Vujadin Zogović
| vujadin zogović | |
|---|---|
 Vujadin Zogović | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 17. mart 1914. |
| Mesto rođenja | Murino, kod Andrijevice, Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 24. maj 1943. (29 god.) |
| Mesto smrti | Tjentište, kod Foče, Nezavisna Država Hrvatska |
| Profesija | zemljoradnik |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1942. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Heroj | |
| Narodni heroj od | 13. jul 1953. |
Vujadin Zogović Vujo (Murino, kod Andrijevice, 17. mart 1914 — Tjentište, kod Foče, 24. maj 1943), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 13. marta 1914. godine u selu Murinu, kod Andrijevice. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Osnovnu školu je završio u rodnom selu istovremeno čuvajući stoku i pomažući u drugim kućnim poslovima. Iako je bio siromašni seljak, koji je često morao raditi u nadnicu kod bogatijih seljaka, porilično je ulagao u svoje obrazovanje, posebno kako bi popravio svoj težak materijalni položaj. Bio je jedan od prvih seljaka u svom kraju koji je napravio sušaru za šljive.[1]
Do početka Drugog svetskog rata se nije bavio politikom, ali je poznavao nekoliko komunista koji su u periodu od 1936. godine delovali na području tadašnje polimske opštine. Nakon okupacije zemlje, povezao se sa njima i aktivno učestvovao u pripremi Trinaestojulskog ustanka u svom kraju. Bio je zadužen za rad na prikupljanju oružja, pa je uspeo da nabavi jedan puškomitraljez koji je izvadio iz Plavskog jezera.[1]
Kao pripadnik Polimskog gerilskog odreda, 17. jula 1941. godine u napadu na italijansku karabinjersku posadu u Murinu. Tokom leta 1941. godine bio je borac Komskog partizanskog odreda sa kojim je učestvovao u raznim borbama, a potom je kao borac Crnogorsko-sandžačkog odreda učestvovao u Pljevaljskoj bitci.[1]
Zajedno sa ostalim borcima Lovćenskog bataljona stupio je 21. decembra 1941. godine u tada formiranu Prvu proletersku udarnu brigadu. Bio je najpre borac, a potom komandir voda i na kraju zamenik komandira čete u Prvom crnogorskom bataljonu. Sa ovom jedinicom učestvovao je u mnogim borbama tokom 1942. i 1943. godine. Isticao se kao vešt i hrabar borac-puškomitraljezac, koji se ispoljavao u mnogim borbama.[1]
Posebno se istakao u borbi sa četnicima, 7. januara 1942. godine u Okruglici, kada je prodro u četnički Štab i iznenađene četnike primorao na predaju. Istakao se u borbama na Ulogu, februara 1942. kada je zajedno sa borcima Vojom Abramovićem i Milijom Vlahovićem uništio grupu ustaša u selu Mahala i na taj način omogućio Drugoj četi da pređe u napad na sam Ulog. Prilikom napada na Bugojno, avgusta 1942. godine zajedno sa desetarom Vojom Abramovićem je uspeo da iz okruženja izvede grupu boraca. Isticao se i u drugim borbama — za Livno, Jajce, Ivan sedlo i dr.[1]
Zbog svojih istaknutih zasluga u borbi, kao i zbog privrženosti Narodnooslobodilačkom pokretu, 1942. godine je bio primljen u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Marta 1943. godine, u toku Četvrte neprijateljske ofanzive, bio je teško ranjen na Čičevu.[1]
Poginuo je 24. maja 1943. godine teškim borbama sa nemačkom 118. lovačkom divizijom, tokom bitke na Sutjesci, kada je Prva proleterska divizija, pokušala proboj preko reke Drine, na odseku Foča-Šćepan polje.[1]
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 13. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom II. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Narodni heroji iz severne Crne Gore | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u severnoj Crnoj Gori, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| Andrijevica |  | |
| Berane |
| |
| Žabljak | ||
| Kolašin | ||
| Mojkovac | ||
| Šavnik | ||