Stefan Mutimirović
| Stefan Mutimirović | |
|---|---|
.png) Stilizovano znamenje sa pečata Stefanovog strica, kneza Strojimira iz 9. veka | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | oko 874. |
| Mesto rođenja | Kneževina Srbija |
| Porodica | |
| Roditelji | Mutimir |
| Dinastija | Vlastimirovići |
Stefan Mutimirović (grčki: Στέφανος) je bio srpski knežević, sin kneza Mutimira.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Podatke o Stefanu daje nam spis Konstantina Porfirogenita De Administrando Imperio. Bio je najmlađi sin kneza Mutimira, sina kneza Vlastimira. Imao je dvojicu braće: Pribislava i Brana. Rođen je između 870. i 874. godine. Pored Gojnikovog sina Petra, Stefan je jedan od prvih članova dinastije Vlastimirović koji nosi hrišćansko ime, što je pouzdan dokaz prihvatanja hrišćanske vere u doba vladavine vizantijskog cara Vasilija I.[1]. Porfirogenit Stefana pominje u ratu sa bugarskim carem Borisom Mihailom. Mutimirov otac Vlastimir je u ratu porazio bugarskog kana Presijana (oko 840. godine). Boris se želeo osvetiti Srbima za Presijanov poraz. Bugari su ponovo poraženi, a Borisov sin Vladimir je zarobljen zajedno sa dvanaest velikih boljara. Boris je zbog toga primoran da sklopi mir. Plašeći se da mu Srbi ne postave zasedu, Vladimir je tražio da ga do granice sprovedu deca Mutimira, Boren (Bran) i Stefan. Oni ga odvedoše do Rasa gde su primili poklone od Borisa, a sami mu uzvratiše sa dva roba, dva sokola, dva psa i osamdeset krznenih haljetaka. Bugare su ove poklone kasnije smatrali dankom[2] Mutimira je na prestolu nasledio najstariji sin Pribislav koga je nakon godinu dana zbacio Petar Gojniković. O Stefanu nema više podataka.
Reference[uredi | uredi izvor]
Izvori i literatura[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- Moravcsik, Gyula, ur. (1967) [1949]. Constantine Porphyrogenitus: De Administrando Imperio (2. izd.). Washington: Dumbarton Oaks Center for Byzantine Studies.
- Ferjančić, Božidar (1959). „Konstantin VII Porfirogenit”. Vizantijski izvori za istoriju naroda Jugoslavije. 2. Beograd: Vizantološki institut. str. 1—98.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Bubalo, Đorđe (2008). „Vlastimirovići”. Enciklopedija srpskog naroda. Beograd: Zavod za udžbenike. str. 187—189.
- Živković, Tibor (2006). Portreti srpskih vladara (IX-XII vek). Beograd: Zavod za udžbenike i nastavna sredstva.
- Živković, Tibor (2007). „The Golden Seal of Stroimir” (PDF). Historical Review. Belgrade: The Institute for History. 55: 23—29. Arhivirano iz originala (PDF) 24. 3. 2018. g. Pristupljeno 27. 7. 2018.
- Živković, Tibor (2012). „O takozvanoj "Hronici srpskih vladara" iz spisa De administrando Imperio cara Konstantina VII Porfirogenita”. Vizantijski svet na Balkanu (PDF). 2. Beograd: Vizantološki institut SANU. str. 313—332.
- Komatina, Predrag (2015). „O srpsko-bugarskoj granici u IX i X veku”. Zbornik radova Vizantološkog instituta. 52: 31—42.
- Maksimović, Ljubomir (1979). „O vremenu pohoda bugarskog kneza Borisa na Srbiju”. Zbornik Filozofskog fakulteta u Beogradu. 14 (1): 69—76.
- Ostrogorski, Georgije (1949). „Porfirogenitova hronika srpskih vladara i njeni hronološki podaci”. Istoriski časopis. 1 (1948): 24—29.
- Ćirković, Sima (1981). „Srbija između Vizantijskog carstva i Bugarske”. Istorija srpskog naroda. knj. 1. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 156—169.
