Intonacija (muzika)
Izraz intonacija[1](ital. intonazione, fr. intonation, engl. intonation, nem. Intonation, rus. интонация)[2] je latinska reč koja u muzici ima više značenja:
1. Odnos tonskih visina pri izvođenju:
- a) To je otpevani ili odsvirani ton, interval ili akord od strane horovođe na početku probe sa horom ili javnog izvođenja neke horske kompozicije. Tada svaki pevač čuje i "uzme" početni ton svoje deonice (vidi a kapela).
- b) Kamerni ton a1 kojeg klavirista daje instrumentalnom solisti sa kojim treba da svira na probi ili muzičkom nastupu.[3]
- v) Kamerni ton a1 kojeg oboista svira orkestarskim muzičarima da bi mogli da naštimuju tj. usaglase tonske visine svojih instrumenata pre probe u orkestru ili na javnom nastupu.
2. Veština tačnog intoniranja (vidi solfeđo).
3. Početak gregorijanskog liturgijskog napeva.
4. Kratak uvodni komad u orguljskoj muzici.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Radivoj Lazić - Vlastimir Peričić, Osnovi teorije muzike, Pristupljeno 8. 4. 2013.[nepouzdan izvor?]
- ^ Vlastimir Peričić, Višejezični rečnik muzičkih termina
- ^ Radivoj Lazić, Škola za klarinet: Učim klarinet IV Arhivirano na sajtu Wayback Machine (30. decembar 2012), Pristupljeno 8. 4. 2013.[nepouzdan izvor?]
