Suad Hamzić
| suad hamzić | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||||
| Datum rođenja | 16. jul 1945. | ||||
| Mesto rođenja | Sarajevo, DF Jugoslavija | ||||
| Datum smrti | 2. maj 2019. (73 god.) | ||||
| Mesto smrti | Mostar, Bosna i Hercegovina | ||||
| Profesija | vojno lice-pilot | ||||
| Porodica | |||||
| Supružnik | Ada Hamzić | ||||
| Delovanje | |||||
| Služba | Jugoslovenska narodna armija Vojska Jugoslavije 1966 — 1993. | ||||
| Čin | pukovnik | ||||
| Odlikovanja |
| ||||
Suad Hamzić (Sarajevo, 16. jul 1945 — Mostar, 2. maj 2019) bio je pukovnik-pilot avijacije Jugoslovenske narodne armije i Vojske Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 16. jula 1945. godine u Sarajevu, od oca obućara i majke domaćice.[1] Nakon osnovne škole, završio je Vazduhoplovnu vojnu gimnaziju „Maršal Tito” RV i PVO (kao pitomac 1. klase tada Pripremne škole VVA) u Mostaru, 1963. godine. U jesen iste godine primljen je na Vazduhoplovnu vojnu akademiju JNA u Zadru, koju završava kao pitomac njene 18. klase, 1966. godine, u činu potporučnika, sa zvanjem pilot lovca-bombardera. Prvu profesionalnu službu dobio je kao pilot 352. izviđačko-avijacijske eskadrile u Zagrebu, na Plesu, a tokom svoje vojne i letačke karijere bio je stacioniran u Brežicama, Batajnici i Bihaću. Već 1968. godine završio je preobuku za let na MiG-21, model F13, jednosedu predviđenom za dnevne letove, opremljenog turbo-mlaznim motorom, dok je od naoružanja sadržao dve rakete vazduh-vazduh i top od 30 mm. Leteo je na mnogim tipovima aviona, uključujući i F-84 Tanderdžet, F-86 Sejbr, itd. Bio je i instruktor letenja RV i PVO.
Komandno-štabnu akademiju RV i PVO završio je od 1975. do 1977. godine, a 1978. završio je Štabni koledž Kraljevskog ratnog vazduhoplovstva u Velikoj Britaniji.
U septembru 1980. godine zajedno sa inženjerom VTS, majorom Ratkom Obradovićem, boravio je u Sjedinjenim Američkim Državama, gde je testirao avion RF-5E, za koji je tada bilo zainteresovano Jugoslovensko ratno vazduhoplovstvo.[2]
Četiri godine je proveo u Ankari, na mestu vojnog atašea Oružanih snaga SFRJ u Turskoj (1986—1990).[3] Po nestanku JNA, 20. maja 1992. godine, nastavio je profesionalnu vojnu službu u Vojsci Jugoslavije. Penzionisan je 31. maja 1993. godine u činu pukovnika avijacije. Nakon penzionisanja, posvetio se pisanju i nekoliko godina je pisao svoje priče i iskustva iz letačke karijere za vazduhoplovni portal „Tango Siks”, koje su zavredele veliku popularnost, i u čijem izdanju je 2017. godine objavio i knjigu pod nazivom „Letačke priče”.[4]
Umro je iznenada 2. maja 2019. godine u Mostaru, od posledica srčanog udara. Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.[5]
Nosilac je brojnih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden za vojne zasluge sa zlatnim mačevima, Orden narodne armije sa srebrnom zvezdom i Orden za vojne zasluge sa srebrnim mačevima.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Pilot JNA o Jugoslaviji: Nikada nije bilo ovako plemenite zemlje, niti će je ikada biti”. tangosix.rs. 13. 02. 2015.
- ^ „Letačke priče Suada Hamzića: Kako sam ispitivao prototip aviona RF-5E (dopunjena verzija)”. tangosix.rs. 11. 02. 2016.
- ^ „KO JE BIO SUAD HAMZIĆ: Više puta se susretao sa NLO, nije smeo o tome da priča javno”. novosti.rs. 03. 05. 2019.
- ^ „Promocija knjige „Letačke priče” Suada Hamzića: Vojni piloti ne pišu zbog straha da im se neće verovati”. tangosix.rs. 25. 09. 2017.
- ^ „Preminuo je Suad Hamzić”. tangosix.rs. 03. 05. 2019.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Suad Hamzić Letačke priče. Beograd: Tango Siks Pablišing. 2017.
