Kraljevsko pozorište Hajmarket

Koordinate: 51° 30′ 31″ S; 0° 07′ 54″ Z / 51.508611° S; 0.131667° Z / 51.508611; -0.131667
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
51° 30′ 31″ S; 0° 07′ 54″ Z / 51.508611° S; 0.131667° Z / 51.508611; -0.131667
Kraljevsko pozorište Hajmarket
Pozorište Hajmarket
LokacijaSuflok ulica, Hajmarket
London
 Ujedinjeno Kraljevstvo
Maks. broj gledalaca888 na 4 nivoa
Konstrukcija
Otvoreno4. jul 1821. god.; pre 202 godine (1821-07-04)
Renovirano/obnovljeno1879.
1904.
1994.
ArhitektaDžon Neš
Veb-sajt
Zvanični veb-sajt

Kraljevsko pozorište Hajmarket, poznato i kao Hajmarket pozorište i Malo pozorište pripada pozorištu Vest End i nalazi se u Vestmingeru i treće je najstarije pozorište u londonskom okrugu koje se i dalje koristi. Samjuel Fut dobio je zakup 1747. godine za zgradu današnjeg pozorišta, a 1766. dozvolu kralja da u letnjim mesecima može da organizuje dramske predstave u ovom objektu. Prvobitna zgrada bila je malo severnije u istoj ulici. Na trenutnoj lokaciji nalazi se od 1821. godine, kada je zgradu redizajnirao Džon Neš. Objekat je zaštićen zakonom, a u njemu ima 888 mesta za sedenje podeljenih na 4 nivoa. Pozorište je u vlasništvu kompanije Crown Estate.[2]

Hajmarket je mesto značajne inovacije pozorišta. Godine 1873. bilo je to mesto za prvu zakazanu maturalnu predstavu, uspostavljajući običaj koji je ubrzo sledio u pozorištima širom Englske. Menadžeri pozorišta bili su Bendžamin Notingem Vebster, Džon Boldvin, Skajp Bankroft, Kiril Mod, Herbert Tri i Džon Sliper Klark, zet Džona Vilkesa Buta, koji je napustio Sjedinjene Američke Države nakon ubistva Abrahama Linkolna. Poznati glumci koji su debitovali u pozorištu bili su Robert Vilijam Eliston (1774—1831) i Džon Liston (1776—1846).

Istorijat[uredi | uredi izvor]

Gradnja objekta i rane godine[uredi | uredi izvor]

Kraljevsko pozorište Hajmarket oko 1900. godine.

Prvo Hajmarket pozorište sagradio je 1720. godine Džon Poter, stolar, na mestu hotela King u Hajmarketu i na mestu prodavnice u Suflok ulici. Bilo je to treće javno pozorište otvoreno u Vest Endu. Pozorište je koštalo 1000 funti, a dodatnih 500 funti potrošeno je za ukrase.[3] Potter's speculation was known as The New French Theatre.[4] Otvoreno je 29. decembra 1720. godine, francuskom predstavom La Fille a la Morte, ou le Badeaut de Paris, koju je izvela kompanija kasnije poznata kao „Francuski komičari Njegove Milosti, vojvode od Montagjua”. Poterova spekulacija bila je poznata kao „Novo francusko pozorište”.

Prvi veliki uspeh pozorišta bila je predstava iz drame Samjuela Džonsona iz pod nazivom Supernatural iz 1729. godine, koja je trajala 30 noći, ne tako dugo kao Džon Grejova The Beggar's Opera koja je izvedena 62 puta.[5] Godine 1730. pozorište je preuzela engleska kompanija, a njeno ime prešlo je u „Malo pozorište u Hajmarketu“. Među glumcima koji su se tamo pojavili pre 1737. godine kada je pozorište zatvoreno prema Zakonu o licenciranju iz 1737. godine bili su Aron Hil, Teopilus Siber i Henri Filding.[3] Osam do deset godina pre donošenja zakona, Hajmarket je bio alternativa Kraljevskom pozorištu Džona Riča, Kovent Gardenu i pozorištu Druri Lejn u kojem dominira opera.[6] Sam Felding bio je odgovoran za poticanje Zakona, režijom predstave pod nazivom Istorijski registar kojom je parodiran premijer Robert Valpol.

Henri Filding uprizorio je svoje predstave na Hajmarketu, a isto tako i Henri Keri, a jedna od njegovih predstava bila je Zmaj od Vileija, izvedena 1734. godine, sa muzikom koju je radio Džon Fridrik.[7] Ovaj rad je probio nepristojne operne konvencije.[8] Komad je postigao ogroman uspeh, sa rekordnom postavom od 69 predstava u prvoj sezoni.[9] Rad je debitovao u pozorištu Hajmarket. Sama burleska je vrlo kratka, jer se uveliko oslanjala na apsurdnu pozorišnost, plesove i druge netekstualne zabave.[10][8] Muzički list iz 1739. sadrži gravure koje prikazuju kako se izvodila inscenacija.[11]

Keri je i nakon toga nastavio rad u Kraljevskom pozorištu Hajmakrket. Pored toga, gledaoci iz Druri Lejna i Konvnt Gardena pojavili su se u Hajmarketu, gde je Koli Siber glumuio svog oca, jednog od vlasnika i menadžera Druri Lejna.[12] Zakon o pozorišnom licenciranju, međutim, ukinuo je satire protiv ministarstva i u potpunosti ugasio pozorište. Od 1741. do 1747. godine, Čarls Maklin, Siber, Samjuel Fut i drugi ponekad su igrali predstave koje su dobijale privremene licence.[3]

Treće londonsko pozorište[uredi | uredi izvor]

Godine 1754. Džon Vajthed, nasledio je Džona Potera koji je bio na čelu pozorišta od otvaranja.[13] Godine 1758. Teopilus Siber dobio je od Vilijama Hovarda opštu dozvolu po kojoj je Fut pokušao uspostaviti Hajmarket kao redovno pozorište.[14] Uz pomoć vojvode Jorka, on je nabavio kraljevsku dozvolu za izlaganje predstava tokom četiri meseca svake godine, od maja do septembra.[14] Takođe je uzeo u zakup pozorišta od Poterovih izvršilaca i dodavši lokaciju kupovinom imovine, uvećao je i poboljšao zgradu koju je otvorio 14. maja 1767. godine, imenovano kao Kraljevsko pozorište, treće u Londonu.[14]

Ilustracija Kraljevskog pozorišta Hajmarket 1815. godine.

Usledilo je nekoliko uspešnih sezona, Fut je stvorio brojne predstave u pozorištu, ali se on našao u poteškoćama zbog svog običaja karikiranja poznatih osoba na pozornici i to je, u kombinaciji sa sve većim lošim zdravljem, rezultiralo prodajom oba pozorišta 16. oktobra 1777. godine, a novi vlasnik bio je Džordž Kolman stariji.[14]

Tokom sezone 1793–94. godine, kada je obnovljeno Pozorište Druri Lejn, Hajmarket je otvoren pod patentom tog pozorišta. Sezona je bila primetna po „Strašnoj nesreći“ koja se dogodila 3. februara 1794. „kada je dvadeset ljudi nažalost izgubilo život, a veliki broj je bio teško povređen usled velikog pritiska da vidi njegovo veličanstvo, koje je toj večeri prisustvovalo performansu. Među mrtvima bili su Džon Čarls Bruk i Somerset Herald. Kolman je umro 1794. godine, a pozorište je vodio njegov sin. Džordž Kolman mlađi, iako uspešan i kao dramski pisac i kao menadžer, potrošio je svoje zarade svojom ekstravagancijom.[15] Jedno vreme je živeo u sobi u zadnjem delu pozorišta i konačno je bio primoran da proda akcije svom bratu Dejvidu Morisu. Pozorište je bilo u dosta lošem stanju, a Kolman je jedno vreme upravljao njim iz zatvora, gde je bio zatvoren zbog dugova.[16][17]

Sve zgrade na istoku od Hajmarketa, od pozorišta prema jugu, obnovljene su oko 1820. godine, a projektovao ih je Džon Neš.[18] Neš je ubedio vlasnike pozorišta da se obnove na mestu malo južnije od starog, tako da trem treba da zatvori vidik sa ulice Čarls.[19] Glavna ideja Neša za pozorište Hajmarket bila je pedimentirani trem od šest korintskih stubova koji se pruža u dubinu do ivice kolnika i obuhvata čitavu frontu. Ponekad se navodi da je Neš u potpunosti obnovio pozorište, ali postoje dokazi da je sa pozorištem napravio i kuću u ulici Mali Suflok, uklonio dve prodavnice koje su bile ispred, u Hajmarketu, izgradio trem, povećao broj avenija i dodao je drugu galeriju na postojećem auditorijumu.[14]

Zakup od 10. juna 1821. godine dat je Dejvidu Edvardu Mrisu.[20] Pozorište je otvoreno 4. jula 1821. Bendžamin Notingem Vebster bio je upravnik pozorišta od 1837. do 1853. godine.[21] On i njegov naslednik Džon Boldvin Bakstoun osnovali su pozorište kao veliku komičnu kuću, a pozorište je ugostilo većinu sjajnih glumaca tog perioda.[22] Iluzionista Čing Lau Lauro nastupio je ovde 25. jula 1827. godine.[23]

Druga polovina 19. veka[uredi | uredi izvor]

Godine 1862. godine u pozorištu je izvedeno 400 časova predstave „Američki Rođak”, sa Edvardom Soronardom kao lordom Dundrearijem. Uspeh predstave uneo je reč „turoban” u zajedničku upotrebu.[24] Robertsonov Dejvid Gerik bio je hit 1864. godine, takođe sa Soronarnom u glavnoj ulozi. V. S. Gilbert premijerno je predstavio sedam svojih predstava na Hajmarketu. Prva je bio njegov rani burleska, Robinson Kruso.[25] Gilbert je to pratio nizom svojih „bajkovitih komedija”, od kojih je prva bila Palata istine (1870), u produkciji Bakstouna. U ovim predstavama glumili su Vilijan Hanter Kendal i njegova supruga Madž Robetson Kendal. U Kraljevskom pozorištu Hajmarket, Gilbert je producirao svoje drame, Dobrotvornost (1874) i svoju najpoznatiju predstavu, Angažovani iz 1877. godine.[26]

Godine 1879. pozorište je prpmenilo vlasnika i nastavilo sa radom od novca Edvarda Bulvera Litona.[27] Auditorijum je rekonstruisan, a pozornica zatvorena u kompletnom okviru za proscenijum, prvi u Londonu. Nakon toga u pozorištu je postavljeno električno ostvetljenje. Pod upravom Trija, Oskar Vajld je predstavio svoju prvu komediju pod nazivom „Žena bez ikakvog značaja” u aprilu 1893. godine. U januaru 1895. godine prvi put je izveden Vildenov „Idealan muž”. Sledeći zapaženi događaj bio je film Trilbi. U ovom periodu izvedeno je više od 260 predstava i zarađena velika svota novca.[28] Godine 1896. Kiril Mud i Frederik Harison postali su zakupci pozorišta, otvorivši ga sa filmom Under the Red Robe, adaptacijom romana. Godine 1897. „Mali ministar” Džejmsa Metjua Barija premijerno je izvedena, a nakon toga još 320 puta.[29][30]

20. vek[uredi | uredi izvor]

Unutrašnjost Kraljevskog pozorišta Hajmarket.

Godine 1904. auditorijum je u stilu Luja XVI redizajnirao je Stanli Pič.[31][32] Sledeće godine Maude je kupila pozorište Plejhaus, ostavljajući Harisona u potpunoj kontroli.[31] Godine 1909. Herbert Trenč producirao je Plavu pticu Morisa Meterlinka. Produkcije od tada do kraja Prvog svetskog rata obuhvatale su Pulls the Strings (1911), škotsku komediju Grahama Mofata, koja je imala 617 predstava sa Džimijem Finlaisonom u glavnoj ulozi; Ibsenovi duhovi (1914); Elegantni Edvard, sa Henri Danijelom kao Hodsonom (1915); i General Post, komedija Harolda Terija, koja je premijerno izvedena 14. marta 1917. godine i igrana 532. puta.[31][33]

Godine 1920. Meri Rouz Beri izvedena je 399 puta.[34][35] Još jedna produkcija je bio „Yellow Sands”, u kojoj je Ralf Ričarson glumio, ukupno na 61 izvođenju u periodu od 1926. do 1927. godine.[36] Harison je 1926. umro, a Hores Vatson postao je generalni direktor pozorišta. Njegove prezentacije obuhvatale su 632 predstave Prve gospođe Fraser, Svetog Jovana Ervinea, u glavnoj ulozi Mari Tempest 1929. godine.[37] Godine 1939. pod Vatsonovom upravom, započeli su radovi na iskopu bara za štandove, ali nisu završeni do 1941. godine, zbog izbijanja Drugog svetskog rata.[38] Prezentacije o ratnim vremenima uključivale su londonsku premijeru filma Design for Living (1939) i repertoarsku sezonu Džona Gilguda, Krugovi, Ljubav za ljubav, Hamlet i druge.[39]

U predstavi „Mesečeve vode”, koja se u Hajmarketu izvodila od 1951. do 1952. godine, glumili su Sibil Torndik, Edit Evans i Vendi Hiler.[40][41][42] Godine 1956. Stjuart Votson preuzeo je pozorište od svoj oca Horasija, a njega je nasledio njegov sin Entini, a zatim njegova snaja Silva Stjuarton Votson, 1963. godine.[43][44] Produkcije pod novom upravom uključivale su predstave kao što je Flowering Cherry sa Ralfom Rikanrdosnom i Margaret Rutrford.[45] Tokom šezdesetih godina 20. veka predstavljene su predstave Tulip Bee i Ides of March, obe iz 1963. godine.[46] Godine 1971. Luis Majkls postao je zakupac pozorišta, a pored predstava u pozorištu su se puštali i stari filmovi.[47][48]

Pozorište je zatim predstavilo komad Majk i Brejk, zajedno sa Leonardom Rositerom i Prunelom Sols (1980).[49][50][51] Sledeće godine Luis Majkls je umro, a pozorište je prešlo u kompaniju, Louis I Michaels Ltd, sa predsednikom Enidom Šanelom i predsednikom Arnoldom Krukom, koji je decenijama nastavio da poseduje pozorište.[52] Predstavili su veliki broj raznolikih pozorišnih komada.[53][54] Tokom 1984. godine u Kraljevskom pozorištu Hajmarket odigran je veliki broj pozorišnih predstava, kako novih tako i starih, a puštali su se i filmovi.[55] Godine 1994. pozorište se zatvorilo zbog renoviranja, a u njega je uloženo 1,3 miliona funti.[56] Ponovo se otvorilo kasnije te godine oživljavanjem Večeri sa Piterom Ustinovim,Na pozorištu je postavljena spomen-ploča Vajldu.[57] Godine 1994. Šekspirovi zlikovci koje je izveo Stiven Berkof, nominovana je za nagradu Olivijer.[58][59][60]

Godine 1998. pozorište je osnovalo Masterklas, dobrotvornu organizaciju koja mladim ljudima koji se bave karijerom u scenskim umetnostima nude kreativne mogućnosti i performansna iskustva.[61] Njegove aktivnosti uključuju, pored master klasa, i učenja u režiji i pozorišnom dizajnu, produkcije radionica i sajmove pozorišne karijere.[62] Majstorske klase pokrivaju niz disciplina, od glume i režije do pisanja, produkcije i dizajniranja, a mladim ljudima daje priliku da direktno uče od vodećih praktičara koji rade u pozorištu, filmu i televiziji. Od 2012. godine, više od 60.000 mladih u dobi od 17 do 30 godina učestvovalo je u master-klasama.[63]

21. vek[uredi | uredi izvor]

Ulaz u pozorište.

Produkcije na Hajmarketu u ovom veku uključuju kraljevsku porodicu Edna Ferbera, u glavnoj ulozi Džudi Denč (2001).[64] Produkcije 2003. uključuju Ibsenov Brend u režiji Adrijana Noblea i Ženu bez značaja, sa Rupertom Grevsom, Samantom Bondom i Prunelom Skalsom u režiji Noblea.[65] Godine 2004. godine pozorište je predstavilo scensku adaptaciju filma Kad je Hari sreo Sali, nakon čega se pozorište zatvorilo na dva dana jer su komadi plafona pali tokom predstave, povredivši tako petnaest gledalaca.[66][19][67]

Produkcije iz 2005. godine uključuju Acorn Antiques The Musical u glavnim ulogama u režiji Trevora Nuna i „Nekoliko dobrih ljudi“, u glavnim ulogama Rob Love, Surejn Džouns i Džek Elis Jones i Jack Ellis.[68] U 2006. godini prikazana su tri oživljavanja predstava: Čovek za sva godišnja doba, sa glavnim ulogom Martina Šoa; Kukavička groznica, sa Džudi Denč i Piterom Bovlesom; Poslednja produkcija te godine bila je „Šest lekcija plesa u šest nedelja”, u kojima su glumili Kler Blum i Bili Zejn.[69][70] Produkcije iz 2008. godine bile su „More” u kojoj su glumili Dejvid Heg, Elin Etkins i Rasal Tovej, „Margarit” sa ulogama Ruti Hensal i Aleksandre Handon.[71][72][73] Naredne godine Petrik Stjuart, Simon Kalov i Ronald Pikap glumili su u pozorišnom komadu Čekajući Godoa, a nakon toga predstavljen je komad „Doručak kod Tifanija” u kojoj igraju Ana Fril, Džozef Fros, Džejms Drifuz i Suzane Brtis.[74][75] Ove dve predstave predstavljene su zajedno sa osobljem i istorijatom Kraljevskog pozorišta Hajmarket u dokumentarnom filmu koji je objavljen 2009. godine.[76][77][15]

Godine 2011. Trevor Nun postao je umetnički direktor pozorišta, producirajući predstavu Rler Pat, kao deo stogodišnjice rođenja dramaturga Terensa Ratigana, a glavne uloge bili su Siena Miler, Džejms Parefoj i Šeridan Smit.[78][79] [45] Haimarket je bio domaćin produkciji Narodnog pozorišta Jedan čovek, dva guvnera, koja je preneta iz Adelpi teatra..[80] Hajmarket je bilo jedno od 40 pozorišta prikazanih u dokumentarnoj seriji Great West End Theatres koja je objavljena 2012. godine, a predstavio ju je Donald Sinden.[81] Godine 2014. scenska adaptacija filma Fatalna privlačnost u režiji Nuna, premijerno je predstavljena u pozorištu.[82][83][84] Godine 2019. Luis Majkls prodaje svoj zakup pozorišta.[85]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „About Us - Theatre Royal Haymarket”. Pristupljeno 17. 4. 2020. [mrtva veza]
  2. ^ H M Land Registry registration NGL853225
  3. ^ a b v Survey of London, p. 98
  4. ^ 'The Haymarket', Old and New London: Volume 4 (1878), pp. 216–26, accessed 31 March 2007
  5. ^ See the introduction here for some discussion of the play.
  6. ^ Bosnaquet, Theo. "Penelope Wilton leads Taken at Midnight to West End", What's On Stage, 23 October 2014
  7. ^ Fisher, Philip. "Great West End Theatres", British Theatre Guide, 19 February 2012
  8. ^ a b Paddock, Terri. "One Man, Two Guvnors Transfers to Haymarket, Arthur Replaces Corden" Arhivirano 2012-02-28 na sajtu Wayback Machine, 15 December 2011, accessed 24 February 2012
  9. ^ Marshall, Charlotte. "Maureen Lipman Leads Daytona Transfer", Official London Theatre, 20 May 2014
  10. ^ "The Tempest" Arhivirano 2015-02-08 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  11. ^ Gillespie, Norman. "Henry Carey", in The New Grove Dictionary of Music and Musicians. vol. 15, p. 128.
  12. ^ Ryan, Richard Ryan and François Joseph Talma. Dramatic Table Talk or, Scenes, Situations, & Adventures, Serious & Comic in Theatrical History and Biography, Vol III. John Knight & Henry Lacey (1830), p. 69, Google Books
  13. ^ Bannister, Rosie. "Harvey starring James Dreyfus and Maureen Lipman confirms West End run", "What's On Stage", 15 January 2015
  14. ^ a b v g d Survey of London, p. 99
  15. ^ a b Adams, Stephen. "Patrick Stewart saw ghost performing Waiting for Godot", The Daily Telegraph, 25 August 2009
  16. ^ The Times, 2 May 1871, p. 12
  17. ^ "Waiting for Godot" Arhivirano 2016-03-08 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  18. ^ "A Streetcar Named Desire", Theatricalia
  19. ^ a b "Theatre Royal Haymarket Today" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (19. септембар 2018), Theatre Royal Haymarket, accessed 17 January 2015
  20. ^ Hewis, Ben. "West End transfer announced for McQueen", "Whats On Stage", 17 July 2015
  21. ^ Bannister, Rosie. "Bradley Cooper leads Elephant Man to the West End", "Whats On Stage", 23 January 2015
  22. ^ Bowie-Sell, Daisy "Mr Foote's Other Leg transfers to the West End", "Whats On Stage", 5 October 2015
  23. ^ "Theatre Royal, Haymarket", The Times, Wednesday, 25 July 1827; p. 2; Issue 13340
  24. ^ Cole, Emily. "Cast announced for RSC's Love's Labour's Lost and Much Ado About Nothing", Whats On Stage, 24 June 2016
  25. ^ Cole, Emily. "Casting announced for How The Other Half Loves", Whats On Stage, 29 February 2016
  26. ^ Foulkes, Richard. Lewis Carroll and the Victorian Stage: Theatricals in a Quiet Life, Routledge (2017), p. 211, ISBN 1351922335
  27. ^ "A Delicate Balance" Arhivirano 2015-01-17 na sajtu Wayback Machine, Whats On Stage
  28. ^ "Rosencrantz and Guildenstern are Dead" Arhivirano 2015-02-08 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  29. ^ Vincent Canby. "Theater Review: Arcadia; Stoppard's Comedy of 1809 and Now", The New York Times, 31 March 1995, accessed 27 January 2018
  30. ^ "Review of The Odd Couple", Cix.co.uk, accessed 27 January 2018
  31. ^ a b v Parker, John (ed). Who's Who in the Theatre, 10th revised edition, London, 1947, pp. 477–78
  32. ^ English Heritage listing details, accessed 28 April 2007
  33. ^ Parker, John. 1748 Notable Productions
  34. ^ "Hestons Read Love Letters at Haymarket" Arhivirano 2015-01-18 na sajtu Wayback Machine, Whats On Stage
  35. ^ "Chichester Earnest Transfers to Haymarket" Arhivirano 2015-01-17 na sajtu Wayback Machine. Whats On Stage
  36. ^ "The Duchess of Malfi", Theatricalia
  37. ^ Dalgish, Darren. "Lady Windermere's Fan" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (3. mart 2016), London Theatre Guide, 26 February 2002
  38. ^ Gielgud Letters, p. 58
  39. ^ "Waters of the Moon", Theatricalia
  40. ^ "An Ideal Husband - review", The Independent
  41. ^ Sinden, str. 150
  42. ^ "The Prisoner of Second Avenue"[mrtva veza], London Theatre Archive
  43. ^ "The Sea" Arhivirano 2016-03-07 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  44. ^ Gielgud Letters, p. 119
  45. ^ a b Jonathan Kent Season 2007-2008 Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. oktobar 2018), Theatre Royal Haymarket
  46. ^ "Desert Island Discs – Castaway: Sylva Stuart Watson", BBC Online, accessed 17 January 2015
  47. ^ Lesley, str. 316
  48. ^ "Ides of March" - Theatricalia
  49. ^ "The Apple Cart", Theatricalia
  50. ^ Horace Watson Arhivirano na sajtu Wayback Machine (19. septembar 2018), Theatre Royal Haymarket, 2012, accessed 17 January 2015
  51. ^ "Old Times", Theatricalia
  52. ^ "Review of The Master Builder", Compulink.co.uk, accessed 27 January 2018
  53. ^ "Haymarket, Theatre Royal", The Cambridge Guide to Theatre, Cambridge University Press, 1995. pp. 477–78
  54. ^ "Louis I Michaels and Arnold M Crook: 60’s to the present" Arhivirano 2015-01-23 na sajtu Wayback Machine, Theatre Royal Haymarket, accessed 17 January 2015
  55. ^ "An Ideal Husband" Arhivirano 2014-10-16 na sajtu Wayback Machine, Oscar Wilde Society
  56. ^ "Shakespeare's Villains" Arhivirano 2015-01-25 na sajtu Wayback Machine, Whats On Stage
  57. ^ "Crown Matrimonial", Theatricalia
  58. ^ "The School for Scandal", Theatricalia
  59. ^ "The Millionairess", Theatricalia
  60. ^ "The Invention of Love" Arhivirano 2016-03-06 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Archive
  61. ^ Bowie-Sell, Daisy. "Suranne Jones to star in Bryony Lavery’s Frozen", Whats On Stage, 1 September 2017
  62. ^ „Heathers The Musical – from 3rd September”. Theatre Royal Haymarket. Arhivirano iz originala 04. 10. 2018. g. Pristupljeno 8. 8. 2018. 
  63. ^ "What We Do" Arhivirano 2013-01-23 na sajtu Wayback Machine, Theatre Royal Haymarket Masterclass Trust, accessed 29 January 2013
  64. ^ "Brand", British Theatre Guide
  65. ^ "A Woman of No Importance review", British Theatre Guide
  66. ^ "Ceiling partly collapses at Haymarket Theatre" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (9. mart 2016), London Theatre Guide, 16 May 2004, accessed 1 July 2017
  67. ^ "Acorn Antiques" Arhivirano 2016-03-07 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  68. ^ Goodman
  69. ^ "A Few Good Men" Arhivirano 2016-03-08 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  70. ^ "A Man for All Seasons" Arhivirano 2016-03-07 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  71. ^ "Hay Fever" Arhivirano 2016-03-07 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  72. ^ "Seven Brides for Seven Brothers" Arhivirano 2016-03-09 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  73. ^ "Theatreland: Behind the scenes at the Theatre Royal Haymarket" Arhivirano 2010-11-01 na sajtu Wayback Machine, Sky Arts, July 2009, accessed 9 December 2011
  74. ^ Cole, Emily "Full casting announced for Breakfast at Tiffany's", Whats On Stage, 28 January 2016
  75. ^ "Pinter's People" Arhivirano 2016-03-08 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  76. ^ "The Lady from Dubuque", London Theatre Guide Arhivirano 2016-03-08 na sajtu Wayback Machine
  77. ^ "Six Dance Lessons in Six Weeks" Arhivirano 2016-03-08 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  78. ^ Hewis, Ben. "Sophie Okonedo joins Damian Lewis in The Goat, or Who is Sylvia?", Whats On Stage, 21 October 2016
  79. ^ "Flare Path" Arhivirano na sajtu Wayback Machine (8. mart 2016), London Theatre Guide
  80. ^ Bowie-Sell, Daisy. "Only Fools and a Horses to open as a musical", Whats On Stage, 8 October 2018
  81. ^ Longman, Will. "Further casting announced for Queen Anne West End transfer", Whats On Stage, 8 May 2017
  82. ^ Hewis, Ben. "Natalie Dormer and David Oakes to star in Venus in Fur", Whats On Stage, 12 May 2017
  83. ^ "Sweet Charity" Arhivirano 2016-03-08 na sajtu Wayback Machine, London Theatre Guide
  84. ^ The Rivals Comes to the West End Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. октобар 2018), Theatre Royal Haymarket
  85. ^ Wiegand, Chris (24. 1. 2018). „London’s Theatre Royal Haymarket goes up for sale”. The Guardian. ISSN 0261-3077. Приступљено 25. 11. 2018. 

Литература[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Kraljevsko pozorište Hajmarket na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Краљевско_позориште_Хајмаркет&oldid=27676920”