrema Obrenovića, bila je dvorska dama i intimna prijateljica rumunske kraljice Marije. Njena sestra od strica bila je poznata princeza Marta Bibesko (1886—1973) [13].
Zanimljivosti[uredi | uredi izvor]
Devojke iz kuće Konstantinovića izvesno su bile najtraženije vladarska udavača u krugu srpskih dinastija u Srbiji i Crnoj Gori.
Po svedočanstvu kralja Petra Karađorđevića, knez Mihailo, koji se mnogo kasnije verio sa Katarinom, u početku je inicirao predlog za izmirenje dinastija Obrenović i Karađorđević venčanjem kneza Petra (budućeg kralja Petra Prvog), sina Aleksandra Karađorđevića sa sestričinom kneza Mihaila, Katarinom Konstantinović, unukom gospodara Jevrema Obrenovića. Deca iz braka kneza Petra Karađorđevića i Katarine Konstantinović bi posle smrti kneza Mihaila došla na srpski presto. Do ove ponude došlo je pre 1863 kada je Knez Mihailo ušao u trag jednoj karađorđevićevskoj zaveri za koju se mislilo da je novčana sredstva dala kneginja Persida za koju se tvrdi da je bila protivna izmirenju dinastija i žendibi njenog sina sa Katarinom Konstantinović, na način koji je predložio knez Mihailo [14].
Kasnije se knez Mihailo tajno 1868. verio sa Katarinom Konstantinović iako je ona bila njegova bliska rođaka, sestričina u drugom kolenu. Ona se kasnije udaje za prvog namesnika kneževskog dostojanstva i najverovatnije vanbračnog sina knjaza Miloša generala Milivoja Blaznavca, a potom opet za rođaka Mihaila Bogićevića.
Njena bratanica Natalija Konstantinović udaje se za crnogorskog kneza Mirka Petrovića, sina kralja Nikole.
Srodstvo[uredi | uredi izvor]
Konstantinovići su deo porodice Obrenović, a u srodstvu su sa kraljevskim domom Petrovićima - Njeguš, Bogićevićima, Blaznavcima, kao i drugim porodicama koje su u srodstvu sa Obrenovićima, Bajićima od Varadije, Nikolićima od Rudne, Aleksićima od Majine, Germanima, Hadijama, kao i belgijskim grofovima Erembo de Dudzel (Errembault de Dudzeele) i dr.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Spisak znamenitih ličnosti Prvog srpskog ustanka
- Spisak najistaknutijih srpskih porodica u Kneževini i Kraljevini Srbiji
- Anka Konstantinović
- Obrenovići
- Petrovići Njegoši
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vojvoda jadranske knežine (od 1813) Bogosav Bogićević, rodom iz Klubaca, rađevinska knežina sokoske, odnosno zvorničke nahije. Sin vojvode Antonija Anta Bogićevića. Sin vojvode Ante Bogićevića je potpukovnik Miloš Bogićević, 2. gradonačelnik Beograda, pomoćnik ministra unutrašnjih poslova (streljan 1844), a unuci Mihailo Bogićević, 18. gradonačelnik Beograda, ministar, Milan Bogićević, ministar pravde, general Antonije Bogićević, knežev ađutant, ministar vojni, zet Hadži-Tome
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd, (1971). str. 206.
- ^ Srbski dnevnik", Novi Sad 1853. godine
- ^ M. Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd (1971). str. 198.
- ^ M. Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd (1971). str. 111.
- ^ U grobnici Blaznavaca počivaju i prim. dr Sreten Krasić (1859-1980), hirurg i dr Antica Krasić (1897-1984). Vid. Bratislava Kostić, Novo groblje u Beogradu, Beograd (1999). str. 56.
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd (2008). str. 637.
- ^ Srpski biografski rečnik, Matica srpska, Novi Sad (2004). str. 745-746, Milan Đ. Milićević, Dodatak pomeniku do 1888, Beograd (1901). str. 21-22.
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd, (1971). str. 217.
- ^ Prof. dr Radoš Ljušić, Ljubavi srpskih vladara i političara, Beograd (2006). str. 308.
- ^ udatu za Filipa Cerfa (Philippe Cerf) i posle Pjera Savija (Pierre Saville). Ima potomaka. Natalija je ukupno u dva braka rodila desetoro dece
- ^ Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd, (1971). str. 207.
- ^ Romanian Aristocratic Families, aristoromania.weblog.com/2008/8/Lahovary-family.html
- ^ Vid. Slobodan Jovanović, Vlada kneza Mihaila.