Labuništa
 Labuništa | |
 Grb
| |
| Administrativni podaci | |
| Država | Severna Makedonija |
| Opština | Struga |
| Stanovništvo | |
| — (2002) | 5.936 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 41° 16′ 10″ S; 20° 35′ 46″ I / 41.26948497203932° S; 20.59600705724839° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Aps. visina | 870 m |
  Labuništa Labuništa na karti Severne Makedonije | |
| Ostali podaci | |
| Poštanski broj | 6336 |
| Pozivni broj | +389 (0)46 |
| Registarska oznaka | SU |
| Veb-sajt | www |
Labuništa (Labunište, mkd. Лабуништа) su naselje u Severnoj Makedoniji, u zapadnom delu države. Labuništa pripadaju opštini Struga.
Labuništa su do 2004. godine bili sedište istoimene opštine, koja je potom pripojena opštini Struga.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Naselje Labuništa je smešteno u zapadnom delu Severne Makedonije, blizu državne granice sa Albanijom (7 km zapadno od naselja). Od najbližeg grada, Struge, naselje je udaljeno 14 km severno.
Labuništa se nalaze u istorijskoj oblasti Drimkol, koja se obuhvata severnu obalu Ohridskog jezera, oko istoka Crnog Drima iz jezera. Naselje je smešteno na severzapadnom obodu Struškog polja, dok se zapadno izdiže planina Jablanica. Istočno od naselja Crni Drim je pregrađen, pa je tu obrazovano veštačko jezero Globočica. Nadmorska visina naselja je približno 870 metara.
Klima u naselju, i pored znatne nadmorske visine, ima župne odlike, pa je pre umereno kontinentalna nego planinska.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Krajem 19. veka Labuništa su bila u sastavu Osmanskog carstva, gde su upravno potpadala pod Strušku nahiju Ohridske kaze (Bitoljski vilajet).
Po statistici Vasila Knčova selo je 1900. imalo 1460 stanovnika, od čega 800. „Bugara“ muslimana i 660. „Bugara“ hrišćana.
Po statistici Dimitrija Miševa iz 1903. u selu je živelo 128 „Bugara“, odnosno vernika Bugarske egzarhije i 512 „Bugara“ patrijaršista-srbomana, odnosno Srba. U selu je postojala i srpska i bugarska škola. Zbog odlučnosti stnovništva da ostanu Srbi selo je nazivano „Malom Šumadijom“.[1][2]
Masovno otvaranje srpskih škola u Južnoj Srbiji i Makedoniji krenulo je tek 1897. godine. Tada je Carskom Iradom turski Sultan dozvolio otvaranje srpskih škola gde god je podneta uredna molba. Te godine otvorena je srpska narodna škola u tom mestu.[3] "Mutevelija" (upravnik) te škole je bio 1900. godine meštanin Petar Pajkić, a učitelj Kosta Marković. To je četvororazredna osnovna škola sa zabavištem u koju ide 44 učenika. Učenici dolaze i iz obližnjeg mesta Maruništa.[4]
Godine 1904. u "Labuništu" je svečano proslavljen srpski praznik Savindan. Pored pedesetak Srba domaćina i učenika i naroda, prisustvovali su ugledniji Turci iz okoline. Posle liturgije koju je služio u mesnom hramu paroh podgoričko-labuniški pop Stavra Kostić, u mesnoj crkvi, obavljeno je vodoosvećenje i rezanje kolača u prostorijama srpske škole. Učitelj je tada u mestu bio Kosta G. Marković. Srpska škola je tu osnovana 1897. godine. Skupljen je prilog za mesni Školski fond osnovan 1902. godine, čiji je kapital uzeo u zajam pod kamatom, Vasa Vučković. U mestu se tada radilo na osnivanju "Zadruge za međusobno pomaganje i štednju"; tada su se potpisali novi članovi i usvojen statut zadružni.[5] O školskoj slavi 1906. godine, službu je vršio pop Serafim Krstić, a slavski školski domaćin bio školski poslužitelj Stojan Petrović.[6]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Labuništa su prema poslednjem popisu iz 2002. godine imala 5.936 stanovnika.
Etnički sastav:
| Nacionalnost | ukupno |
| Makedonci | 371 (6,3%) |
| Albanci | 4.288 (72,2%)¹ |
| Turci | 879 (14,8%) |
| Romi | 3 |
| Cincari | 1 |
| Srbi | 1 |
| bošnjaci | 31 |
| drugi | 362 |
¹* Većina izjašnjenih kao Albanci su zapravo Torbeši, slovenski muslimani na tlu Makedonije.
Većinska veroispovest je islam, a manjinska pravoslavlje.
Rođeni u Labuništima[uredi | uredi izvor]
- Anđelko Krstić, srpski književnik;
- Đorđe Cvetković, vojvoda Drimkolski, srpski četnički vojvoda iz vremena borbe za Makedoniju do Balkanskih ratova;
- Nikola Anđelković (20. maj 1902 - 1944), srpski četnički komandant u Drugom svetskom ratu.
- Stojan Krstić, sveštenik;
- Ilija Ilić (1879 - 1942), solunski dobrovoljac
- Milisav Antonijević (1913 - 2001), učitelj i pisac
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Makedonija. Etnografija i statistika - 2.39, Pristupljeno 10. 4. 2013.
- ^ ↑ D.M.Brancoff. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, r.164-165.
- ^ "Carigradski glasnik", Carigrad 1897. godine
- ^ "Carigradski glasnik", Carigrad 1900. godine
- ^ "Carigradski glasnik", Carigrad 1904. godine
- ^ "Carigradski glasnik", Carigrad 1906. godine
Izvori[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Struga • Bezovo • Bidževo • Bogojci • Boroec • Brčevo • Burinec • Velešta • Višni • Vranište • Globočica • Gornja Belica • Gornji Tateši • Delogoždi • Dobovjani • Donja Belica • Donji Tateši • Draslajca • Drenok • Zagračani • Zbaždi • Jablanica • Kališta • Korošišta • Labuništa • Lakaica • Livada • Ložani • Lokov • Lukovo • Mali Vlaj • Misleševo • Mislodežda • Modrič • Moroišta • Nerezi • Novo Selo • Oktisi • Piskupština • Podgorci • Poum • Prisovjani • Ržanovo • Radožda • Radolišta • Selci • Tašmaruništa • Toska • Frangovo • Džepin • Šum |  | |