Dušan Dodić
| Dušan Dodić | |
|---|---|
 Fotografija generala Dušana Dodića u britanskoj uniformi iz perioda emigracije 1945-1955. | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 15. februar 1884. |
| Mesto rođenja | Milutovac, Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 12. februar 1955. (70 god.) |
| Mesto smrti | Osnabrik, SR Nemačka |
| Vojna karijera | |
| Služba | 1900 — 1939. 1941. |
| Čin |   Konjički brigadni general |
| Učešće u ratovima | Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svetski rat Drugi svetski rat |
| Odlikovanja | Orden Karađorđeve zvezde Orden Belog orla sa mečevima Orden Jugoslovenske krune Orden Svetog Save (dva puta) |
Dušan Dodić (Milutovac, 15. februar 1884 — Osnabrik, 12. februar 1955)[1] bio je konjički brigadni general Vojske Kraljevine Jugoslavije.
Život[uredi | uredi izvor]
Konjički brigradni general Dušan Dodić je rođen je 1884. godine u selu Milutovcu (srez Trstenički) u porodici narodnog poslanika Miloša Dodića. Posle gimnazije u Kragujevcu odlazi u Vojnu akademiju koju završava 1903. godine kao konjički potporučnik. Učestvovao je u dva Balkanska i Prvom svetskom ratu.
Brzo je napredovao u službi i bio odlikovan najvišim domaćim i stranim odlikovanjima. U Cerskoj bici izvršio je, sa svojom eskadronom, napad na austrougarske snage, ali je u toj borbi bio i ranjen. Posle dva meseca se oporavio i vratio u borbu. Sa srpskom vojskom je prešao Albaniju. Posle oporavka na Krfu učestvovao je u proboju Solunskog fronta. Kao komandant specijalne jedinice Konjičke divizije, u činu majora, 25. oktobra 1918.g. oslobađa Jagodinu.[2] U mnogim gradovima u koje je ulazio na čelu srpske vojske postojale su do Drugog svetskog rata ulice nazvane po njemu.
U Kraljevini Jugoslaviji službovao je u Nišu, Čakovcu, Subotici, Beogradu i Ljubljani kao komandant brigade i zamenik komandanta divizije. U čin majora je unapređen 1915. godine, potpukovnika 1920, pukovnika 1924, a čin brigadnog generala 17. decembra 1929. Penzionisan je 1939. godine.[1] Godine 1941. je mobilisan, a zatim je bio do oslobođenja u nemačkom zarobljeništvu. Vezan zakletvom kralju i otadžbini ostao je u Nemačkoj. Preminuo je u dvorcu Farlar kod Osnabrika 1955. godine, gde je i sahranjen u kripti crkve Sv. Đorđa.
Odlikovan je sa 20 domaćih i stranih odlikovanja.
Priznanja[uredi | uredi izvor]
Za pokazanu hrabrost u ratu i za primerenu službu posle rata odlikovan je brojnim domaćim i stranim odlikovanjima.[1]
- Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima 4. reda
- Orden Belog orla sa mečevima 4. reda (dva puta).
- Orden Jugoslovenske krune 2. reda
- Orden Svetog Save (dva puta)
- Zlatna i srebrna medalja za hrabrost
- Strana odlikovanja:
- Sveti Mihailo i Sveti Đorđe (Engleska)
- Rumunska kruna (Rumunija)
- Mauricijus i Lazar (Italija)
- Ratni krst sa palmom (Francuska)
- Zlatna medalja za hrabrost (Panama) i još devet drugih domaćih i pet stranih odlikovanja
Potomstvo[uredi | uredi izvor]
Potomci generala Dušana Dodića su:
- Vladislav, rođen 1909. godine. Bio je major kraljeve garde. Godine 1941. odmah po kapitulaciji odlazi sa grupom svojih vojnika u priključuje se pokretu generala Draže Mihailovića, i postaje komandant četničkih odreda na Kosmaju. U jednoj borbi zarobljavaju ga Nemci. Streljan je 1943. godine u Jajincima.
- dr Ratoljub, rođen 1913. godine. Bio je engleski đak i cenjeni ekspert u Saveznom ministarstvu finansija. Preminuo je 2001. godine u Beogradu.
- Simonida Milutinović, rođena 1921. godine. Živi u Beogradu i ima sina dr Veljka Milutinovića, profesora Elektrotehničkog fakulteta Univerziteta u Beogradu, kao i unuke:
- dr Dušana Milutinovića, diplomiranog ekonomistu. Dušan ima ćerke Vesnu i Danicu.
- mr Milana Milutinovića, građevinskog inženjera.
- Gorana Milutinovića, studenta građevine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v Srpski biografski rečnik, tom 3, Matica srpska, 2007. godine, odrednica „Dodić, Dušan M.“, pp. 333.
- ^ https://www.academia.edu/7942126/Пробој_Солунског_фронта_-_У_истом_рову_сељак_и_краљ_Љубица_Здравковић_1998 Proboj Solunskog fronta - U istom rovu seljak i kralj; Ljubica Zdravković; Zavičajni muzej Jagodina,1998 (str. 11)
