Budimir Nešić
 | Ovaj članak sadrži spisak literature, srodne pisane izvore ili spoljašnje veze, ali njegovi izvori ostaju nejasni, jer nisu uneti u sam tekst. |
Budimir Nešić | |
|---|---|
 Budimir Nešić | |
| Datum rođenja | 10. april 1937. |
| Mesto rođenja | Suvojnica, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 9. jul 1985. (48 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SFR Jugoslavija |
Budimir Nešić (Suvojnica, kod Surdulice, 10. april 1937 – Beograd, 9. jul 1985) bio je srpski psiholog i književnik.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Bio je četvrto i poslednje dete u oca Stevana i majke Sande Nešić. Osnovnu školu završio je u Surdulici, a gimnaziju u Beogradu. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu na odseku psihologije 1967. godine. Oženio se 1962.godine Dušankom (rođenom Aleksić), vaspitačem iz Beograda i dobio sina i ćerku. Radio je u Centru za socijalni rad u Zemunu, a potom u Domu pionira Beograd (današnji Dečji kulturni centar). Pisao je knjige, slikovnice za decu, aforizme, scenarije za predstave za decu, za televizijsku seriju i dokumentarni film. Odgovarao je na pisma dece i roditelja u časopisima „Kekec“, “Praktična žena“, “Bazar“ i „Svet“. Objavljivao je stručne radove iz oblasti dečje psihologije u časopisima „Pisma roditeljima“, Mama“, “Ilustrovana Politika“, “Roditelj“, “Svet“. Pripremio je niz dijafilmova iz oblasti dečje psihologije. Mnoge njegove pesme su komponovane.
Po knjizi “Olovka piše srcem“ Atelje 212, je napravilo pozorišnu predstavu u režiji Pavla Minčića (uloge Rada Đuričin i Pavle Minčić) koja je osvojila niz nagrada na festivalima širom Jugoslavije. Premijera je bila 17. novembra 1972. godine a stota jubilarna predstava 26. februara 1974. godine. I knjiga „Pozdravi nekog“ je dramatizovana i izvođena na pozorišnim scenama ali i kao radio drama (Akademsko pozorište „Branko Krsmanović“ / režija: Miroslav Belović / 1972; Radio Beograd / režija: Srboljub Božinović / uloge: Cvijeta Mesić, Vesna Pećanac, Predrag Ejdus, Predrag Miki Manojlović, Marina Kojnbajer, Branko Vujović i Aleksandar Berček / 1972; Amatersko pozorište „Janko Veselinović“ Bogatić / režija: Milivoje Martinović / 1973; Beogradsko dramsko pozorište / režija: Slobodanka Aleksić / uloge: Dobrila Ilić, Irina Kovačević, Milan Erak, Ivan Šebalj, Rade Marjanović, Branimir Zogović, Lazar Ristovski / 1975; Narodno pozorište Zenica / režija: Slobodanka Aleksić / 1975; Dramski studio Doma omladine Kragujevac / režija: Branislav Slavković / 1975; Amaterski KUD“ Branko Radičević“ Zemun / režija: Borislav Balać / 1979; Dečji dramski studio Doma kulture Apatin / režija: Dušan Gladić / 2006 ; Dom učenika srednjih škola Sombor / režija: Bogomir Đorđević / 2008; KUD Kruščić, Dramski studio Luča, Sivac / režija: Fedor Popov / 2008).
Njegove pesme su komponovali Rajko Maksimović, Aleksandar Korać, Dejan Petković, Vesna Veljković i Živojin Žika Rešćanski, a izvodili Hor kolibri, Dragan Laković, Dečji hor Radio Beograda i mnogi drugi.
Sa Vesnom Ognjenović autor je scenarija za film „Dobra deca sede u sobi bez prozora“, koji je 1972. godine režirao Miroslav Jokić. Za Obrazovni program Radio televizije Beograd, sa Vesnom Ognjenović, uradio je scenario za televizijsku seriju "Priče razrednog starešine" koju je, 1973. godine, režirao Rade Mladenović.
Nagrade[uredi | uredi izvor]
- Zmajeva nagrada za poeziju, 1955.
- Nagrada „Žiža Vasić“ Društva psihologa Srbije, za popularizaciju moderne psihologije, 1972.
- Plaketa „Najboljima za rad sa najmlađima“, 1980.
Dela[uredi | uredi izvor]
Knjige[uredi | uredi izvor]
- Pozdravi nekog (sa Vesnom Ognjenović), Gradina, Niš, 1971; COBISS.SR 86243079
- Olovka piše srcem (sa Vanjom Rupnik), BIGZ, Beograd, 1972; COBISS.SR 512054441
- Kako raste pamet, Sloboda, Beograd, 1974, ilustracije Ljubomir Kukolj; COBISS.SR 1024017042
- Svrbeća brda, Sloboda, Beograd, 1975, ilustracije Dragutin Nježić; COBISS.SR 115927303
- Pionir sam tim se dičim, Narodna knjiga, Beograd, 1978, ilustracije Radoslav Zečević; COBISS.SR 55584524
- Kike i perunike, Glas, Beograd, 1978, ilustracije Ludvik Vincent Gadomski, COBISS.SR 48005895
Slikovnice za decu[uredi | uredi izvor]
- Bojice boje srcem: cveće, povrće, voće, južno voće, domaće životinje, divlje životinje (zajedno sa Sretenom Hrkalovićem), niz slikovnica, Novo delo, Beograd, 1987, ilustracije Milan Žerković,
- Kako se ja družim: sa dedom, sa babom, sa tatom, sa mamom, sa bratom, sa sestrom (niz slikovnica), Beograd, 1983;
- Čarobna piramida, Beograd (nedostaje godina objavljivanja), ilustracije Radoslav Zečević;
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Dušan Radović, predgovor knjizi „Olovka piše srcem“, BIGZ, 1972, str. 7 – 8,
- M. Miloradović: „Jedna neobična knjiga“, Politika, 21. decembar, 1971, str. 9.
- Slobodanka Mitrić: “ Pozdravi nekog - knjiga koja je uzbudila javnost“, Mladost, br. 784, 1971.
- A: „Lektira za roditelje“, Politika, 27. avgust, 1972, str. 16.
- A: „Dodeljene nagrade „Žiža Vasić“, Politika, 19.septembar, 1972, str. 11.
- M. Blečić: „Početak je kad sam se rodio“, Večernje novosti“, 17.januar, 1972.
- Milan Ivkošić: „Filozofija prestupnika“, OKO, 25. april, 1973.
- M. Selimbegović: „Sitnice koje to nisu“, TV Novosti, 9.-16.februar, 1973.
- Teodor Anđelić: „Olovka piše srcem“, NIN, 17.mart 1974, str. 45.
- Neda Todorović „Ljubav za koprive“, NIN, 6.april 1975, str. 30- 31.
- A: „Kako raste pamet“, Tina, Zagreb, 4.februar 1976, str. 26.
- A: „Nova knjiga Budimira Nešića“, Kekec, 2.januar 1979, str. 8.
- Ivan Ceković: „Kike i perunike“, “Nada“, 3.jul 1981.
- Iva Ivić: „Buda Nešić“, “Psihološke novine“, septembar 1985. str. 6.
- Žarko Trebješanin: „ Crvenkapina fatalna greška“, NIN, 6.mart 1988, str. 30 - 31.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
