Henri Mekajver

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Henri Mekajver
Henri Mekajver
Lični podaci
Datum rođenja1841.
Mesto rođenja, SAD
Datum smrti1907.
Mesto smrti, SAD
Vojna karijera
Služba1857 — 1895
ČinBrigadni general

Henri Mekajver (engl. Henry Ronald Douglas MacIver, 1841 - 1907) poreklom američki Škot, vojnik, plaćenik, ratovao za 18 različitih država širom sveta.

Do svoje desete godine živeo je u Virdžiniji, SAD, a potom se seli u Edinburg kod ujaka, generala Donalda Grejama, na školovanje.

Vaspitavan u vojničkom duhu, sa velikim uticajem ujaka, karijeru je započeo sa 16 godina kao zastavnik u Indiji učestvujući u pobuni Sepoja 1857, međutim bio je ozbiljno ranjen i jedva preživeo.

Zatim odlazi u Italiju gde se bori na strani Garibaldija i kao poručnik 30. maja 1860. godine učestvuje u bici kod Klatafimija gde pobeđuju napuljskog kralja. Nakon neuspelih pokušaja da se osvoji Rim i istera papska vlast, napušta Garibaldija odlazi u Španiju na poziv Don Karlosa, pretendenta na presto gde kratko učestvuje u ratovima protiv Maroka.

Od početka 1861. vraća se u Ameriku gde ratuje na strani Konfederacije u Građanskom ratu stacioniran u Ričmondu, Virdžinija, gde je ranjen četiri puta. Posle sloma Konfederacije 1865. godine povlači se sa ostalim oficirima u Meksiko, gde služi caru Maksimilijanu sve do njegove egzekucije a zatim i francuskom caru Napoleonu III kome služi u Egiptu, gde se prvi put susreće sa Turcima.

Ratovao je i u Desetogodišnjem ratu na Kubi, u Brazilu i Argentini. Kad je započet Kritski ustanak 1869. ratovao je na strani Grka uspešno nagovarajući egipatske Kopte da pređu na stranu hrišćana i napuste tursku vojsku.

Njegova borba protiv Turaka dovela ga je preko Albanije u Crnu Goru gde je skupljao nove dobrovoljce za rat. U međuvremenu, pridružio se hercegovačkom ustanku, gde je vodio svoje dobrovoljce po hercegovačkim gudurama i stenju ratujući isključivo gerilski. Tamo je i stupio u kontakt sa Petrom Mrkonjićem, budućem srpskom kralju. Posle Hercegovine odlazi u London da sakuplja dobrovoljce za konjicu koja će po pozivu kneza Milana Obrenovića ratovati u novom ratu protiv Turaka.

Mekajver u srpskoj konjičkoj uniformi

Kada se vratio u Beograd 1876. godine osnovao je konjičku brigadu koja je nosila naziv Vitezovi crvenog krsta. Njegova brigada brojala je hiljadu i petsto pre borbi za Moravac, a potom oko dve hiljade konjanika. Najviše se istakao u borbama oko Timoka i Morave, gde je vodio srpsko-ruske konjanike u bitkama oko Aleksinca od 28. do 30. septembra. Srpski ministar vojni Blaznavac dodelio mu je Takovski krst sa dopuštenjem ruskog generala Černjajeva, pod čijom je komandom bio stacioniran kod Deligrada. Od Rusa je dobio Zlatnu medalju za hrabrost.

Henriju je vojevanje u Srbiji bilo najuspešnije i tu je ostvario najviši vojni čin kao brigadni general. Bio je miljenik u rojalističkim krugovima u Srbiji, Rumuniji i Grčkoj, ali isto tako poštovao ga je i narod.

Iako nemirnog duha general Mekajver nije podnosio mirna vremena, te je napustio Srbiju 1878. Nastavio je vojevanja po svetu, ponovo na Kubi i u Španiji, kao i u britanskoj invaziji Nove Gvineje.

Pod stare dane Mekajver je živeo na relaciji Virdžinija – Engleska, prodajući morske plodove uz pomoć sina i kćeri.

Njujorčanin Ričard Harding Dejvis ga je 1906. godine uvrstio u šest najvećih plaćenika svih vremena napisavši knjigu „Šestorica koji su se usudili: Životi šestorice najvećih plaćenika“.

Reference[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Хенри_Мекајвер&oldid=27361380”