Josif I Carigradski
Josif I Carigradski (23. mart 1283) je bio vizantijski monah koji je u dva navrata bio carigardski patrijarh, prvi od 1266. do 1275. godine, i drugi od 1282. do smrti 1283. godine. Poznat je kao veliki protivnik caru Mihajlu VIII Paleologu, koji je pokušao da ujedini pravoslavnu crkvu i katoličku crkvu, zbog čega je poznat kao ispovednik u pravoslavnoj crkvi.
Život[uredi | uredi izvor]
Nakon osam godina braka, postao je monah. Bio je predavač od 1222. do 1254. godine. 1259/60. se zamonašio u Lazarovom manastiru na gori Galisiji. Josif je postao ispovednik cara Mihaela VIII (1259—82). U tom svojstvu, bio je poslan 1264. patrijarhu Arseniju da zatraži uklanjanje ekskomunikacije cara, zbog oslepljenja mladog Jovana IV Laskarisa (1258—61). Patrijarh Arsenije je to odbio. Car Mihailo ga je zato 28. decembra 1266. godine proterao i postavio Josifa za patrijarha. Josif je ubrzo pomilovao cara i skinuo anatemu, što je naljutilo pristalice njegovog prethodnika, i tako je nastala poznata "Arsenijeva šizma".[1]
Godine 1272. Josif je krunisao cara Andronika II Paleologa kao su-vladara, ali je ubrzo ušao u sukob sa Mihaelom VIII zbog njegovog zalaganja za uniju pravoslavne crkve i Katoličke crkve. Za Mihaila VIII, koji je bio pod pretnjom ambicija Karla I Anžujskog, unija je bila jedini instrument koji bi sprečio potpuni napad na njegovo carstvo od strane zapadnih sila, ali vizantijsko sveštenstvo i narod jednoglasno su se protivili Papinim zahtevima vezanim za pitanja doktrine i papocentrizam. [3] Godine 1273. Josif se zakleo da neće prihvatiti uniju pod uslovima koje je dao Papa, a početkom 1274. godine, kada je vizantijska delegacija bila spremna da putuje u Italiju kako bi potvrdila uniju, povukao se iz svojih dužnosti u Manastir Perilipta.[2]
Josif se povukao sa položaja od 9. januara 1275. godine, povlačeći se u manastir u Arnavutkoj i kasnije u grad Sile na obali Crnog mora, pre nego što se vratio u Carigrad u leto 1280. u manastir Ejup. Posle smrti Mihaila 1282. godine Andronik je promenio odluke oca u vezi sa unijom, raščinio Jovana XI, i pozvao Josifa da ponovo preuzme patrijaršiju 31. decembra 1282. godine. Loše zdravlje je nateralo Josifa da odstupi neposredno pre njegove smrti 23. marta 1283.[3]
Zbog čvrstog stava protiv ujedinjenja, njegov naslednik Grigorije II Carigradski proglasio ga je ispovednikom. [1] Kasnije je kanonizovan za svetitelja, a slavi se 30. oktobra po julijanskom kalendaru.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ [Geanakoplos Deno John Emperor Michael Palaeologus and the West, 1258–1282 - A Study in Byzantine-Latin Relations Cambridge, Massachusetts Harvard University Press 1959 http://books.google.com/books?id=MPscAAAAYAAJ]
- ^ Talbot Alice-Mary Joseph I p. 1073 Kazhdan Alexander 1991 The Oxford Dictionary of Byzantium Oxford and New York Oxford University Press isbn=978-0-19-504652-6
- ^ Trapp, Erich Walther, Rainer Beyer, Hans-Veit Sturm-Schnabl, Katja 9072. Ἰωσὴφ I. Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit volume 4, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften Vienna 1980
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ljudi | |
