Petar M. Todorović
| Petar M. Todorović | |
|---|---|
 Petar M. Todorović | |
| Lični podaci | |
| Nadimak | Pera Riter |
| Datum rođenja | 28. decembar 1872. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 1950. (77/78 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, FNR Jugoslavija |
| Obrazovanje | Vojna akademija u Beogradu |
| Porodica | |
| Rođaci | Žarko Todorović Valter (sin) |
| Vojna karijera | |
| Vojska |  Vojska Kraljevine Srbije Jugoslovenska vojska |
| Rod | artiljerija |
| Čin |   Artiljerijski brigadni general |
| Jedinica | Drinska divizija I poziva Šumadijske divizije II poziva Užička brigada Drinska divizija Varaždinski vojni okrug Artiljerijsko odeljenje I armijske oblasti |
| Odlikovanja |   
 |
Petar Todorović (Beograd, 28. decembar 1872 – Beograd, 1950) je bio srpski i jugoslovenski oficir, artiljerijski brigadni general Jugoslovenske vojske i otac generalštabnog majora Žarka Todorovića Valtera.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 28. decembra 1872. godine u Beogradu, kao sin ovčinjanskog trgovca Milana i Jelene Baštovanović iz Ritopeka. Završio je sedam razreda gimnazije i upisao se u 20. klasu Niže škole Vojne akademije 1889. godine. U čin artiljerijskog potporučnika je proizveden 15. septembra 1892. godine.
Između 1900. i 1901. godine je bio na školovanju u Parizu i Nici, kao i u Grenoblu od 1907. do 1909. godine. Tokom ovih boravaka je usavršio znanje francuskog jezika.
Od 1898. do 1902. godine je bio komandir baterije u poljskoj, a potom do 1907. godine u brdskoj artiljeriji. Iste godine je postao komandant diviziona.
U Prvom balkanskom ratu je bio komandant diviziona brdskog artiljerijskog puka. U Drugom balkanskom ratu je bio komandant Trećeg diviziona brdskog artiljerijskog puka Drinske divizije.[1]
Prvi svetski rat ga je zatekao na položaju komandanta brdskog diviziona Šumadijske divizije II poziva. Potom je zapovedao artiljerijom Užičke vojske. Nakon Albanske golgote, predsedavao je komisijom za pripremu vojnog logora na Halkidikiju. Po reorganizaciji srpske vojske 1916. godine, postavljen je za komandanta artiljerije Drinske divizije.
U posleratnom periodu, imenovan je za komandanta Varaždinskog vojnog okruga i komandanta mesta u Varaždinu. Potom je postavljen za pomoćnika komandanta Zetske divizijske oblasti i na tom položaju je ostao do kraja 1920. godine, kada prelazi u Artiljerijsko-tehničko odeljenje Ministarstva vojske i mornarice. Do 1922. godine je bio pomoćnik komandanta Jadranske divizijske oblasti. Za komandanta Bosanske artiljerijske brigade je određen 6. marta 1923. godine.[1]
Penzionisan je 1929. godine na mestu načelnika Artiljerijskog odeljenja Prve armijske oblasti.
Napredovanje u činovima[uredi | uredi izvor]
- Potporučnik (15. septembar 1892)
- Kapetan (22. februar 1900)
- Major (1907)
- Pukovnik (1. oktobar 1915)
- Brigadni general (21. oktobar 1923)
Porodica[uredi | uredi izvor]
Todorović se oženio 1904. godine sa Milicom, kćerkom penzionisanog sudije Kasacionog suda Alekse Vasića. Imali su tri sina: Žarka, Boška i Slavka.
Najstariji sin Žarko je takođe bio jugoslovenski oficir, a školovao se i u Francuskoj, gde mu je profesor bio general Šarl de Gol. U Drugom svetskom ratu je bio određen od generala Mihailovića za komandanta Beograda. Uhapsio ga je Gestapo 1943. godine i odveo u logor Mathauzen. Nakon rata je služio francusku Legiju stranaca i radio pri Generalštabu kao pukovnik do penzionisanja.
Odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Domaća odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Medalja za vojničke vrline
Medalja za hrabrost
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima IV reda
Orden Belog orla sa mačevima
Orden Svetog Save III reda
Orden Karađorđeve zvezde IV reda
Strana odlikovanja[uredi | uredi izvor]
Orden Svete Ane sa mačevima II stepena (Ruska imperija)
