Dilan Grunevegen

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Dilan Grunevegen
Grunevegen 2022.
Lični podaci
Puno imeDilan Grunevegen
Datum rođenja(1993-06-21)21. jun 1993. (30 god.)
Mjesto rođenjaAmsterdam, Holandija
DržavljanstvoHolandija
Visina1,77 m[1][2]
Masa70 kg[1][2]
Timske informacije
Trenutni tim
Džejko—alula
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačasprinter
Profesionalna karijera
2012—2014Tim de Rajke
2015Tim Rompot
2016—2021LotoNL—jumbo[3][4]
2022—Bajkeksčejndž—džejko[5]
Uspjesi
Klasici
Klasik Briž—De Pan1 (2019)
Prvenstva
Nacionalni šampion
(drumska trka)		1 (2016)
Druge trke
Brisel sajkling klasik 1 (2015)
Rund um Keln 1 (2016)
Kirn—Brisel—Kirn 1 (2018)
Ažurirano: 10. oktobar 2023.

Dilan Grunevegen (hol. Dylan Groenewegen; Amsterdam, 21. jun 1993) holandski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Džejko—alula.[6] Po jednom je osvojio je jednom Brisel sajkling klasik, Rund um Keln, prvenstvo Holandije u drumskoj vožnji, Kirn—Brisel—Kirn i Dridagse Briž—De Pan. Ostvario je pet etapnih pobjeda na Tur de Fransu, gdje je ostvario i jednu pobjedu u okviru ekipnog hronometra.

Veći dio karijere proveo je u timu LotoNL—jumbo, koji je kasnije postao Jumbo—vizma, sa kojim je tokom prve sezone ostvario 11 pobjeda, a 2017. ostvario je prvu pobjedu na Tur de Fransu, na poslednjoj etapi na Jelisejskim poljima. Godine 2018. ostvario je dvije etapne pobjede zaredom na Tur de Fransu, dok je 2019. ostvario 19 pobjeda, što mu je bilo najviše u karijeri tokom jedne sezone.

Godine 2020. ostvario je tri pobjede na početku sezone, a nakon što je sezona nastavljena poslije pauze zbog pandemije kovida 19, u avgustu je vozio Tur de Polonje, gdje je na prvoj etapi u sprintu gurnuo Fabia Jakobsena u barijere ispred linije cilja, zbog čega je diskvalifikovan a Jakobsen bio u komi i operisan je. Nije uvršten u tim za Tur de Frans, a u novembru je suspendovan na devet mjeseci. Nakon isteka suspenzije u maju 2021. godine, vozio je Điro d’Italiju, a tokom sezone ostvario je tri pobjede.

Godine 2022. prešao je u tim Bajkeksčejndž—džejko, sa kojim je tokom prve sezone ostvario sedam pobjeda, uključujući i jednu na Tur de Fransu. Godine 2023. ostvario je šest pobjeda, od čega dvije na Tur of Slovenija trci.

Djetinjstvo i juniorska karijera[uredi | uredi izvor]

Rođen je u radničkoj porodici u Amsterdamu. Njegov djed Ko Zeleman sastavio je prilagođene okvire za bicikle od kojih je Grunevegen dobio svoj prvi bicikl sa sedam godina. Zileman je posjedovao radnju za prodaju ramova za bicikle, trgovinu koju je njegov otac započeo 1928. godine, a koju je nastavio Grunevegenov otac Geri. Odrastao je u istoj stambenoj zgradi u kojoj su živjeli Ana Frank i njena porodica prije nego što su pobjegli u centar Amsterdama da se sakriju.[7] Na crno-bijelim fotografijama ranih dana Ane Frank u Amsterdamu vidi se i park u kome je kasnije Grunevegen vježbao kako je odrastao, prekriven namještajem i odjećom, koji su nacistički vojnici izbacili iz jevrejskih domova.[7] Biciklizmom je počeo sa bavi kao hobijem u djetinjstvu, ali nakon što je učestvovao u jednoj trci u osvojio nagradu, odlučio je da počne da trenira ozbiljnije i da postane profesionalac.[8] U parku ispred njegovog stana nalazio se prsten od originalne kaldrme, po kojem je trenirao kao mali, a nakon što bi završio, stao bi u radnji na uglu, kupio žvaku i sidio bi na klupu, odmarajući noge; majka bi ga uveče zvala na večeru i on bi dovukao svoj bicikl napravljen po mjeri na treći sprat do njihovog stana.[7] Sa 17 godina je otišao u trgovačku školu kako bi pratio svoje prethodne tri generacije kao graditelj okvira, uporedo nastavljajući da trenira.[7] Patio je od problema sa rastom u ranom tinejdžerskom dobu, ali je to nadoknadio tako što se pravilno hranio i trenirao više od svojih suvozača.[7] Kao mali je htio da bude brdaš, takmičio se na pisti, u ciklokrosu i brdskom biciklizmu, ali je zbog sprinterskog talenta odlučio da se fokusira isključivo na drumski biciklizam i na to da bude sprinter.[7] Tokom djetinjstva idol mu je bio Mario Čipolini, čiji je poster držao na zidu sobe.[7]

Tokom 2011. završio je drumsku trku za juniore na drugom mjestu, dok je 2013. završio Ronde van Flanderen za vozače do 23 godine na drugom mjestu, iza Rika Cabela. Godine 2014. osvojio je Ronde van Flanderen za vozače do 23 godine i ostvario je etapnu pobjedu na Tur de Normandi trci.[8]

Profesionalna karijera[uredi | uredi izvor]

2015[uredi | uredi izvor]

Profesionalnu karijeru je počeo 2015. godine u holandskom timu Rompot, a tokom jednog intervjua izjavio je da je birao između timova Rompot i BMC i da je izabrao Rompot jer su mu ulivali više samopouzdanja.[8] Tokom sezone je ostvario dvije pobjede, osvojivši Brisel sajkling klasik ispred Roja Jansa i Toma Bonena.[9]

2016—2021[uredi | uredi izvor]

U oktobru 2015. objavio je da je potpisao trogodišnji ugovor sa timom LotoNL—jumbo, počevši od sezone 2016.[10][11] U junu 2016. osvojio je prvenstvo Holandije u drumskoj vožnji, pobijedivši u sprintu Vautera Viperta,[12] nakon čega je osvojio klasik Rund um Keln, odsprintavši Andrea Grajpela.[13] Pričajući o njegovom biciklu i održavanju, Sajmon Ričardson je izjavio da je sa njim prilično lako raditi u pogledu mehanikr.[14] Na Tur of Britejn trci ostvario je pobjedu na četvrtoj etapi, odsprintavši Dana Mekleja.[15][16]

Grunevegen na trci Rund um Keln 2017.

Na početku 2017. završio je Dubai tur na drugom mjestu u generalnom plasmanu,[17] nakon što je završio na drugom mjestu na prve dvije etape.[18][19] Uprkos tome što nije ostvario pobjedu, osvojio je klasifikaciju za najboljeg mladog vozača.[20] Na dan 28. aprila, ostvario je pobjedu na prvoj etapi na Tur de Jorkšir trci, gdje je u foto finišu pobijedio Kejleba Juana,[21] a drugu etapu je završio na četvrtom mjestu.[22] U maju je ostvario dvije etapne pobjede na Tur of Norvej trci, gdje je na drugoj etapi odsprintao Kristofera Halvorsena,[23] a na četvrtoj Edvalda Boson Hagena.[24] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je drugu etapu, prvu ravnu nakon što je na prvoj etapi vožen hronometar,[25] završio na petom mjestu, a pobijedio je Marsel Kitel.[26] Tokom prve nedelje šestu etapu završio je na šestom mjestu,[27] nakon čega je i sedmu etapu završio na šestom mjestu, a Kitel je pobijedio na obje.[28] Nakon dvije brdske etape i dana odmora u Dordonji,[29] desetu etapu završio je na trećem mjestu, iza Kitela i Džona Degenkolba.[30][31] Na poslednjoj, etapi 21, čiji je cilj bio na Jelisejskim poljima, pobijedio je ispred Grajpela i Boson Hagena, što mu je bila prva pobjeda na Tur de Fransu.[32][33]

Sezonu 2018. počeo je na Dubai turu, gdje je ostvario pobjedu na prvoj etapi ispred Magnusa Kort Nilsena i Elije Vivijanija.[34] Bio je lider trke do treće etape kada je kažnjen sa 20 sekundi zbog duge vožnje iza timskog auta nakon što je imao mehaničkih problema; lidersku majicu preuzeo je Vivijani, koji je zaostajao dvije sekunde prije početka etape.[35][36] Nakon etape je izjavio: „imao sam problema sa biciklom, mehaničari su mi ga sjebali. Zapravo mislim da je to bila dobra odluka sudija, ali to je zajebalo stvari za mene. Moji mehaničari su krivi.“[35] Krajem februara osvojio je klasik Kirn—Bridel—Kirn, gdje je u sprintu pobijedio Arnoa Demara i Sonija Kolbrelija.[37] U maju je ostvario tri etapne pobjede na Tur of Norvej trci,[38] gdje je bio lider pred poslednju etapu, koja je bila brdska i nije je završio.[39] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je ostvario pobjedu na sedmoj etapi, odsprintavši Fernanda Gaviriju i Petera Sagana koji su već tada imali po dvije pobjede.[40] Etapa je bila najduža na Turu te godine, sa 231 km, od Fužera do Šartra.[41] Na osmoj etapi ostvario je drugu pobjedu zaredom, odsprintavši Sagana i Degenkolba u Amjenu.[42][43] Nakon etape, izjavio je da je sprint bio malo neuredan, ali je izašao na vrijeme i iskoristio dobru priliku.[42]

Sezonu 2019. je počeo na Vuelta a la komunidad Valensijana, gdje je ostvario pobjedu na poslednjoj etapi, ispred Aleksandera Kristofa i Matea Trentina.[44] U martu je ostvario pobjede na prve dvije etape na Pariz—Nici; na prvoj etapi je pobijedio ispred Kejleba Juana i Fabia Jakobsena,[45] dok je na drugoj etapi bio među 23 vozača koja su otišla u bijeg na 30 km do cilja, a nakon što se grupa razdvojila i ostalo samo sedam vozača, pobijedio je u sprintu ispred Ivana Garsije Kortine i Filipa Žilbera.[46] Krajem marta osvojio je klasik Drigadse Briž—De Pan, odsprintavši Gaviriju i Vivijanija, nakon što je prošao kroz mali razmak između Gavirije i barijera kako bi počeo da sprinta.[47] U maju, ostvario je tri pobjede na prve tri etape trke Kvatre žurs de Denkerk,[48] nakon čega je ostvario dvije etapne pobjede i osvojio je klasifikaciju po poenima na ZLM turu.[49][50] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je sa timom Jumbo—vizma ostvario pobjedu na ekipnom hronometru na drugoj etapi, zahvaljujući čemu je Majk Teunisen povećao prednost u generalnom plasmanu.[51] Na sedmoj etapi, koja je bila najduža na trci, ostvario je pobjedu ispred Juana i Sagana, što je bila njegova četvrta pobjeda na Turu u karijeri.[52][53] Krajem sezone vozio je Tur of Britejn, gdje je ostvario pobjedu na prvoj etapi ispred Davidea Čimolaija i uzeo je prvu lidersku majicu na trci.[54] Na trećoj etapi pobijedio je u sprintu ispred Metjua van der Pula,[55] nakon čega je na petoj etapi pobijedio ispred Metjua Valsa i ostvario treću pobjedu na trci.[56] Ukupno je ostvario 19 pobjeda u sezoni, što je bilo najviše od svih vozača.[57]

Grunevegen na Tur de Fransu 2019.

Sezonu 2020. počeo je na Vuelta a la komunidad Valensijana trci, gdje je ostvario pobjedu na prvoj etapi ispred Jakobsena i Kristofa.[58] Na trećoj etapi je učestvovao u padu, ali se vratio u grupu i pobijedio je na ispred Jakobsena i Mateja Mohoriča,[59] nakon čega je poslednju, petu etapu, završio na drugom mjestu, iza Jakobsena i osvojio je klasifikaciju po poenima, pet poena ispred Jakobsena.[60] Krajem februara je vozio UAE tur, gdje je pobijedio na četvrtoj etapi u Dubaiju ispred Gavirije i Paskala Akermana.[61] Nakon izbijanja pandemije kovida 19, u martu je prekinuta čitava sezona u biciklizmu, a trke su ili odložene ili otkazane.[62][63] UCI je objavio novi kalendar za sezonu 2020. po kojem je start Tura pomjeren za 29. avgust, dok su Điro d’Italija i Vuelta a Espanja pomjerene za oktobar.[64] Nakon što je sezona nastavljena u avgustu, vozio je Tur of Polonje trku, gdje je na prvoj etapi u sprintu gurnuo Jakobsena u barijere pred linijom cilja i ostvario pobjedu, ali je odmah nakon što je etapa završena diskvalifikovan i pobjeda je dodijeljena Jakobsenu, koji je prebačen u bolnicu, gdje je bio u komi.[65] Grunevegen je u tom padu slomio ključnu kost, a Mark Soro je morao da napusti trku; zbog uzorkovanja pada je diskvalifikovan sa trke i kažnjen sa 500 švajcarskih franaka.[66] Direktor tima Kvik-step za koji je tada vozio Jakobsen — Patrik Lefever, izjavio je da tim razmatra da podnese krivičnu prijavu protiv Grunevegena.[67] Zbog toga što je prouzrokovao pad i ozbiljne povrede drugog vozača, tim Jumbo—vizma ga je privremeno suspendovao i propustio je Tur de Frans, a zbog povrede koju je dobio planirao je da tokom zime vozi ciklokros trke ili trke na pisti kako bi se dodatno oporavio.[68] U novembru 2020. suspendovan je na devet mjeseci retroaktivno, od trenutka kada se desio incident.[69] Jakobsen je podvrgnut operaciji lica, gdje mu je rekonstruisana vilica i presađena kost; I Grunevegen i tim Jumbo—vizma su uputili izvinjenje i preuzeli odgovornost,[70][71] a Grunevegen je izjavio da je promijenio liniju sprinta i da želi da bude pošten sprinter.[72]

Nakon isteka suspenzije, sezonu 2021. počeo je u maju na Điro d’Italiji, što je bio prvi put u karijeri da je vozio Điro. U sastav tima dodat je nakon što je Kris Harper odustao zbog problema sa očima.[73] Najbolji rezultat bilo mu je četvrto mjesto na drugoj etapi, a trku je napustio nakon etape 13 zbog umora jer nije vozio devet mjeseci.[74] Krajem jula vozio je Tur de Valonije trku, gdje je ostvario pobjedu na prvoj etapi ispred Iga Ofstetera, što mu je bila prva pobjeda u sezoni.[75] Pobjedu je ostvario i na četvrtoj etapi, ispred Đakoma Nicola[76] i osvojio je klasifikaciju po poenima sa istim brojem bodova i pobjeda kao Jakobsen.[77] U avgustu je ostvario pobjedu na prvoj etapi na Denmark rund trci, gdje je u sprintu pobijedio Marka Kevendiša.[78] U finišu sezone završio je Kampenšamp van Flanderen na drugom mjestu, iza Jaspera Filipsena.[79]

2022–[uredi | uredi izvor]

Grunevegen proslavlja pobjedu na Tur of Sloveniji 2022.

U decembru 2021. potpisao je trogodišnji ugovor sa australijskim timom Bajkeksčejndž—džejko, od sezone 2022.[5] Sezonu je počeo na Saudi turu, gdje je ostvario dvije etapne pobjede i osvojio je klasifikaciju po poenima.[80] Krajem marta završio je klasik Briž—De Pan na drugom mjestu, iza Tima Merlijea,[81] dok je u maju ostvario pobjedu na Tur de Hongri trci, ispred Jakobsena.[82] U julu je vozio Tur de Frans posle dvije godine i ostvario je pobjedu na trećoj etapi ispred Van Arta i Filipsena, što mu je bila prva pobjeda na Turu od 2019.[83] Nakon etape izjavio je da mu je bilo teško da se mentalno oporavi od incidenta u sprintu sa Jakobsenom.[84] Na poslednjoj etapi na Jelisejskim poljima završio je na drugom mjestu, iza Filipsena.[85] Nakon Tur de Fransa vozio je Arktik rejs of Norvej gdje je pobijedio na drugoj etapi, što mu je bila sedma pobjeda u sezoni.[86] U finišu sezone završio je Gran pri de Furmje na drugom mjestu, iza Juana,[87] nakon čega je završio klasik Pariz—Šoni na drugom mjestu, iza Simonea Konzonija.[88]

Sezonu 2023. počeo je na Saudi turu, gdje je ostvario pobjedu na prvoj etapi ispred Dušana Rajovića i uzeo je prvu lidersku majicu na trci.[89] Drugu etapu završio je na drugom mjestu, iza Džonatana Milana[90] Poslednju, petu etapu, završio je na četvrtom mjestu i osvojio je klasifikaciju po poenima prestigavši Milana koji je etapu završio na desetom mjestu.[91] Sezonu je nastavio na UAE turu, gdje je ostvario pobjedu na petoj etapi, ispred Gavirije i Sema Beneta.[92] U maju je ostvario pobjedu na prvoj etapi Tur de Hongri trke,[93] nakon čega je osvojio klasik Venendal—Venendal po peti put i drugi put zaredom.[94] U junu je vozio Tur of Sloveniju, gdje je ostvario pobjedu na prvoj etapi ispred Fila Bauhausa,[95] nakon čega je pobijedio i na drugoj etapi,[96] a poslije dvije brdske etape napustio je trku prije početka poslednje pete etape, dok je trku osvojio njegov suvozač Filipo Cana.[97] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je etapu 11 završio na drugom mjestu, iza Filipsena,[98] dok je poslednju, etapu 21, završio na trećem mjestu, iza Jordija Meusa i Filipsena;[99] Tur je završio na desetom mjestu u klasifikaciji po poenima, bez pobjede.[100]

Za sezonu 2024. u tim Džejko—alula je došao Kejleb Juan, ali je već krajem novembra 2023. objavljeno da će Grunevegen voziti Tur de Frans 2024. a Juan Điro d’Italiju.[101]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Živi u Riverenburtu, jednom od naselja Amsterdama.[7]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Dylan Groenewegen”. eurosport.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  2. ^ a b „Team Jumbo-Visma – Dylan Groenewegen”. Arhivirano iz originala 17. 12. 2021. g. Pristupljeno 10. 9. 2023. 
  3. ^ „Cheery Christmas for ambitious Team Jumbo-Visma”. teamjumbovisma.com. Team Oranje Road BV. 21. 12. 2018. Arhivirano iz originala 13. 04. 2019. g. Pristupljeno 10. 9. 2023. 
  4. ^ „Team Jumbo-Visma 2020 roster presented in Amsterdam”. Bianchi. F.I.V. Edoardo Bianchi S.p.A. 20. 12. 2019. Pristupljeno 10. 9. 2023. 
  5. ^ a b „Dylan Groenewegen set for Team BikeExchange”. cyclingnews.com. 11. 12. 2021. Pristupljeno 10. 9. 2023. 
  6. ^ „Team Jayco–AlUla”. UCI. Pristupljeno 10. 9. 2023. 
  7. ^ a b v g d đ e ž Raschke, Erik (31. 5. 2017). „Dylan Groenewegen: Charging through the chaos while holding tightly to the past”. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  8. ^ a b v „Dylan Groenewegen: Focused on the Classics in 2015”. caferoubaix.com. 22. 1. 2015. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  9. ^ „Cyclisme sur route - Brussels Cycling Classic - 2015 - Résultats détaillés”. les-sports.info (na jeziku: francuski). Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  10. ^ „CyclingPub.com – Team Jumbo welcomes Visma as name sponsor from 2019”. www.cyclingpub.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  11. ^ „Transfer news: Rowney signs for Orica–AIS”. cyclingnews.com. 6. 10. 2015. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  12. ^ „Groenewegen sprints to Dutch national road title”. cyclingnews.com. 25. 6. 2016. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  13. ^ „Rund um Köln 2016 Classement Elite” (PDF). Farturtabat.online.de (na jeziku: francuski). Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  14. ^ Dylan Groenewegen's NEW Bianchi Oltre XR4 Tour De France 2016. Global Cycling Network. 23. 7. 2016. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  15. ^ Henrys, Colin (7. 9. 2016). „Tour of Britain 2016: Dylan Groenewegen outsprints Dan McLay to win stage four”. roadcyclinguk.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  16. ^ Fotheringham, William (7. 9. 2016). „Dylan Groenewegen confirms progress with Tour of Britain stage win”. theguardian.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  17. ^ Robertshaw, Henry (4. 2. 2017). „Marcel Kittel wins final stage and overall of Dubai Tour as mechanical costs Mark Cavendish”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  18. ^ Robertshaw, Henry (31. 1. 2017). „Marcel Kittel powers to Dubai Tour stage one win with Mark Cavendish third”. Cycling Weekly. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  19. ^ „Kittel sprints to opening Dubai Tour win — on disc brakes”. VeloNews. 31. 1. 2017. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  20. ^ „2017 Dubai Tour Final Classification Results”. 4. 2. 2017. Arhivirano iz originala 20. 09. 2020. g. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  21. ^ „Dylan Groenewegen sprints to victory on stage one of Tour de Yorkshire”. theguardian.com. 28. 4. 2017. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  22. ^ Dale, Tim (29. 4. 2017). „Tour de Yorkshire 2017: Stage two updates”. bbc.co.uk. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  23. ^ „Groenewegen bags sprint win in Tour of Norway”. cyclingnews.com. 18. 5. 2017. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  24. ^ „Tour of Norway: Groenewegen sprints to stage 4 victory”. cyclingnews.com. 20. 5. 2017. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  25. ^ „Valverde crashes out of Tour de France”. cyclingnews.com. 1. 7. 2017. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  26. ^ Burnton, Simon (21. 2. 2018). „Tour de France 2017: Marcel Kittel wins stage two, Thomas stays in yellow – as it happened”. theguardian.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  27. ^ Ryan, Barry (6. 7. 2017). „Tour de France: Kittel wins sprint in Troyes”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  28. ^ Westemeyer, Susan; Weislo, Laura (7. 7. 2017). „Tour de France: Kittel makes it three in Nuits-Saint-Georges”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  29. ^ „Tour de France 2017: Route and Stages”. jul 2017. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  30. ^ Cary, Tom (11. 7. 2017). „Tour de France 2017, stage 10: Marcel Kittel blows field away while Chris Froome ties with Jacques Anquetil on 50 yellow jerseys”. telegraph.co.uk. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  31. ^ „Tour de France 2017: Germany's Marcel Kittel sprints to stage 10 win”. bbc.co.uk. 11. 7. 2017. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  32. ^ Fotheringham, William (23. 7. 2017). „Chris Froome wins fourth Tour de France after Champs-Élysées procession”. The Guardian. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  33. ^ Cash, Dane (6. 2. 2018). „Groenewegen making his case as rising sprint star”. velonews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  34. ^ Lee, Aaron (6. 2. 2018). „Tour of Dubai: Dylan Groenewegen upsets stellar sprint field to claim Dubai Tour opener”. Eurosport. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  35. ^ a b Pitt, Vern (8. 2. 2018). „Dylan Groenewegen blasts team mechanics after losing Dubai Tour lead through time penalty”. Cycling Weekly. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  36. ^ O'Shea, Sadhbh (8. 2. 2018). „Cavendish wins Dubai Tour stage 3”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  37. ^ „Groenewegen wins Kuurne-Brussel-Kuurne”. cyclingnews.com. 25. 2. 2018. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  38. ^ „Tour of Norway: Groenewegen wins stage 4”. Cycling News. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  39. ^ „Prades wins Tour of Norway”. Cycling News. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  40. ^ Doyle, Paul; Brewin, John (13. 7. 2018). „Tour de France 2018: Dylan Groenewegen wins stage seven – as it happened”. The Guardian. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  41. ^ Fotheringham, William (5. 7. 2018). „Tour de France 2018: stage-by-stage guide”. The Guardian. Arhivirano iz originala 17. 1. 2019. g. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  42. ^ a b Skelton, Jack (14. 7. 2018). „Tour de France 2018: Dylan Groenewegen takes stage eight for second straight win”. bbc.co.uk. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  43. ^ MacLeary, John (14. 7. 2018). „Tour de France 2018, stage eight: Dylan Groenewegen claims second successive win as Fernando Gaviria and Andre Greipel are relegated”. The Telegraph. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  44. ^ „Izagirre wins Volta a la Comunitat Valenciana”. Cycling News. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  45. ^ „Groenewegen wins opening sprint”. Cycling News. 12. 3. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  46. ^ „Paris-Nice 2019 – stage two results and standings: Dylan Groenewegen extends lead as Mark Cavendish faces set-back”. telegraph.co.uk. 11. 3. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  47. ^ „Three Days of De Panne 2019 – full results and standings: Dylan Groenewegen strikes late to win”. telegraph.co.uk. 27. 3. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  48. ^ „4 jours de Dunkerque : Dylan Groenewegen a remporté la 3e étape à Compiègne”. lequipe.fr (na jeziku: francuski). 16. 5. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  49. ^ „ZLM Tour: Groenewegen wins again on stage 2”. cyclingnews.com. Future plc. 21. 6. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  50. ^ „Teunissen seals overall victory at ZLM Tour”. cyclingnews.com. Future plc. 23. 6. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  51. ^ „Tour de France 2019: Geraint Thomas puts time into rivals as Teunissen retains yellow”. BBC. 7. 7. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  52. ^ „Tour de France: Dylan Groenewegen wins stage seven as Giulio Ciccone retains yellow jersey”. bbc.co.uk. 12. 7. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  53. ^ Parker, Ian (12. 7. 2019). „Tour de France 2019: Dylan Groenewegen wins stage seven as Giulio Ciccone retains yellow jersey”. independent.co.uk. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  54. ^ „Tour of Britain: Dutchman Dylan Groenewegen wins stage one”. bbc.co.uk. 7. 9. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  55. ^ „Tour of Britain: Dylan Groenewegen wins stage three from Mathieu van der Poel”. bbc.co.uk. 9. 9. 2019. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  56. ^ Farrand, Stephen (11. 9. 2019). „Tour of Britain: Groenewegen wins stage 5”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  57. ^ „Groenewegen starts season with a bang in Spain”. bianchi.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  58. ^ Ostanek, Daniel (5. 2. 2020). „Volta a la Comunitat Valenciana: Groenewegen wins stage 1”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  59. ^ Fletcher, Patrick (7. 2. 2020). „Volta a la Comunitat Valenciana: Groenewegen comes back from crash to win stage 3”. msn.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  60. ^ Weislo, Laura (9. 2. 2020). „Valenciana: Pogacar secures overall victory”. CyclingNews. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  61. ^ „UAE Tour 2020, stage four – full results and standings: Dylan Groenewegen sprints to victory as Adam Yates retains overall lead”. telegraph.co.uk. 26. 2. 2020. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  62. ^ „The UCI takes strong measures faced with the development of the coronavirus”. Union Cycliste Internationale. 15. 3. 2020. Pristupljeno 10. 2. 2021. 
  63. ^ „The UCI prolongs the suspension of cycling events until 1 June 2020 and continues consultations for the reorganisation of the UCI International Road Calendar”. Union Cycliste Internationale. 1. 4. 2020. Pristupljeno 10. 2. 2021. 
  64. ^ Farrand, Stephen (19. 5. 2020). „UCI publishes full revised 2020 road calendar”. cyclingnews.com. Future Publishing Limited. Pristupljeno 10. 2. 2021. 
  65. ^ „Fabio Jakobsen in serious but stable condition following Tour de Pologne crash”. cyclingnews.com. 5. 8. 2020. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  66. ^ „Dylan Groenewegen facing disciplinary action after Tour de Pologne crash”. cyclingnews.com. 5. 8. 2020. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  67. ^ „Patrick Lefevere: It was a very dirty action by Groenewegen”. cyclingnews.com. 6. 8. 2020. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  68. ^ „Why Did Groenewegen Get A Nine Month Ban?”. inrng.com. 12. 11. 2020. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  69. ^ „Dylan Groenewegen banned for nine months for causing Tour of Poland crash”. BBC Sport. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  70. ^ „Geëmotioneerde Groenewegen: 'Ik heb spijt en hoop het beste voor Fabio'”. nos.nl (na jeziku: holandski). 7. 8. 2020. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  71. ^ „Dylan Groenewegen apologises for Tour de Pologne stage 1 crash”. cyclingnews.com. 6. 8. 2020. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  72. ^ Ramsay, George (11. 11. 2020). „Cyclist Dylan Groenewegen given nine-month suspension after Tour of Poland horror crash”. CNN. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  73. ^ „Groenewegen to make return from ban at Giro d'Italia”. france24.com. 27. 4. 2021. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  74. ^ Ballinger, Alex (21. 5. 2021). „Dylan Groenewegen pulls out of the Giro d’Italia 2021”. france24.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  75. ^ „Tour de Wallonie: Groenewegen wins opening stage”. CyclingNews. 20. 7. 2021. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  76. ^ Ostanek, Daniel (23. 7. 2021). „Tour de Wallonie: Groenewegen sprints to victory on stage 4”. CyclingNews. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  77. ^ „Quinn Simmons wins Tour de Wallonie”. cyclingnews.com. 24. 7. 2021. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  78. ^ „Tour of Denmark: Groenewegen beats Cavendish to win stage 1”. cyclingnews.com. 10. 8. 2021. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  79. ^ „Tour of Denmark: Groenewegen beats Cavendish to win stage 1”. cyclingnews.com. 10. 8. 2021. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  80. ^ „2022 Rankings after stage 5”. Saudi Tour. Amaury Sport Organisation. 5. 2. 2022. Arhivirano iz originala 5. 2. 2022. g. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  81. ^ Ostanek, Daniel (23. 3. 2022). „Merlier beats Groenewegen in Classic Brugge-De Panne photo finish”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  82. ^ „Stage 4 : Kazincbarcika > Kazincbarcika” (PDF). Tour de Hongrie. Tour de Hongrie. 14. 5. 2022. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  83. ^ Ostanek, Daniel (3. 7. 2022). „Tour de France: Groenewegen wins stage 3 sprint in Sønderborg”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  84. ^ Snowball, Ben (7. 7. 2022). „Tour de France 2022: Dylan Groenewegen had 'mental demons' from Fabio Jakobsen crash, says Robbie Mcewen”. Eurosport. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  85. ^ Fotheringham, Alasdair (24. 7. 2022). „Vingegaard crowned Tour de France champion while Philipsen wins stage 21”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  86. ^ Weislo, Laura (12. 8. 2022). „Groenewegen wins stage 2 sprint at Arctic Race of Norway”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  87. ^ „Caleb Ewan wins GP de Fourmies amid crash-marred finish”. cyclingnews.com. 12. 9. 2022. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  88. ^ Tyson, Jackie (25. 9. 2022). „Consonni earns first victory of year at Paris-Chauny”. cyclingnews.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  89. ^ „Dylan Groenewegen eases to victory on stage 1 of Saudi Tour”. cyclingnews.com. Future plc. 30. 1. 2023. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  90. ^ „Jonathan Milan holds off Groenewegen to win stage 2 of Saudi Tour”. cyclingnews.com]publisher=Future plc. 31. 1. 2023. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  91. ^ „Søren Wærenskjold wins stage 5 of Saudi Tour”. cyclingnews.com. Future plc. 1. 2. 2023. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  92. ^ „Dylan Groenewegen takes sprint victory in UAE Tour stage 5”. cyclingnews.com. Future plc. 24. 2. 2023. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  93. ^ „Stage 1 : szentgotthárd - szentgotthárd” (PDF). Tour de Hongrie. 10. 5. 2023. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  94. ^ „Dylan Groenewegen wins the Veenendaal-Veenendaal Classic”. cyclingnews.com. Future plc. 20. 5. 2023. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  95. ^ Ostanek, Daniel (14. 6. 2023). „Tour of Slovenia: Dylan Groenewegen sprints to opening stage victory”. CyclingNews. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  96. ^ Ryan, Barry (15. 6. 2023). „Tour of Slovenia: Dylan Groenewegen doubles up on stage 2”. CyclingNews. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  97. ^ Ostanek, Daniel (18. 6. 2023). „Zana wins Tour of Slovenia as Mohoric takes final stage”. CyclingNews. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  98. ^ Whittle, Jeremy (12. 7. 2023). „Tour de France: Jasper Philipsen powers to fourth sprint win this year on stage 11”. theguardian.com. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  99. ^ „Jordi Meeus takes the final stage”. letour.fr. 23. 7. 2023. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  100. ^ „Official classifications of Tour de France 2023”. Tour de France. Arhivirano iz originala 14. 8. 2019. g. Pristupljeno 10. 10. 2023. 
  101. ^ Farrand, Stephen (28. 11. 2023). „Groenewegen gets Jayco-AlUla's 2024 Tour de France sprint slot, Ewan to Giro d'Italia”. cyclingnews.com. Pristupljeno 29. 11. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Dilan Grunevegen na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Дилан_Груневеген&oldid=27506301”