Dinastija Južni Sung
 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ANTIKA | |||||||
| Neolit c. 8500 – c. 2070 p. n. e. | |||||||
| Dinastija Sja c. 2070 – c. 1600 p. n. e. | |||||||
| Dinastija Šang c. 1600 – c. 1046 p. n. e. | |||||||
| Dinastija Džou c. 1046 – 256 p. n. e. | |||||||
| Zapadni Džou | |||||||
| Istočni Džou | |||||||
| Proleće i Jesen | |||||||
| Zaraćene države | |||||||
| CARSTVO | |||||||
| Dinastija Ćin 221–206 p. n. e. | |||||||
| Dinastija Han 206 p. n. e. – 220 n. e. | |||||||
| Zapadni Han | |||||||
| Dinastija Sin | |||||||
| Istočni Han | |||||||
| Tri kraljevstva 220–280 | |||||||
| Vej, Šu i Vu | |||||||
| Dinastija Đin 265–420 | |||||||
| Zapadni Đin | |||||||
| Istočni Đin | Šesnaest kraljevstava | ||||||
| Južne i Sjeverne dinastije 420–589 | |||||||
| Dinastija Suej 581–618 | |||||||
| Dinastija Tang 618–907 | |||||||
| (Druga Džou dinastija 690–705) | |||||||
| Pet dinastija i deset kraljevstava 907–960 |
Dinastija Ljao 907–1125 | ||||||
| Dinastija Sung 960–1279 |
|||||||
| Severni Sung | Zapadni Sja | ||||||
| Južni Sung | Đin | ||||||
| Dinastija Juan 1271–1368 | |||||||
| Dinastija Ming 1368–1644 | |||||||
| Dinastija Ćing 1644–1911 | |||||||
| SAVREMENO DOBA | |||||||
| Republika Kina 1912–1949 | |||||||
| Narodna Republika Kina 1949–sadašnjost |
Republika Kina (Tajvan) 1949–sadašnjost | ||||||
Dinastija Južni Sung morala je platiti cenu za svoju slabu odbranu. Godine 1126.-1127. Džurdži Đin su osvojili severnu Kinu (Dinastija Đin. Područje dinastije Sung uskoro je svedeno na središnju i južnu Kinu i opstajalo je samo plaćajući veliki danak ovim Tatarima.
Bez obzira na to što je rodno mesto kineske kulture u dolini Žute reke pripalo stranim osvajačima, jug se i nadalje razvijao. Stanovništvo od 60% ukupne kineske populacije se i dalje povećavalo[1], trgovina i industrija su cvale, a nova prestonica, Hangčou, postala je nesumnjivo najveći grad na svetu s oko 400.000 stanovnika. Kina je u 13. veku bila naseljenija i bogatija od tadašnje Evrope. Zapadna Evropa tada ima samo dva grada s s više od 100.000 stanovnika, Pariz i Veneciju.
Južni Sung je značajno ojačao svoju mornaricu kako bi odbranio svoju morsku obalu, ali i kako bi sproveo nekoliko pomorskih misija u inostranstvu. Kako bi se oduprli severnoj dinastiji Đin dinastija Sung je razvila novu vojnu tehnologiju uporabe baruta.
Pad dinastije Sung[uredi | uredi izvor]
U 13. veku došlo je do znatnog usporavanja razvoja. To je uglavnom bila posledica ogromnih razaranja i društvenih nemira nastalih zbog mongolske invazije Džingis-kana i osvajanja najpre tatarskog područja na severu, koje je bilo pod dinastijom Đin (1210—1234), a potom su napali i Sung područja na jugu (1235—1279). Mongke-kan, četvrti veliki mongolski kan (kagan), preminuo je 1259. god. tokom opsade grada Čongsinga. njegov mlađi brat, Kublaj-kan, proglašen je velikim kanom, a 1271. god. i kineskim carem[2], iako još nije bio osvojio celu Kinu. Nakon dve decenije ratovanja, njegova vojska je na kraju uništila vojsku dinastije Sung 1279. god. ponovno ujedinivši Kinu pod novom mongolskom dinastijom Juan (1271—1368) koja je ustanovila novu prestonicu na severozapadu Kine, Peking.
Spisak vladara dinastija Južni Sung[uredi | uredi izvor]
| Posthumno ime1 | Hramovno ime | Lično ime | Vladarsko ime | Period vladavine |
|---|---|---|---|---|
| Konvencija za navođenje: hramovno ime. | ||||
| Car Sjen-sjao 宪孝皇帝 (Xiànxiào huángdì) |
Gao-cung 高宗 (Gāozōng) |
Džao Gou 赵构 (Zhào Gòu) |
Đijen-jen (建炎) Šao-sjing (绍兴) |
1127-1130 1131-1162. |
| Car Čeng-sjao 成孝皇帝 (Chéngxiào huángdì) |
Sjao-cung 孝宗 (Xiàozōng) |
Džao Bo-cung 赵伯琮 (Zhào Bócóng) |
Lung-sjing (隆兴) Gan-dao (干道) Čun-sji (淳熙) |
1163-1164 1165-1173 1174-1189. |
| Car C’-sjao 慈孝皇帝 (Cíxiào huángdì) |
Guang-cung 光宗 (Guāngzōng) |
Džao Dun 赵惇 (Zhào Dūn) |
Šao-sji (绍熙) | 1189-1194. |
| Car Gung-sjao 恭孝皇帝 (Gōngxiào huángdì) |
Ning-cung 宁宗 (Níngzōng) |
Džao Kuo 赵扩 (Zhào Kuò) |
Ćing-juen (庆元) Đija-tai (嘉泰) Kai-sji (开禧) Đija-ding (嘉定) |
1195-1200 1201-1204 1205-1207 1208-1224. |
| Car An-sjao 安孝皇帝 (Ānxiào huángdì) |
Li-cung 理宗 (Lǐzōng) |
Džao Ji-đi 赵与莒 (Zhào Yǔjǔ) |
Bao-ćing (宝庆) Šao-ding (绍定) Duan-ping (端平) Đija-sji (嘉熙) Čun-jou (淳祐) Bao-jou (宝祐) Kai-ćing (开庆) Đing-ding (景定) |
1225-1227 1228-1233 1234-1236 1237-1240 1241-1252 1253-1258 1259 1260-1264. |
| Car Đing-sjao 景孝皇帝 (Jǐngxiào huángdì) |
Du-cung 度宗 (Dùzōng) |
Džao Meng-ći 赵孟启 (Zhào Mèngqǐ) |
Sjen-čun (咸淳) | 1264-1274. |
| Car Sjao-gung 孝恭皇帝 (Xiàogōng huángdì) |
Gung-cung 恭宗 (Gōngzōng) |
Džao Sjen 赵显 (Zhào Xiǎn) |
D’-jou (德祐) | 1274-1276. |
| Car Min-sjao 愍孝皇帝 (Mǐnxiào huángdì) |
Duan-cung 端宗 (Duānzōng) |
Džao Š’ 赵是 (Zhào Shì) |
Đing-jen (景炎) | 1276-1278. |
| Car Mo 末帝 (Mòdì) |
nema | Džao Bing 赵昺 (Zhào Bǐng) |
Sjang-sjing (祥兴) | 1278-1279. |
| 1. Vladari dinastije Sung imali su kompleksna posthumna imena. Radi preglednosti, u tabelama su data skraćena posthumna imena. Celovita posthumna imena nalaze se u spisku vladara na članku o ovoj dinastiji. | ||||
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Ebrey, Walthall & Palais 2006, str. 156–167
- ^ Rossabi 1988, str. 115.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Rossabi, Morris (1988). Khubilai Khan: His Life and Times. Berkeley: University of California Press. str. 115. ISBN 978-0-520-05913-9.
- Ebrey, Patricia Buckley; Walthall, Anne; Palais, James B. (2006). East Asia: A Cultural, Social, and Political History. Boston: Houghton Mifflin. str. 156-167. ISBN 978-0-618-13384-0.
- Serdarević, Seid, ur. (2002). The Times Povijest svijeta. Zagreb: Hena.com. ISBN 978-953-6510-62-7.
