Putnikovo
Putnikovo | |
|---|---|
 Pravoslavna crkva | |
| Administrativni podaci | |
| Država | Srbija |
| Autonomna pokrajina | Vojvodina |
| Upravni okrug | Južnobanatski |
| Opština | Kovačica |
| Stanovništvo | |
| — 2011. |  200 |
| — gustina | 32*/km2 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 45° 11′ 29″ S; 20° 39′ 18″ I / 45.1915° S; 20.655° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 77 m |
| Površina | 85,2* km2 |
.svg)  Putnikovo Putnikovo na karti Srbije | |
| Ostali podaci | |
| Pozivni broj | 013 |
| Registarska oznaka | PA |
Putnikovo je naselje u Srbiji u opštini Kovačica u Južnobanatskom okrugu. Naselje kolonista i optanata je niklo 1925. godine, a zvanični naziv je dobilo 1931. godine, odlukom predsednika Ministarskog saveta Kraljevine Jugoslavije,[1] na predlog dr Slavka Kamenkovića, opštinskog lekara u Uzdinu. Selo je nazvano po teretnom brodu Vojvoda Putnik koji je 1924. godine dovezao optante do pristaništa kod Pančeva.[2] Prema popisu iz 2011. bilo je 200 stanovnika.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Naselje je izgrađeno u ataru mesta Uzdina, na potezu "Bunarje". Bilo je udaljeno ko tri kilometra od Uzdina. To je bio oduvek seoski pašnjak sa iskopanim bunarima za pojenje stoke. Tu je međutim bila uvek visoka podzemna voda, koja je izlazila na površinu, što nije pogodovalo naseljenicima. Stanovnici Uzdina mesta većinski naseljenog Rumunima, ponašali su se iz početka neprijateljski prema doseljenicima i zlostavljali ih, uz tihu podršku svojih opštinara. To je bilo navodno zbog velikog broja uzdinske sirotinje, koje je mimoišla podela zemlje tokom agrarne reforme. Bilo je u Uzdinu u to vreme od 1161 domaćinstava, 330 porodica bezemljaša i 173 porodice sa posedom manjim od pet jutara. Bilo je inače tri naseljavanja Putnikova. Prvo je bilo na početku 1924. godine, stigli su optanti iz Mađarske brodom do Pančeva, pa željeznicom do Uzdina. Došlo je iz mesta Bata u Peštanskoj 19 porodica optanata, sa 61 članom. Već 1928. godine odlukom županijskog agrarnog ureda u Velikom Bečkereku, 19 porodica se iselilo u Gornju Mužlju. Njihova zemlja je ustupljena porodicama sa više od 5 članova. Druga kolonizacija je usledila u proleće 1932. godine, kada je stiglo 12 porodica. Treća kolonizacija desila se iste 1932. godine, a došli su naseljenici sa svih strane Kraljevina Jugoslavije, ali od 33 porodice, trajno su se nastanile njih 8. Krajem jula 1932. godine izvršena je revizija poseda agrarnih interesenata u Putnikovu. Iako je u Putnikovu do 1931. godine bilo izgrađeno preko 30 kuća izgradnja tog optanskog naselja je kasnila. Sve do 1932. godine neki optanti su stanovali u Uzdinu, a zemlju davali u zakup.
Miloš Teodorović bunardžija iz Melenaca je 1928. godine izbušio arteski bunar, dubok 58 metara. Inženjer David Šamanc iz Uzdina premerio je zemlju stanovnika Putnikova 1929. godine.
Godine 1985. u koloniji Putnikovu je 104 doma, sa 299 duša Srba.
Crkva i škola[uredi | uredi izvor]
Novo srpsko naselje je imalo obavezu da u što kraćem roku izgradi pravoslavnu crkvu i školu. Zato su seoski tribuni išli sa tri overene knjige u "prošnju" po celoj državi, ne bili skupili novac za podizanje objekata. Puno je upisanih priložnika u "Imenik darodavaca Srpske pravoslavne crkve u Putnikovu". Meštani vernici su svoje duhovne potrebe, u prvo vreme zadovoljavali u crkvi susednog mesta Tomaševca. Njihov paroh Blagoje Veselinović je u vremenu 1931-1938. godine, dolazio jednom mesečno u Putnikovo, zbog raznih "treba".[3] Kasnije koloniju Putnikovo opslužuju sveštenici iz Debeljače,jer je postala njihova parohijska filijala. Godine 1941. Putnikovo opslužuje jeromonah Srefan Orbulov iz Debeljače.[4] Prva crkva u Putnikovu posvećena prazniku Rođenje Presvete Bogorodice, osvećena je 1938. godine, tj. 1. januara 1939. po novom.[5] Na svečanosti osvećenja koje su obavili tomaševački parosi Vujić i Veselinović, pojalo je Srpsko crkveno pevačko društvo iz Tomaševca, pod horovođom Branislavom Kolarskim. Ikonostas je oslikao slikar Rus izbeglica, Vladimir Zelinski tokom 1940. godine.[6]
Počeli su Putnikovci da grade svoju školu 1931. godine. Građevinske radove su izveli maori iz Orlovata, Mileta Vojnov i Živa i Nikola Petrovački. Školska zgrada je brzo pokrivena, ali radovi su još dve godine slabo napredovali zbog besparice. Tišler iz Kovačice je napravio sav ragastol i patos. Škola je počela nastavu od 1935. godine i imala je status: 9 odeljenje Državne osnovne škole u Uzdinu. Prvi učitelj u koloniji Putnikovo, stigao je 1935. godine iz Bistrice kod Velesa, Borisav Gičkov.[7][8]
Demografija[uredi | uredi izvor]
U naselju Putnikovo živi 197 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 43,7 godina (40,5 kod muškaraca i 46,4 kod žena). U naselju ima 89 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,73.
Ovo naselje je velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||
| m | ž |
|||
| ? | 0 | 0 | ||
| 80+ | 2 | 11 | ||
| 75—79 | 1 | 5 | ||
| 70—74 | 6 | 11 | ||
| 65—69 | 9 | 11 | ||
| 60—64 | 5 | 12 | ||
| 55—59 | 5 | 12 | ||
| 50—54 | 8 | 6 | ||
| 45—49 | 7 | 4 | ||
| 40—44 | 12 | 9 | ||
| 35—39 | 12 | 4 | ||
| 30—34 | 9 | 11 | ||
| 25—29 | 7 | 5 | ||
| 20—24 | 3 | 3 | ||
| 15—19 | 6 | 6 | ||
| 10—14 | 8 | 13 | ||
| 5—9 | 3 | 8 | ||
| 0—4 | 6 | 3 | ||
| Prosek : | 40,5 | 46,4 | ||
| ||||||||||||||||||||||||
|
| Pol | Ukupno | Neoženjen/Neudata | Oženjen/Udata | Udovac/Udovica | Razveden/Razvedena | Nepoznato |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 92 | 27 | 58 | 6 | 1 | 0 |
| Ženski | 110 | 16 | 59 | 34 | 1 | 0 |
| UKUPNO | 202 | 43 | 117 | 40 | 2 | 0 |
| Pol | Ukupno | Poljoprivreda, lov i šumarstvo | Ribarstvo | Vađenje rude i kamena | Prerađivačka industrija |
|---|---|---|---|---|---|
| Muški | 53 | 30 | 3 | 0 | 8 |
| Ženski | 20 | 13 | 0 | 0 | 0 |
| UKUPNO | 73 | 43 | 3 | 0 | 8 |
| Pol | Proizvodnja i snabdevanje | Građevinarstvo | Trgovina | Hoteli i restorani | Saobraćaj, skladištenje i veze |
| Muški | 1 | 4 | 1 | 0 | 2 |
| Ženski | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 |
| UKUPNO | 1 | 4 | 2 | 0 | 2 |
| Pol | Finansijsko posredovanje | Nekretnine | Državna uprava i odbrana | Obrazovanje | Zdravstveni i socijalni rad |
| Muški | 0 | 0 | 3 | 1 | 0 |
| Ženski | 0 | 0 | 0 | 2 | 1 |
| UKUPNO | 0 | 0 | 3 | 3 | 1 |
| Pol | Ostale uslužne aktivnosti | Privatna domaćinstva | Eksteritorijalne organizacije i tela | Nepoznato | |
| Muški | 0 | 0 | 0 | 0 | |
| Ženski | 1 | 0 | 0 | 2 | |
| UKUPNO | 1 | 0 | 0 | 2 | |
Galerija[uredi | uredi izvor]
Napomene[uredi | uredi izvor]
→ * — Podaci za površinu i gustinu naseljenosti dati su zbirno za katastarsku opštinu Uzdin, na kojoj se nalaze dva naselja Putnikovo i Uzdin.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ "Politika", Beograd 2. januar 1931. godine
- ^ Ranđel Raša Anđelković: "Monografija Putnikova, 1924-2004.", Beograd 2005. godine
- ^ Ranđel Raša Anđelković: "Monografija Putnikovo 1924-2004.godine - SPCO Putnikovo, Beograd 2005.godine
- ^ "Sveštenički kalendar" za 1941. godinu
- ^ "Politika", 2. jan. 1939
- ^ Miloš Popović: "Versko-crkveni život Srba u Banatu", Zrenjanin 2001. godine
- ^ "Prosvetni glasnik", Beograd 1935. godine
- ^ "Politika", 13. nov. 1936
- ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9.
- ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9.
- ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Mape[uredi | uredi izvor]
- Mape, aerodromi i vremenska situacija lokacija (Fallingrain)
- Satelitska mapa (Wikimapia)[mrtva veza]
- Gugl satelitska mapa (Maplandia)
- Plan naselja na mapi (Mapquest)
 | ||
