Edit Bruk
| Edit Bruk | |
|---|---|
 Edit Bruk | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 3. maj 1931. |
| Mesto rođenja | Tisaberzel, Mađarska |
| Zanimanje | pisac, režiser |
| Porodica | |
| Supružnik | Nelo Rizi |
Edit Bruk (engl. Edith Bruck; Tisaberzel, 3. maj 1931) [1] je mađarska književnica, rediteljka i jedna od onih koji su preživeli Holokaust. Veći deo života provela je u Italiji i piše na italijanskom. [2]
Mladost[uredi | uredi izvor]
Ćerka siromašnih jevrejskih roditelja, rođena je kao Edit Štajnšrajber u selu Tisaberzel blizu ukrajinske granice. Godine 1944, sa roditeljima, dva brata i jednom sestrom, poslata je u Aušvic, gde joj je umrla majka. Porodica je prebačena u Dahau, gde joj je umro otac, zatim u Gros-Rozen i na kraju u Bergen-Belzen, gde su ostalu decu oslobodili saveznici 1945. U koncentracionim logorima joj je umro i brat. Vratila se u Mađarsku, a zatim otišla u Čehoslovačku, gde je živela još jedna sestra sa porodicom. [3]
Karijera[uredi | uredi izvor]
Godine 1959. objavila je svoju autobiografiju Chi ti ama così, kasnije prevedenu kao Ko te voli ovako (2001). [3]
Godine 1971. napisala je svoj prvi komad, Sulla porta. Bruk je bila osnivač Teatra dela Madalena u Rimu. Od 1970-ih do 1990-ih radila je za RAI kao reditelj i scenarista. [2]
Prevela je na italijanski jezik dela mađarskih pesnika Atile Jozefa i Mikloša Radnotija. [2] Njena dela su prevođena na druge jezike, uključujući mađarski, danski, holandski, engleski i nemački. [4]
Lični život[uredi | uredi izvor]
Kada je imala 16 godina, udala se za Milana Gruna i preselila se u Izrael ; par se razveo sledeće godine. Zatim se udala za Denija Rota, ali je i taj brak završio razvodom. Zatim se udala za poznanika po imenu Bruk da bi odložila obaveznu vojnu službu; razvela se od njega sa 20 godina, ali je zadržala njegovo prezime. Godine 1954. Bruk se preselila u Rim i kasnije se udala za italijanskog pisca i režisera Nela Rizija. [3]
Dela[uredi | uredi izvor]
Izbor:[2]
- Chi ti ama così, roman (1959).
- Andremo in città, kratke priče (1962), naslovna priča adaptirana kao film iz 1966.
- Due stanze vuote, pripovetke (1974), finalista Strege nagrade [4]
- Per il tuo bene, komad (1975).
- Mio splendido disastro, roman (1979).
- Lettera alla madre, epistolarni roman, (1988), osvojio je nagradu Rapallo Carige Prize [4]
- Nuda proprietà (1993), finalista Strega nagrade [4]
- Il silenzio degli amanti, roman (1997).
- L’amore offeso, roman (2002).
- Quante stelle c’è nel cielo, roman (2009), osvojio je nagradu Viareggio, adaptiran za film kao Anita B.
Filmografija[uredi | uredi izvor]
Izbor:[2]
- Improvviso, režiser (1979).
- Quale Sardegna? , režiser (1983).
- Fotografando Patrizia, pisac (1984).
- Altare per la madre, režiser (1986).
- Per odio per amore, pisac (1991).
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Edith Bruck: Who love you like this. Philadelphia: Paul Dry Books, 2001, p. 3; Philip Balma: Edith Bruck in the Mirror. Fictional Transitions and Cinematic Narratives (Shofar Supplements in Jewish Studies). West Lafayette, IN: Purdue UP, 2014, p. 2. Recently Edith Bruck claimed her birth year was often wrongly stated as 1932, while the correct year was 1931. Petrigani, Sandra (30. 1. 2021). „(Il Foglio, 30 gennaio 2021)”. Sandra Perigani. Il Foglio. Pristupljeno 29. 3. 2021.
- ^ a b v g d „Edith Bruck”. Institute of Modern Languages Research. Arhivirano iz originala 26. 9. 2015. g. Pristupljeno 2. 6. 2015.
- ^ a b v „Bruck, Edith (1932- )”. Italian Women Writers. University of Chicago Library.
- ^ a b v g Balma, Philip (2014). Edith Bruck in the Mirror: Fictional Transitions and Cinematic Narratives. str. 2—10. ISBN 978-1557536877.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Edit Bruk na sajtu IMDb (jezik: engleski)
- - EDITH BRUCK - Rivista Primi Piani
- - Edith Bruck, eine Stimme der Shoah - by Giorgia Sogos Wiquel
