Arhimandrit Justin (Tasić)
| Justin (Tasić) | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Mitropolija | Mitropolija crnogorsko-primorska |
| Čin | arhimandrit, iguman |
| Titula | iguman Manastira Savine i Visokih Dečana |
| Sedište | Manastir Savina kod Herceg Novog |
| Naslednik | Varnava Gvozdenović |
| Godine službe | 1992—2005 |
| Prethodna eparhija | Eparhija raško-prizrenska i kosovsko-metohijska |
| Godine službe | 1977—1992 |
| Naslednik | Teodosije Šibalić |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Milisav Tasić |
| Datum rođenja | 5. februar 1936. |
| Mesto rođenja | Bijela (Višegrad), Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 11. januar 2005. (68 god.) |
| Mesto smrti | Manastir Savina kod Herceg Novog, Crna Gora |
Justin (svetovno Milisav Tasić; Bijela, kod Višegrada, 5. februar 1936 — Manastir Savina, Herceg Novi, 11. januar 2005) bio je pravoslavni arhimandrit i iguman Manastira Visoki Dečani i Manastira Savina.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Milisav Tasić rođen je 5. februara 1936. godine u zaseoku Tasići, selo Bijela, u opštini Višegrad, a kršten u manastiru Dobrun, koji je na sat vremena od Tasića. Osnovnu školu završio je u Dobrunskoj Rijeci, gimnaziju u Višegradu, potom odlazi u Vučitrn na odsluženje vojnog roka, gde se razboljeva i posle operacije biva otpušten iz vojske. Već 1957. godine odlazi u manastir Banju gde postaje iskušenik. Zbog problema koje je stvorio porodici ovim činim, ubrzo se vraća kući. Stariji brat Milovan mu tada nalazi posao u građevinskoj firmi u Sarajevu u kojoj radi kao blagajnik i referent za prijem radnika. Istovremeno u Sarajevu završava i Višu ekonomsku školu.
S proleća 1961. godine, po savetu igumana manastira Banje Pahomija, odlazi u manastir Visoki Dečani u Metohiji. Monaški postrig primio je iz ruke tadašnjeg episkopa raško-prizrenskog Pavla, 6. marta 1963. godine i dato mu je ime Justin, isto ono koje je nosio duhovni otac tadašnjeg arhimandrita Visokih Dečana Makarija, koji je bez traga nestao na Kosovu u toku Drugog svetskog rata. Na Tominu nedelju 1964. godine monah Justin biće rukopoložen za jeromonaha. Među brojnim monasima koji su u to vreme boravili u Dečanima bio je i Risto Radović – sadašnji mitropolit Amfilohije. Skoro svi iskušenici oca Makarija Popovića uspešno su okončali bogoslovsku školu. Tako je i Justin 1971. godine završio Prizrensku bogosloviju. A 1977. godine, zbog bolesti oca Makarija, za igumana manastira Visoki Dečani postavljen je otac Justin, koji će se narednih godina starati i o starom i slepom igumanu Makariju i, uz njegovu pomoć, voditi manastirske poslove. Sve do svoje smrti 1981.godine, otac Makarije biće mu oslonac i savetodavac oko materijalnog poslovanja, administracije, računovodstva. Iz tog vremena potiču i mnoga prijateljstva oca Justina i mnogih istaknutih naučnika i intelektualaca koji su bili uključeni u radove na obnovi manastira. U godinama svakojakih životnih iskušenja na Kosovu i Metohiji otac Justin umeo je da izgradi odnose međusobnog poštovanja i poverenja sa lokalnim Albancima, koji su tradicionalno poštovali ovu srpsku svetinju i mošti svetog kralja Stefana Dečanskog, štaviše bio je i kum u tridesetak albanskih porodica.
Otac Justin uvek je težio da manastir bude ispunjen velikim brojem monaha, zato je njegova radost bila neizmerna kada je marta 1992. godine, po blagoslovu tadašnjeg episkopa raško-prizrenskog Artemija, bratstvo iz manastira Crna Reka prešlo u Dečane. Iste godine proizveden je u čin arhimandrita, a potom postavljen za upravitelja manastira Đurđevi Stupovi, kod Berana, gde boravi nekoliko meseci, da bi 2. septembra iste godine bio postavljen za nastojatelja manastira Savina, u Herceg Novom[2], u kome ostaje do svoje smrti januara 2005. godine.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Zoran Ilić, Životopis, zapisi i pouke arhimnadrita Justina (Tasića) igumana dečanaskog i savinskog, monografija, Herceg Novi, 2009,
- Filip Radulović, Monah Justin Tasić, biografija, Herceg Novi, 2005.
- Episkom Lipljanski Teodosije, In memoriam Otac Justin Dečanac, Sveti knez Lazar, br.4, 2004.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Srpske, Glas (2011-10-18). „Herceg Novi: Savinska zvona ječe vijekovima”. Nezavisne novine (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-04-23.
- ^ http://manastiriusrbiji.com/manastir-savina/
