Petar Bankerović
Petar Bankerović | |
|---|---|
| Datum rođenja | 22. avgust 1925. |
| Mesto rođenja | Split |
| Datum smrti | 4. oktobar 1988. (63 god.) |
| Mesto smrti | Kanbera |
Petar Bankerović (22. avgust 1925, Split — 4. oktobar 1988, Kanbera) — episkop Srpske slobodne pravoslavne crkve, episkop australijsko-novozelandski.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen 22. avgusta 1925. godine u Splitu u porodici Ilije i majke Bosilke, gde mu je otac služio kao žandarski pukovnik. Osnovno i srednje obrazovanje (gimnaziju) stekao je u Novom Sadu, Cetinju i Beogradu.
Godine 1951. stupio je u manastir Jošanicu kod Jagodine, a zatim postao iskušenik u manastiru Gornjak. Rasoforni monah je postao u manastiru Viskim Dečanima 23. novembra 1953. Na Cveti 1954. je rukopoložen u čin jerođakona od episkopa Vladimira (Rajića) u hramu Sv. velikomučenika Georgija u Prizrenu. U čin jeromonaha je od istog episkopa rukopoložen 17. oktobra, 1954. godine, u crkvi Svete Trojice u Beogradu.
U decembru 1955. stigao je u Pariz, gde je upisao Bogoslovski institut Svetog Sergija. Avgusta 1957. odlazi u SAD. Od 1958. do 1961. studirao je bogosloviju na Sveto Vladimirskoj bogosloviji u Njujorku.
Godinu dana proveo je u misiji Ruske pravoslavne crkve na ostrvu Svetog Pavla na Aljasci, a potom je prešao u sveštenstvo Američko-kanadske eparhije Srpske pravoslavne crkve.
Službovao je u mnogim parohijama. Prvo je bio paroh u Geriju, Indijana, gde je ostao oko 7 godina, a zatim je postao sveštenik u Ouklendu u Kaliforniji. Godinu dana kasnije otišao je u Japan, gde je služio u Japanskoj pravoslavnoj crkvi oko 6 meseci, nakon čega je otišao u Lebanon, Pensilvanija, gde je služio narednih 7 godina.
Prišao je episkopu Dionisiju (Milivojević), koji je 1963. napustio SPC i stvorio nekanonsku Srpsku slobodnu pravoslavnu crkvu.
Godine 1968. proizveden je u čin arhimandrita od episkopa Slobodne srpske crkve Irineja Kovačevića.
Veliku pažnju poklanjao je prosveti i crkvenoj štampi, uviđajući njihovu moć i uticaj na narod i omladinu.
Krajem decembra 1966. godine, na Petom crkveno-narodnom saboru, na zahtev episkopa australijsko-novozelandskog Dimitrija (Valaha), za njegovog namesnika je izabran arhimandrit Petar .
Dana 5. novembra 1977. godine posvećen je za episkopa, vikara episkopa australijsko-novozelandskog Dimitrija (Balaha). Osvećenje su izvršili mitropolit „ukrajinske crkve“ Grigorije (Ohijčuk) i episkopi Slobodne srpske crkve Irinej (Kovačevič) i Dimitrije (Balah). 19. novembra iste godine stigao je u Australiju.
U martu 1979. vladika Petar je otišao u Ameriku, gde je učestvovao u hirotoniji novoizabranog episkopa u zapadnoj Evropi Vasilija (Vejnoviča) [1].
Posle upokojenja episkopa Dimitrija, Šesti crkveno-narodni sabor, održan 28. decembra 1979. godine u Sabornoj crkvi Svetog Georgija u Kabramatiju u Sidneju, izabrao je episkopa Petra za episkopa australijsko-novozelandskog
Episkop Petar je nastavio delo svog prethodnika, proširivši svoj rad u eparhiji. Bio je glavni pokretač kupovine imanja za manastir Svetog Save 1981. godine, a posebno prilikom izgradnje njegove crkve. Za primer manastirske crkve vladika Petar je odabrao crkvu manastira Kalenić, kao i mesto na kome bi trebalo da bude podignuta. Pokrenuo je inicijativu za okupljanje srpske dece oko Srpske crkve kroz letnje kampove, a podigao je i Spomen krstove u znak sećanja na srpske novomučenike tokom Drugog svetskog rata.
Bolest, sa kojom se hrabro borio do kraja, prekinula je njegov plodan rad. Umro je 4. oktobra 1988. u Kanberi od hronične leukemije posle duge i bolne bolesti.
U Beogradu je 23-24. aprila 1991. godine postignut sporazum o pomirenju između predstavnika Srpske pravoslavne crkve i Srpske slobodne crkve, po kome je Srpska Patrijaršija priznala legitimitet episkopskih hirotonija Petra (Bunkerovića) i drugih arhijereja. Srpske slobodne crkve i uvrstio ih u spisak episkopa Srpske Patrijaršije[2].
Septembra 2008. godine, ukazom episkopa australijsko-novozelandskog Irineja (Dobrijevića), u subotu, 4. oktobra ili nedelju 5. oktobra, u svim podređenim crkvama u Australiji i Novom Zelandu služene su opelo Episkopu Petru [3].
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Stanimir Spasović, Srboljub Miletić OSNIVANjE EPARHIJA POKRETANjE INICIJATIVE ZA OSNIVANjE EPARHIJE PRE IZBIJANjA RASKOLA // ISTORIJA SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE U AUSTRALIJI, NOVOM ZELANDU I JUŽNOJ AFRICI
- ^ http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:2FzW3Mh5vKMJ:www.svetosavlje.org/biblioteka/zakoni/predlog-o-pomirenju-24-4-1991.htm[mrtva veza]
- ^ [https://web.archive.org/web/20150404140558/http://www.spc.rs/sr/dvadeset_godina_od_upokojenja_episkopa_petra_bankerovica Arhivirano na sajtu Wayback Machine (4. april 2015) Dvadeset godina od upokojenja Episkopa Petra (Bankerovića) | Srpska Pravoslavna Crkva [Zvanični sajt
