Danilovići
Danilovići | |
|---|---|
| Administrativni podaci | |
| Država | Bosna i Hercegovina |
| Entitet | Republika Srpska |
| Opština | Rudo |
| Stanovništvo | |
| — 2013. |  61 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 43° 42′ 16″ S; 19° 23′ 57″ I / 43.7044° S; 19.3992° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), ljeti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 638-700 m |
| Površina | 6,5 km2 |
  Danilovići Danilovići na karti Bosne i Hercegovine | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 058 |
Danilovići su naseljeno mjesto u opštini Rudo, Republika Srpska, BiH. Prema popisu stanovništva iz 2013. u naselju je živio 61 stanovnik.[1]
Geografija[uredi | uredi izvor]
Nalazi se na 638-700 metara nadmorske visine, površine 6,5 km2, udaljeno oko 32 km od opštinskog centra. Pripada mjesnoj zajednici Bijelo Brdo. Razbijenog je tipa, a zaseoci su Đukanovići, Lučići i Milanovići. Smješteno je u podnožju planine Varda i na lijevoj obali Budimlijske rijeke, pored regionalnog puta Uvac-Dobrun. Poseban značaj za ovaj kraj imala je izgradnja makadamskog puta Višegrad-Uvac 1897/1898. godine. U to vrijeme počela je eksploatacija okolnih šuma i zapošljavanje mještana, kojima je dotad glavno zanimanje bilo stočarstvo. Đaci pohađaju osnovnu školu u selima Mikavice i Štrpci. U Danilovićima postoji groblje, a najbliža je manastirska Crkva Svetog Nikolaja u selu Dobrunska Rijeka (opština Višegrad). Danilovići su 1977. dobili električnu energiju, a početkom XXI vijeka fiksnu telefonsku mrežu. Mještani koriste vodu sa izvora.[2]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Selo je, prema predanju, dobilo ime po "nekakvom knezu Danilu, koji je ovdje sjedio i zapovijedao". Nadgrobni spomenici - stećci, na lokalitetu: Mramorina, potvrđuju priče mještana da je na mjestu ovog sela bilo naselje od starina. Do tzv. Karađorđeve krajine u selu je bilo i etničkih Turaka, koji su se kasnije iselili. Selo je spaljeno u ustanku 1875-1878, a njegovi stanovnici izbjegli su u Srbiju.[2]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Selo je 1879. imalo 14 domaćinstava i 91 stanovnika (pravoslavci); 1895. - 141 stanovnika; 1948. - 180; 1971. - 147; 1991. - 101; 2013. - 21 domaćinstvo i 54 stanovnika (Srbi). Porodice Božović, Ivanović, Milanović i Mihailović slave Jovanjdan; Đukanović, Janković - Nikoljdan; Lučić - Đurđevdan; Tomić - Svetog Andriju Prvozvanog]]. Milanovići su najstarija porodica u selu, a došli su sa Ravanaca polovinom XVIII vijeka. Đukanovići su porijeklom iz Budimlije, a doselili su se poslije Karađorđeve krajine. Božovići su došli iz sela Božovići, Lučići iz Štrbaca, Ivanovići iz Mrsova, Jankovići iz Oskoruše, a Tomići iz Bovana. Imena poginulih dobrovoljaca iz Prvog svjetskog rata bila su ispisana na spomen-kosturnici, podignutoj 1940. u selu Štrpci, koja je porušena (rekonstruisana tokom 2019). U Drugom svjetskom ratu poginula su četiri mještanina (civili i borci).[2]
| Demografija[3] | ||
|---|---|---|
| Godina | Stanovnika | |
| 1879. | 91 | |
| 1895. | 141 | |
| 1948. | 180 | |
| 1971. | 147 | |
| 1981. | 114 | |
| 1991. | 101 | |
| 2013. | 61 | |
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Popis stanovništva, domaćinstava i stanova u Bosni i Hercegovini 2013 – Etnička/nacionalna pripadnost, vjeroispovijest, maternji jezik”. popis.gov.ba. Agencija za statistiku Bosne i Hercegovine. Arhivirano iz originala 16. 11. 2021. g. Pristupljeno 16. 11. 2021.
- ^ a b v Enciklopedija Republike Srpske. 3, D-Ž. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2020. str. 55. ISBN 978-99976-42-37-0.
- ^ Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ: Popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine.
