Crkva Srca Isusova i samostan sestara Služavki Maloga Isusa na Mladicama
| Crkva Srca Isusova i samostan sestara Služavki Maloga Isusa | |
|---|---|
 Crkva Srca Isusova i samostan sestara Služavki Maloga Isusa na Mladicama | |
| Osnovni podaci | |
| Tip | crkva |
| Jurisdikcija | Katolička crkva |
| Eparhija | Vrhbosanska nadbiskupija |
| Osnivanje | 1900. |
| Osnivač | Josip Štadler |
| Upravnik | Red služavki maloga Isusa |
| Posvećen | Srcu Isusovom |
| Raspušten | 1946. |
| Lokacija | |
| Mesto | Donje Mladice Istočna Ilidža Grad Istočno Sarajevo |
| Država |  Republika Srpska Bosna i Hercegovina |
Crkva Srca Isusova i samostan sestara Služavki Maloga Isusa su ugašeni vjerski objekti katoličke crkve, koji se nalaze u istočnosarajevskom gradskom naselju Mladice, a na teritoriji opštine Istočna Ilidža. Objekti se nalaze na teritoriji koja je u nadležnosti Vrhbosanske nadbiskupije, a aktivna vjerska služba je prekinuta nakon završetka Drugog svjetskog rata, nakon što su 1946. godine tadašnje komunističke vlasti protjerale časne sestre.
Istorijat[uredi | uredi izvor]
Tadašnji vrhbosanski nadbiskup Josip Štadler je za potrebe izdržavanja časnih sastara, djece i staraca u nadbiskupskim centrima kupio nekoliko ekonomija. Godine 1900. čuo je da jedan beg prodaje svoju kuću i veliko imanje s kmetovima, od 345 dunuma zemlje, nedaleko od Sarajeva, na Mladicama. Odlučio je kupiti ovu ekonomiju za izdržavanje nadbiskupskih ubožnica u Sarajevu, tim više što je samo 9 km to jeste 2 sata hoda, udaljeno od nadbiskupskog centra „Vitlejem”. Tako su se sestre 9. jula 1900. doselile na Mladice, a Marta Golec je postala prva sestra društva. Nadbiskup Štadler ekonomiju na Mladicama naziva „Polje Srca Isusova”. Na polasku je dao sestrama i sliku Srca Isusova, koju su stavile u sobu koju su uredile za prvu kućnu kapelicu. Kasnije je sagrađen i novi samostan s lijepom crkvicom Srca Isusova, koju je 29. septembra 1910. blagoslovio nadbiskup Štadler. Tu je bilo smješteno uvijek do 14 sestara, koje su same obavljale sve poslove, one tada same oru i kopaju, siju i žanju, kako bi svoju siročad prehranile. Ovdje su dolazila na oporavak djeca iz nadbskupskih centara kad bi bila bolesna. Godine 1917. godine, podrškom i razumijevanjem nadbiskupa Štadlera, u samostanu na Mladicama je podignut i zavod za ratnu siročad, koja su pohađala i osnovnu školu u samom mjestu.[1][2]
Zbog velikih previranja na društveno-političkoj sceni, odmah nakon Drugog svjetskog rata 1946. godine, vlasti nove države protjeruju sestre Služavke Maloga Isusa iz cijele Bosne i Hercegovine, čime se aktivna vjerska služba u ovom samostanu završava, a tokom 1949. godine samostan je nacionalizovan i pretvoren u kolektivni centar. [3]
Društvo sestara Služavki Maloga Isusa[uredi | uredi izvor]
Društvo sestara Služavki Maloga Isusa ustanovljena je 24. oktobra 1890. godine u Sarajevu, a osnivač ovog društva je vrhbosanski nadbiskup Josip Štadler. Zbog velikog broja siromašnih osnovano je Društvo, koje započinje svoje djelovanje u staroj trošnoj kući u ulici Mjedenici u Sarajevu. Da bi Društvo moglo proširiti svoje djelovanje čineći djela milosrđa, bila je potreba za većom zgradom, gdje bi se moglo dati mjesto siromasima i samim sestrama. Zato nadbiskup Štadler uzima na dug zemljište na Bjelavama u Sarajevu za izgradnju centra, u koji se uselilo 24. oktobra 1898. godine. Ista kuća postaje za novonastalo Društvo i sjedište Vrhovne uprave sve do 1949. godine. Da bi pomogao siromasima i uzdržavanju samih sirotišta, nadbiskup Štadler kupuje tri ekonomije na kojima su sestre radile teške poslove. Bila su to imanja u Vitezu, Čardaku u Posavini i Mladicama nedaleko od Sarajeva.[4]
Danas[uredi | uredi izvor]
S obzirom na veliki stepen urbanizacije današnjeg gradskog jezgra Istočnog Sarajevo, lokalitet Mladice, koji je nekada bio dosta udaljen od grada Sarajeva se našao u samoj gradskoj zoni novog grada. U dijelu grada Istočnog Sarajeva koji se naziva Donje Mladice, a nalazi se na teritoriji opštine Istočna Ilidža još i danas, i ako trošni postoje samostan sestara i crkva. Danas su u toj kući smještene izbjeglice a crkva se koristi kao magacin poljoprivrednog dobra koje obrađuje polje, nekada nazvana „Polje Srca Isusova”.[5]
Na popisu stanovništva u Republici Srpskoj, koji je održan tokom 2013. godine u dvije gradske opštine grada Istočnog Sarajeva, Istočnoj Ilidži i Istočnom Novom Sarajevu, popisano je 243 pripadnika katoličke vjeroispovijesti.[6]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Napomene[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Stadler 2014, str. 37.
- ^ „Samostan Služavki Malog Isusa Mladice početkom Prvog svjetskog rata”. Nedjelja - portal katoličkog tjednika. Pristupljeno 16. 1. 2019.
- ^ Stadler 2014, str. 13.
- ^ „Služavke Malog Isusa”. Vrhbosanska nadbiskupija. Arhivirano iz originala 24. 10. 2018. g. Pristupljeno 16. 1. 2019.
- ^ „Vrhovna glavarica posjetila povijesna mjesta Družbe u Sarajevu”. Portal Sestara služavki Malog Isusa. Pristupljeno 16. 1. 2019.
- ^ „Rezultati popisa stanovništva” (PDF). Republički zavod za statistiku. Pristupljeno 28. 8. 2023.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Postulatura sluge Božjega Josipa Stadlera (2014). „Stadler”. 15: 51.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
