Gijom Marten

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Gijom Marten
Marten 2018.
Lični podaci
Puno imeGijom Marten
Datum rođenja(1993-06-09)9. jun 1993. (30 god.)
Mjesto rođenjaPariz, Francuska
DržavljanstvoFrancuska
Visina1,73 m[1]
Masa55 kg[1]
Timske informacije
Trenutni tim
Kofidis
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačabrdaš
Juniorska karijera
2011Sent Iler di Arket
2012—2013Sožasun
2014—2015Etipe
Profesionalna karijera
2013Sožasun (pripravnik)
2014FDJ.fr (pripravnik)
2016—2019Vanti—grup gober[2]
2020—Kofidis[3]
Uspjesi
Vuelta a Espanja
Brdska klasifikacija1 (2020)
Druge trke
Merkan tur klasik 1 (2021)
Tur de l’En 1 (2022)
Ažurirano: 7. oktobar 2023.

Gijom Marten (franc. Guillaume Martin; 9. jun 1993) francuski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Kofidis.[4] Osvojio je po jednom brdsku klasifikaciju na Vuelta a Espanji i trke Điro dela Toskana, Merkan tur klasik i Tur de l’En. Tur de Frans je dvaput završio u prvih deset i jednom Vuelta a Espanju.

Tokom juniorske karijere osvojio je Lijež—Bastonj—Lijež i bio je na probi u francuskim timovima Sožasun i FDJ. Profesionalnu karijeru počeo je 2016. u timu Vanti—grup gober, a 2017. je osvojio Điro dela Toskana trku i vozio je Tur de Frans po prvi put. Godine 2020. prešao je u Kofidis, sa kojim je Tur de Frans završio na 11 mjestu i vozio je Vuelta a Espanju po prvi put, gdje je osvojio brdsku klasifikaciju i dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na tri etape. Godine 2021. završio je Tur de Frans na osmom, a Vuelta a Espanju na devetom mjestu, dok je 2022. osvojio Tur de l’En trku i po prvi put je vozio Điro d’Italiju, koju je završio na 14 mjestu.

Godine 2023. završio je Kriterijum di Dofine na šestom i Tur de Frans na desetom mjestu.

Karijera[uredi | uredi izvor]

2016—2019[uredi | uredi izvor]

Profesionalnu karijeru počeo je 2016. godine u timu Vanti—grup gober, a tokom prve sezone završio je Tur of Austrija trku na drugom mjestu, minut i 17 sekundi iza Jana Hirta.[5] Godine 2017. vozio je Tur de Frans po prvi put,[6] gdje je osmu etapu završio na trećem mjestu, 50 sekundi iza Lilijana Kalmežana,[7] a Tur je završio na 23 mjestu u generalnom plasmanu.[8] U finišu sezone osvojio je Điro dela Toskanu ispred Đovanija Viskontija, nakon pobjede na drugoj etapi.[9] Godine 2018. osvojio je trku Sirkuit de la Sart 16 sekundi ispred suvozača Ksandra Merisa, uz jednu etapnu pobjedu.[10] Na Kriterijumu di Dofine je dvije etape završio u prvih deset i završio je na 12 mjestu u generalnom plasmanu,[11] nakon čega je vozio Tur de Frans, koju je završio na 21 mjestu u generalnom plasmanu i na trećem mjestu u klasifikaciji za najboljeg mladog vozača, iza Pjera Latura i Egana Bernala.[12]

Godine 2019. završio je Trofeo ses Salines, prvi od klasika u okviru Čelendža Maljorka, na drugom mjestu, 11 sekundi iza Hesusa Erade,[13] nakon čega je završio Điro di Siciliju na drugom mjestu, 42 sekunde iza Brendona Maknaltija, uz etapnu pobjedu na poslednjoj etapi, kada je sa šestog došao na drugo mjesto u generalnom plasmanu.[14] U junu je vozio Kriterijum di Dofine, gdje je na drugoj etapi napao zajedno sa još nekoliko vozača na 35 km, nakon što su dostignuti Tom Dimulen i Žilijen Alafilip koji su bili u bijegu; u finišu se odvojio zajedno sa Dilanom Tunsom, koji ga je pobijedio u sprintu, ostvario etapnu pobjedu i uzeo lidersku majicu, dok je Marten došao na drugo mjesto u generalnom plasmanu, tri sekunde iza.[15] U nastavku trke gubio je vrijeme na brdskim etapama i završio je na 17 mjestu u generalnom plasmanu.[16] U julu je vozio Tur de Frans, gdje nijednu etapu nije završio u prvih deset, a Tur je završio na 12 mjestu u generalnom plasmanu, 22 minuta iza Bernala.[17] Krajem avgusta je Tur de Limuzen trku završio na trećem mjestu, 17 sekundi iza Benoe Kosnefroe, a poslednju, četvrtu etapu, završio je na drugom mjestu, izgubivši u sprintu od Frančeska Gavacija.[18] U finišu sezone završio je Memorijal Marko Pantani na trećem mjestu u grupnom sprintu, iza Alekseja Lucenka i Dijega Rose.[19]

2020—[uredi | uredi izvor]

Marten na Tur de Fransu 2020.

Na početku 2020. prešao je u Kofidis.[20] Na početku sezone vozio je Vueltu a San Huan, koju je završio na sedmom mjestu u generalnom plasmanu i osvojio je brdsku klasifikaciju.[21] U martu je vozio Pariz—Nicu u martu, koju je završio na 12 mjestu u generalnom plasmanu,[22] nakon čega je prekinuta čitava sezona u biciklizmu zbog pandemije kovida 19, a trke su ili odložene ili otkazane.[23][24][25] Nakon što se sezona nastavila u avgustu, završio je Kriterijum di Dofine na trećem mjestu u generalnom plasmanu, iza Danijela Martineza i Tiba Pinoa.[26] U nastavku sezone vozio je Tur de Frans, gdje je na četvrtoj etapi ostao sa grupom favorita do kraja i u sprintu je završio na trećem mjestu, iza Primoža Rogliča i Tadeja Pogačara i došao je do petog mjesta u generalnom plasmanu.[27] Na sedmoj etapi se grupa zbog vjetra razdvojila i Pogačar, Riči Port, Mikel Landa, Esteban Čavez i Bauke Molema su izgubili preko minut, zahvaljujući čemu je došao do trećeg mjesta u generalnom plasmanu.[28] Na etapi 13, čiji je cilj bio na usponu Pij Mari izgubio je skoro tri minuta i pao je na 12 mjesto.[29] Do kraja trke nije uspio da se vrati u prvih deset i završio je na 11 mjestu, skoro 17 minuta iza Pogačara koji je osvojio Tur de Frans nakon što je na hronometru na etapi 20 nadoknadio 57 sekundi zaostatka iza Rogliča.[30][31] U oktobru je vozio Vuelta a Espanju po prvi put.[32] Nakon što je na prve tri etape izgubio preko deset minuta, na petoj etapi je otišao u bijeg, gdje je ostao do kraja zajedno sa Timom Velensom i Timenom Arensmanom i završio je na drugom mjestu, četiri sekunde iza Velensa i dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi.[33] U bijeg je otišao i na šestoj etapi, koju je završio na šestom mjestu, 27 sekundi iza Jona Izagirea,[34] a zatim je otišao u bijeg i na sedmoj etapi, trećoj zaredom i završio je na petom mjestu, osam sekundi iza Majkla Vudsa, a nakon što je skupio dovoljno bodova preuzeo je vođstvo u brdskoj klasifikaciji.[35] U bijeg je ponovo otišao na etapi 11, koju je završio na petom mjestu, 55 sekundi iza Davida Godua,[36] nakon čega je otišao u bijeg i na etapi 12, čiji je cilj bio na usponu Alto de Angliru; bijeg je dostignut prije cilja, a zbog borbenosti dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi.[37] Na etapi 15 je ponovo otišao u bijeg iako je bila sprinterska etapa i dobio je nagradu za najagresivnijeg vozača na etapi, što mu je bila treća nagrada.[38] Na pretposlednjoj, etapi 17, ponovo je otišao u bijeg i završio je na sedmom mjestu, dva i po minuta iza Godua.[39] Završio je na 14 mjestu u generalnom plasmanu i osvojio je brdsku klasifikaciju.[40]

Godine 2021. vozio je Pariz—Nicu početkom sezone, gdje je četvrtu etapu završio na trećem mjestu, 12 sekundi iza Rogliča koji je napao u finišu i ostvario solo pobjedu;[41] u generalnom plasmanu završio je na šestom mjestu, minut i 16 sekundi iza Maksimilijana Šahmana koji je osvojio trku nakon što je Roglič pao tri puta na poslednjoj etapi i izgubio preko tri minuta.[42] Krajem maja osvojio je Merkan tur klasik, na kojem je napao na poslednjem usponu i pobijedio minut i 42 sekunde ispred Orelina Pare Pentrea i Bruna Armiraila, što je bila njegova prva pobjeda od aprila 2019.[43] U julu je vozio Tur de Frans petu godinu zaredom, gdje je nakon sedme etape zaostajao preko osam minuta i bio je na 30 mjestu u generalnom plasmanu. Na osmoj etapi je otišao u bijeg; dostignut je u finišu, ali je završio na šestom mjestu i došao je do 12 mjesta u generalnom plasmanu.[44] Na devetoj etapi je ponovo otišao u bijeg, ali je otpao na poslednjem usponu i završio je na četvrtom mjestu, pet i po minuta iza Bena O Konora, koji je napao na 2 km do cilja i ostvario solo pobjedu pet minuta ispred Matije Katanea; u generalnom plasmanu došao je na deveto mjesto.[45] Na etapi 14 je ponovo otišao u bijeg; završio je na 11 mjestu, ali je završio pet minuta ispred glavne grupe i došao je na drugo mjesto u generalnom plasmanu, četiri minuta iza Pogačara.[46][47] Na etapi 15, prvoj etapi u Pirinejima, izgubio je skoro četiri minuta i pao je na deveto mjesto;[48] Tur je završio na osmom mjestu u generalnom plasmanu, što mu je bio najbolji rezultat.[49][50] Sezonu je nastavio na Vuelta a Espanji, gdje je nakon devet etapa zaostajao skoro deset minuta iza Rogliča. Na desetoj etapi otišao je u bijeg zajedno sa još 30 vozača, gdje je otpao od prve grupe na usponu i završio je na 12 mjestu, 50 sekundi iza Majkla Storera, ali je završio 11 minuta ispred glavne grupe i došao je do drugog mjesta u generalnom plasmanu, 58; sekundi iza novog lidera Oda Kristijana Ejkinga i preko minut ispred Rogliča.[51] Na etapi 17, Bernal i Roglič su napali na 61 km do cilja; Marten je otpao od grupe favorita koja je bila iza njih, završio je preko četiri minuta iza i pao je na peto mjesto u generalnom plasmanu.[52] Do kraja trke je gubio vrijeme i završio je na devetom mjestu.[53]

Godine 2022. završio je na trećem mjestu u generalnom plasmanu trku Tur de Alps Maritims et di Var, što mu je bio prvi podijum na nekoj etapnoj trci nakon Kriterijuma do Dofine 2020.[54] Nedelju dana kasnije završio je na petom mjestu Fon—Ardeš klasik[55] i na drugom mjestu Drom klasik, završivši tri sekunde iza Jonasa Vingegora.[56][57] Pariz—Nicu je završio na devetom mjestu,[58][59] nakon čega je Vuelta a Katalunju završio na osmom, minut i 16 sekundi iza Serhia Igite.[60] U maju je po prvi put vozio Điro d’Italiju.[61] Na osmoj etapi je otišao u bijeg i završio je na devetom mjestu, zahvaljujući čemu je došao do četvrtog mjesta u generalnom plasmanu, minut i 6 sekundi iza Huana Pedra Lopeza,[62] ali je na etapi 14 izgubio devet minuta i pao je na 12 mjesto,[63] a Điro je završio na 14 mjestu u generalnom plasmanu.[64] U junu je Mon Vantu denivele čelendž završio na petom mjestu,[65] nakon čega je vozio Tur de Frans ali je morao da ga napusti prije početka devete etape jer je bio pozitivan na kovid 19.[66] U avgustu je osvojio Tur de l’En trku, šest sekundi ispred Skjelmosea, uz jednu etapnu pobjedu.[67]

Marten na Tur de Fransu 2023.

Godine 2023. završio je klasik Tur di Jura na trećem mjestu, došavši na cilj zajedno sa Pinoom, 17 sekunde iza Kevina Vokelena,[68] nakon čega je Lijež—Bastonj—Lijež završio na šestom mjestu, minut i 25 sekundi iza Remka Evenepula, što je bio njegov najbolji rezultat na nekom monumentalnom klasiku i prvi put da je završio u prvih deset.[69] U junu je Kriterijum di Dofine završio na šestom mjestu, skoro pet minuta iza Vingegora,[70] nakon čega je vozio Tur de Frans, što je bio njegov primarni fokus od početka sezone, kao jedini grand tur koji je planirao da vozi.[71] Tokom prve nedelje je gubio vrijeme i nakon desete etape bio je na 18 mjestu u generalnom plasmanu, 11 minuta iza Vingegora.[72] Na etapi 12 je otišao u bijeg, završio je na sedmom mjestu, minut iza suvozača Jona Izagirea, ali je nadoknadio vrijeme i došao je na 13 mjesto u generalnom plasmanu.[73] Na etapi 15 je ponovo otišao u bijeg, završio je na sedmom mjestu, tri i po minuta iza Vauta Pulsa, ali je završio dva i po minuta ispred grupe favorita i došao je na deseto mjesto u generalnom plasmanu.[74] Na etapi 16 je vožen hronometar u dužini od 22,4 km, sa jednim brdskim ciljem druge kategorije, koji je završio pet i po minuta iza Vingegora i pao je na 11 mjesto, 20 minuta iza Vingegora i skoro dva minuta iza desetoplasiranog Feliksa Gala.[75] Na etapi 17 je bio u bijegu, ali je dostignut i izgubio je još tri minuta i zaostajao je pet minuta iza Godua koji je pao na deseto mjesto.[76] Na etapi 20 je Sep Kus izgubio preko 20 minuta zbog pada,[77] zahvaljujući čemu je Marten došao na deseto mjesto u generalnom plasmanu,[78] na kojem je i završio Tur, 26 minuta iza Vingegora.[79] U nastavku sezone je uglavnom vozio klasike; u septembru je Kopa Sabatini završio na četvrtom mjestu, 18 sekundi iza Marka Iršija i Pavela Sivakova, došavši u grupi sa Pogačarem koji je pobijedio u sprintu za treće mjesto i Aleksejem Lucenkom.[80] Dva dana kasnije završio je Memorijal Marko Pantani na šestom mjestu, došavši u grupi sa Sajmon Jejts Sajmonom Jejtsom i Davideom Formolom, dva minuta iza prve grupe, u kojoj je Lucenko odsprintao Iršija i Sivakova i pobijedio.[81]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Rođen je u Parizu, a odrastao je u Sen Onoren la Šardonu, švajcarskom dijelu Normandije.[82] Njegov otac je bio učitelj aikidoa, koji je i trenirao tokom djetinjstva, dok je njegova majka bila učiteljica drame.[83] Ima master akademskih studija iz filozofije koju je završio na pariškom univerzitetu Nanter; autor je dvije knjige, od kojih se jedna zove Sokrat na biciklu.[84][85]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Guillaume Martin”. eurosport.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  2. ^ Almeida, Giampaolo (6. 1. 2019). „Wanty-Groupe Gobert, il rinnovo di Backaert completa il roster 2019”. cyclingpro.net (na jeziku: italijanski). Gravatar. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  3. ^ Bacon, Ellis (30. 12. 2019). „2020 Team Preview: Cofidis”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  4. ^ „Cofidis”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 1. 1. 2021. g. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  5. ^ „Jan Hirt wins Tour of Austria”. cyclingnews.com. 9. 7. 2016. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  6. ^ „Tour de France 2017: Start List”. Pro Cycling Stats. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  7. ^ Westemeyer, Susan (8. 7. 2017). „Tour de France: Calmejane wins stage 8”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  8. ^ „Tour de France: Groenewegen wins on the Champs Élyseés”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 23. 7. 2017. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  9. ^ „Giro della Toscana - Memorial Alfredo Martini 2017: Stage 2 Results”. cyclingnews.com. 27. 9. 2017. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  10. ^ „Circuit de la Sarthe - Et. 4 : Classements”. directvelo.com. 6. 4. 2018. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  11. ^ Farrand, Stephen (10. 6. 2018). „Criterium du Dauphine: Thomas secures overall victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  12. ^ „Official classifications of Tour de France 2018 – Stage 21”. Tour de France. Amaury Sport Organisation. Arhivirano iz originala 7. 3. 2019. g. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  13. ^ Ryan, Barry (31. 1. 2019). „Challenge Mallorca: Jesus Herrada wins opener in Felanitx”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  14. ^ „Giro di Sicilia: McNulty wins Giro di Sicilia”. cyclingnews.com. 6. 4. 2019. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  15. ^ Long, Jonny (10. 6. 2019). „Dylan Teuns wins stage two and takes yellow jersey in the Critérium du Dauphiné 2019”. Cycling Weekly. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  16. ^ „Criterium du Dauphine: Fuglsang takes overall victory”. Cycling News. 16. 6. 2019. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  17. ^ „Official classifications of Tour de France 2019 – Stage 21”. Tour de France. Amaury Sport Organisation. Arhivirano iz originala 29. 7. 2019. g. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  18. ^ „Le Français Benoît Cosnefroy remporte le Tour du Limousin 2019”. lepopulaire.fr (na jeziku: francuski). 24. 8. 2019. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  19. ^ Ostanek, Daniel (21. 9. 2019). „Lutsenko wins Memorial Marco Pantani”. lepopulaire.fr. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  20. ^ „Guillaume Martin: It's time for Cofidis to win a Tour de France stage”. 19. 10. 2019. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  21. ^ „Stage 7 Vuelta a San Juan” (PDF). Edosof. 2. 2. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  22. ^ „Official classifications of Paris–Nice”. Paris–Nice. ASO. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  23. ^ „The UCI takes strong measures faced with the development of the coronavirus”. Union Cycliste Internationale. 15. 3. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  24. ^ „The UCI and its partners unite to face the consequences of the coronavirus for road cycling”. Union Cycliste Internationale. 18. 3. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  25. ^ „The UCI prolongs the suspension of cycling events until 1 June 2020 and continues consultations for the reorganisation of the UCI International Road Calendar”. Union Cycliste Internationale. 1. 4. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  26. ^ „Critérium du Dauphiné: Another big step for Guillaume Martin”. 17. 8. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  27. ^ Fletcher, Patrick (1. 9. 2020). „Tour de France: Roglic claims first summit finale on stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  28. ^ Benson, Daniel (4. 9. 2020). „Tour de France: Wout van Aert wins stage 7”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  29. ^ Ostanek, Daniel (11. 9. 2020). „Tour de France: Martínez wins stage 13”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  30. ^ Ostanek, Daniel (19. 9. 2020). „Pogacar storms to maillot jaune in stage 20 as Roglic's Tour de France bid collapses”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  31. ^ Ostanek, Daniel (20. 9. 2020). „Tadej Pogacar wins the 2020 Tour de France”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  32. ^ „La Vuelta ciclista a España 2020: Startlist”. ProCyclingStats. Pristupljeno 4. 10. 2023. 
  33. ^ Puddicombe, Stephen (24. 10. 2020). „Vuelta a España: Tim Wellens takes victory on stage 5”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  34. ^ Puddicombe, Stephen (25. 10. 2020). „Vuelta a España: Ion Izagirre prevails on Formigal on stage 6”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  35. ^ Startt, James (27. 10. 2020). „Guillaume Martin 'liberated' by time losses at the Vuelta a España”. VeloNews. Pocket Outdoor Media, LLC. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  36. ^ Weislo, Laura (31. 10. 2020). „Vuelta a España: Gaudu wins on Alto de la Farrapona”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  37. ^ Weislo, Laura (1. 11. 2020). „Vuelta a España: Hugh Carthy tames fearsome Angliru for stage 12 victory”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  38. ^ Fletcher, Patrick (5. 11. 2020). „Vuelta a España: Jasper Philipsen wins stage 15”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  39. ^ Puddicombe, Stephen (7. 11. 2020). „Vuelta a España: David Gaudu wins stage 17 atop Alto de la Covatilla”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  40. ^ „Guillaume Martin secures mountains classification at Vuelta a España”. cyclingnews.com. Future plc. 6. 11. 2020. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  41. ^ Ostanek, Daniel (10. 3. 2021). „Paris-Nice: Primoz Roglic wins stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  42. ^ Puddicombe, Stephen (14. 3. 2021). „Max Schachmann overhauls Primoz Roglic on final stage of Paris-Nice”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  43. ^ Richard, Christophe (24. 5. 2021). „Cyclisme. Guillaume Martin remporte la Mercan’Tour classic Alpes-Maritimes” (na jeziku: francuski). Ouest-France. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  44. ^ Fletcher, Patrick (3. 7. 2021). „Tour de France: Tadej Pogacar crushes rivals on mountainous stage 8”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  45. ^ Ostanek, Daniel (4. 7. 2021). „Tour de France: Ben O'Connor moves back into contention with victory in Tignes”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  46. ^ Fletcher, Patrick (10. 7. 2021). „Tour de France: Mollema escapes breakaway to win stage 14”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  47. ^ Farrand, Stephen (10. 7. 2021). „Tour de France: Guillaume Martin climbs to second overall thanks to clever day in the break”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  48. ^ Farrand, Stephen (11. 7. 2021). „Tour de France: Kuss wins stage 15 in Andorra”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  49. ^ Ryan, Barry (11. 7. 2021). „Guillaume Martin: When you have given everything, you can't be disappointed”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  50. ^ Ostanek, Daniel (18. 7. 2021). „Tadej Pogacar wins 2021 Tour de France as Van Aert takes final stage”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  51. ^ „Storer wins 10th Vuelta stage, Roglic loses lead after crash”. apnews.com. Associated Press. 24. 8. 2021. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  52. ^ Ryan, Barry (1. 9. 2021). „Vuelta a España: Roglic storms to victory on Lagos de Covadonga”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  53. ^ „Guillaume Martin - Vuelta a España 2021”. Mavic. Bourrelier Group. 5. 9. 2021. Arhivirano iz originala 05. 02. 2023. g. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  54. ^ „Tour des Alpes-Maritime et du Var : Guillaume Martin devancé par Nairo Quintana”. La Voix du Nord (na jeziku: francuski). Groupe Rossel. Agence France-Presse. 20. 2. 2022. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  55. ^ Goddard, Ben (26. 2. 2022). „McNulty continues fast start to 2022 with Faun-Ardèche Classic victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  56. ^ Goddard, Ben (26. 2. 2022). „McNulty continues fast start to 2022 with Faun-Ardèche Classic victory”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  57. ^ Goddard, Ben (27. 2. 2022). „Jonas Vingegaard wins Drôme Classic”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  58. ^ „Guillaume Martin : «Chacun est à sa place» sur le Paris-Nice”. L'Équipe (na jeziku: francuski). Éditions Philippe Amaury. 12. 3. 2022. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  59. ^ Puddicombe, Stephen (13. 3. 2022). „Roglic holds on to win Paris-Nice overall as Simon Yates attacks”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  60. ^ Fotheringham, Alasdair; Ostanek, Daniel (27. 3. 2022). „Higuita secures Volta a Catalunya victory in Barcelona”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  61. ^ Fotheringham, Alasdair (27. 3. 2022). „Giro d'Italia 2022 with Guillaume Martin AND Simone Consonni, a Cofidis Team ready to shine!”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  62. ^ Stuart, Peter (14. 5. 2022). „Giro d'Italia: Thomas De Gendt wins stage 8”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  63. ^ Beard, Clara (21. 5. 2022). „Giro d'Italia: Simon Yates captures solo win on stage 14 in Turin”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  64. ^ Fletcher, Patrick (29. 5. 2022). „Jai Hindley wins 2022 Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  65. ^ Fotheringham, Alasdair (14. 6. 2022). „Guerreiro wins solo at Mont Ventoux Dénivelé Challenge”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  66. ^ „Tour de France 2022: Guillaume Martin latest rider to pull out of race due to positive Covid-19 test”. eurosport.com. 10. 7. 2022. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  67. ^ „Martin, the victory that feels good”. tourdelain.com. 11. 8. 2022. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  68. ^ „Resultats Complets UCI” (pdf). tourdujura.com. 11. 8. 2022. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  69. ^ „Guillaume Martin : «J'ai essayé d'être malin...»”. tourdelain.com (na jeziku: francuski). 24. 4. 2023. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  70. ^ Fletcher, Patrick (11. 6. 2023). „Critérium du Dauphiné: Jonas Vingegaard seals overall title as Giulio Ciccone wins final stage”. CyclingNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  71. ^ Ryan, Barry (7. 1. 2023). „Less is more for Guillaume Martin on road to 2023 Tour de France”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  72. ^ Weislo, Laura (11. 7. 2023). „Tour de France: Pello Bilbao scorches sprint from breakaway to win stage 10”. Cycling News. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  73. ^ „Cofidis’ Ion Izaguirre wins stage 12 at the Tour de France”. telegraph.co.uk. 14. 7. 2023. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  74. ^ Stokes, Shane; Cotton, Jim (16. 7. 2023). „Tour de France stage 15: Wout Poels soloes to summit victory, Tadej Pogačar can't drop Jonas Vingegaard”. velo.outsideonline.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  75. ^ „Tour de France stage 16: Jonas Vingegaard keeps yellow jersey and blows away Tadej Pogacar”. BBC. 18. 7. 2023. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  76. ^ Thewlis, Tom (19. 7. 2023). „Felix Gall takes stunning stage win in Courchevel on stage 17 of the Tour de France”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  77. ^ Farrand, Stephen (22. 7. 2023). „Sepp Kuss blooded and bandaged after crash but finishes Tour de France stage 20”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  78. ^ Farrand, Stephen (22. 7. 2023). „Tour de France: Pogacar rebounds to take stage 20 victory as Vingegaard seals his second overall title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  79. ^ Farrand, Stephen (23. 7. 2023). „As it happened: Jonas Vingegaard celebrates Tour de France victory as Meeus wins Champs Elysees sprint”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  80. ^ Weislo, Laura (14. 9. 2023). „Hirschi outsprints Sivakov to win Coppa Sabatini, Pogacar third”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  81. ^ Tyson, Jackie (16. 9. 2023). „Alexey Lutsenko wins Memorial Marco Pantani ahead of Hirschi and Sivakov”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  82. ^ „Dans l'Orne, le cycliste Guillaume Martin inaugure ses gîtes”. actu.fr. 4. 12. 2021. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  83. ^ Hurcom, Sophie (6. 9. 2020). „Guillaume Martin: Think big”. cyclingnews.com. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  84. ^ Startt, James (17. 4. 2020). „Day in the life: Guillaume Martin”. VeloNews. Pristupljeno 7. 10. 2023. 
  85. ^ Been, José (10. 12. 2021). „A chat with cyclist-philosopher Guillaume Martin”. CyclingTips. Pristupljeno 7. 10. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Гијом_Мартен&oldid=27490327”