Pavle Milekić
| Pavle Milekić | |
|---|---|
 Pavle Milekić | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 6. oktobar 1924. |
| Mesto rođenja | Kragujevac, Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 14. januar 1977. (51 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFRJ |
Pavle Milekić (Kragujevac, 6. oktobar 1924 — Beograd, 14. januar 1977) bio je srpski neuropsihijatar, doktor medicinskih nauka, prevodilac i autor.
Dr Milekić je bio pionir adolescentne psihijatrije u SFRJ razvrstavajući psiho seksualni razvoj mladih u više faza koje mogu da pomognu roditeljima da bolje razumeju svoju decu.[1] Takođe je u nedeljnom listu Mladost u okviru rubrike Intimni razgovori odgovarao na pisma čitalaca ili objavljivao tekstove o seksu, presedan u puritanskoj komunističkoj Jugoslaviji krajem 50-tih godina. Učestvovao je na mnogobrojnim tribinama na Radio Beogradu i držao predavanja o adolescenciji i seksualnom obrazovanju na Kolarčevom narodnom univerzitetu.
Bio je oženjen Desankom Milekić sa kojom ima četvoro dece. Zajedno sa suprugom Desom preveo je mnogobrojna dela, uključujući Sigmunda Frojda i Karla Gustava Junga.
Drugi svetski rat[uredi | uredi izvor]
Kao učenik kragujevačke gimnazije, igrom je slučaja preživeo Kragujevački masakr, oktobra 1941. godine, kada su nemački vojnici u toku nastave izveli profesore i đake.
Književnik Ivan Ivanji u svom govoru prilikom otvaranja izložbe „Kragujevačka tragedija 1941.” u memorijalnom centru Buhenvald kod Vajmara 25. marta 2011. je rekao:[2]
“Moj, nažalost, rano preminuli prijatelj, psihijatar Pavle Milekić, samo slučajno nije streljan u Kragujevcu. Bio je gimnazijalac i nalazio se među učenicima i ostalim ljudima koje su vodili u pravcu Šumarica. Jedan nemački oficir ga je izveo iz kolone određene za pogubljenje, verovatno zbog toga što je izgledao detinjasto i stavio ga u grupu koju su poslali na rad u Nemačku...”
Norveški književnik Per Hanson je napisao knjigu o ovom događaju „Oktobar 1941”, (srpsko izdanje u prevodu Ljubiše Rajića, 1977) gde je objavio intervjue preživelih sa streljanja, uključujući i razgovor sa Pavlom Milekićem. Pavle je bio u logoru u Nemačkoj od 1941. do 1945. godine gde je naučio ruski i nemački jezik.
Studije i karijera[uredi | uredi izvor]
Pavle Milekić je upisao medicinu na Medicinskom fakultetu u Beogradu, gde je i diplomirao. Specijalizaciju iz neuropsihijatrije je počeo u Specijalnoj bolnici za psihijatrijske bolesti u Kovinu a kasnije se zaposlio u Neuropsihijatrijskoj klinici u Beogradu pod rukovodstvom prof. dr Uroša Jekića i akademika dr Jovana Ristića. Tokom specijalizacije radio je kod prof. Krečmera na Univerzitetskoj klinici za neurologiju u Tibingenu, Nemačka.
Doktorsku disertaciju pod nazivom „Fenomeni takozvane krize u adolescenciji” odbranio je na Univerzitetu u Beogradu 1965. godine posle usavršavanja u Nemačkoj (stipendija Aleksandar fon Humbolt) i Sovjetskom Savezu (stipendija Akademije nauka SSSR).
Dela (bibliografija)[uredi | uredi izvor]
Knjige[uredi | uredi izvor]
- Intimni razgovori, 1958.[3]
- Seksualno vaspitanje, 1961.
- Moje dete i ljubomora, 1962.
- Adolescencija: medicinsko-psihološki problemi sazrevanja čoveka, 1965.
- Duševne bolesti i neuroze, 1967, 1968.
- Zdravlje mladih i alkoholizam, 1970.
- Seksualno sazrevanje mladih, 1971.
Prevodi[uredi | uredi izvor]
- Frojd, Sigmund: O seksualnoj teoriji; Totem i tabu, 1969, 1970,1973, 1976, 1979, 1981,
1984, 2009.
- Konrad: O agresivnosti, 1970, 1981.
- Jung, Karl Gustav: Dinamika nesvesnog, 1977, 1978, 1984, 1990, 1996, 2016.
- Jung, Karl Gustav: Duh i život, 1977, 1978, 1984.
- Jaspers, Karl: Opšta psihopatologija, 1978, 1990.
- Jung, Karl Gustav: O psihologiji nesvesnog, 1977, 1978, 1984.
- Kempe, Henri C: Savremena dijagnostika i lečenje u pedijatriji, 1974.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ „Pubertet”. Politika. Pristupljeno 25. 9. 2020.
- ^ „Ispred i iza puščane cevi”. Vreme. Pristupljeno 25. 9. 2020.
- ^ „Intimni razgovori Pavle Milekić”. Kuća za Sunce. Pristupljeno 25. 9. 2020.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- „Baza podataka naslova”. Narodna biblioteka Srbije. Pristupljeno 25. 9. 2020.[mrtva veza]
