Goran Radulović Bimbo

Goran Radulović "Bimbo"
Goran Radulović "Bimbo"
Lični podaci
Datum rođenja	3. novembar 1961.
Mesto rođenja	Livno, FNR Jugoslavija
Datum smrti	3. septembar 1992. (30 god.)
Mesto smrti	Bijelo Brdo, kod Dervente, Republika Srpska
Narodnost	Srbin
Vojna karijera
Vojska	JNA (1991—1992) ; VRS (1992—1992)
Čin	stariji vodnik
Učešće u ratovima	Rat u Hrvatskoj ; Rat u Bosni i Hercegovini Operacija Koridor †;
Odlikovanja	;

Goran Radulović "Bimbo" (Livno, 3. novembar 1961 — Bijelo brdo, kod Dervente, 3. septembar 1992), banjalučki muzičar, bio je komandir izviđačkog voda „Bimbo“ u sastavu 3. bataljona 327. motorizovane brigade Vojske Republike Srpske.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je u Livnu 1961. godine, nedugo nakon rođenja njegovi roditelji se vraćaju u Vukovsko kod Kupresa gdje su radili kao prosvjetni radnici. Nadimak Bimbo nosio je još odmalena. Porodica se 1964. ponovo seli, ovaj put u selo Maslovare kod Kotor Varoša gdje je Goran krenuo u osnovnu školu "Dragan Bubić". Kao odličan đak uspio je da dve godine školovanja završi kao jednu. U Banja Luku dolaze 1973. Ostatak osnovnog školovanja završio je u Banja Luci. Nakon čega upisuje Realnu gimnaziju u Banja Luci. Maturirao je 1978/1979. kao najmlađi maturant Gimnazije.

Posebno se isticao u radu i aktivnostima pri muzičkoj sekciji. Muzika mu je bila glavna preokupacija u slobodnom vremenu. Bio je jedan od darovitijih banjalučkih muzičara i pjevača. Svirao je gitaru i harmoniku. Osnovao je muzičku grupu „Majske ptice“ sa kojom učestvuje na takmičenju Gitarijada u Banja Luci. Nedugo nakon toga ova grupa je raspuštena, a Goran osniva novu grupu pod nazivom „Rebusi“. Bio je član Saveza udruženja estradnih radnika SR BiH. Upisuje Pravni fakultet u Banja Luci, ali isti uskoro napušta da bi zasnovao radni odnos u preduzeću „Čajavec“, gdje je proveo više od deset godina. U periodu od 7. do 22. avgusta 1980. završio je obuku iz vojnih znanja i vještina u Operativnom nastavnom centru "Manjača". Svoju humanost pokazao je i kao dobrovoljni davalac krvi. Bio je oženjen i otac jednog djeteta.^[1]

Ratni put[uredi | uredi izvor]

Mobilisan je 15. septembra 1991. u Teritorijalnu odbranu Banja Luka. Već 3. oktobra 1991. odlazi na zapadnoslavonsko ratište. Početkom 1992. ljudstvo iz ove jedinice ulazi u sastav 3. (Banjalučkog) bataljona, 327. motorizovane brigade VRS. Bataljonom je komandovao kapetan Velimir Vukajlović. U kasarni na Rakovačkim barama u proljeće 1992. formiran je vod za protivdiverzantska dejstva u okviru 3. bataljona. Pripadnik ovog voda bio je i Goran Radulović Bimbo koji prolazi specijalističku obuku. Uskoro Radulović, kao stariji vodnik postaje i komandir izviđača u ovom bataljonu koji je nazvan po njemu – „Bimbo“. Njegova jedinica odlazi u Zapadnu Slavoniju gdje u borbama, oko Okučana, biva ranjen 8. marta 1992. u predjelu lijeve potkoljenice i stomaka. Ustanovljen mu je invaliditet od 30% i dodijeljena mu je IX kategorija invalidnosti. Po oporavku u Vojno medicinskom centru u Banja Luci, vraća se u svoju ratnu jedinicu, koja je, u međuvremenu, 9. maja 1992. otišla na derventsko ratište. Ova jedinica je učestvovala u operaciji "Koridor 92" u sastavu Treće taktičke grupe kojom je komandovao pukovnik Slavko Lisica. Na svom putu jedinica oslobađa selo Smrtiće, Miškovce, Derventski lug, zajedno sa ostalim jedinicama Derventu (4. jula 1992.), a nakon toga Babino brdo, Markovac i Bijelo brdo.

Pogibija[uredi | uredi izvor]

Izviđački vod „Bimbo“ dobio je zadatak da oslobodi kotu 206, najviši vrh Bijelog brda. Grupa od desetak izviđača izvršila je zadatak bez gubitaka. Pri pokretu za Lipice grupa je upala u zasjedu HVO. Tom prilikom smrtno su nastradali Goran Radulović – Bimbo, Goran Radić, Kemal Čaušević, Bosiljko Marković i Dragan Vukelić. Sahranjen je na banjalučkom groblju "Sveti Pantelija". Godinu dana poslije pogibije, 3. septembra 1993. na Bijelom brdu kod Dervente otkriveno je spomen-obilježje Goranu Raduloviću i njegovim poginulim saborcima Voji Kajkutu, Mariju Puljiću, Bosiljku Markoviću i Goranu Radiću. Na samom mjestu pogibije postavljena je spomen ploča. Na njoj je ispisano „Gorane sa ovog mesta krenuo si prvi ali poslednji put žrtvujući svoje živote tvojiborci su nastavili tvoj put. Posavina pamti Bimbu“.^[1]

Bimbo je bio istinski heroj, po njemu bi trebalo da se nazove jedna ulica u Banjoj Luci. Njega će se se svi borci u našoj jedinici sa ponosom sjećati. Bio je čovjek odvažan, bez straha, u okršajima uvijek ispred svojih boraca. U njega smo imali veliko povjerenje. Znao je kako svako od nas diše, mnogo puta nas je razveselio, hrabrio pred bitke. Kad ga vidiš u bici, čini ti se da imaš i ti sto života. Herojski je izgubio život. Ustaški mitraljeski rafal ga je sasjekao zajedno sa njegovim saborcima Radićem, Cigom i Kemom. - Nebojša Bojanić, Radulovićev saborac jula 1992.

Odlikovanja i priznanja[uredi | uredi izvor]

Ukazom Predsjednika Republike Srpske od 30. maja 1996. odlikovan je Medaljom zasluga za narod. Ukazom Predsjednika Republike Srpske od 14. septembra 2004. odlikovan je Ordenom Miloša Obilića, a na inicijativu Udruženja pripadnika 2. krajiške brigade VRS. U znak zahvalnosti i sjećanja na ovog borca jedna ulica u Banja Luci nosi njegovo ime.^[1]

Udruženje[uredi | uredi izvor]

Udruženje „Goran Radulović Bimbo“ je formirano 25. novembra 1992. za predsjednik udruženja postavljen je kapetan Velimir Vukajlović. Glavni cilj ovog udruženja je bilo stipendiranje djece poginulih boraca, prvenstveno iz sastava Banjalučkog bataljona. Tokom svog rada udruženje je podijelilo preko 400 stipendija djeci poginulih boraca.^[1]

Vidi još[uredi | uredi izvor]

Reference[uredi | uredi izvor]

^ ^a ^b ^v ^g Milutinović, Ljubomir (2010). Goran Radulović Bimbo.

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Promocija knjige "Goran Radulović Bimbo"

[automatski_generisano1-1] v ^g Milutinović, Ljubomir (2010). Goran Radulović Bimbo.

[1]