Eumen II
Eumen II | |
---|---|
Lični podaci | |
Puno ime | Eumen II |
Datum rođenja | 220. p. n. e. |
Datum smrti | 159. p. n. e. |
Porodica | |
Supružnik | Stratonika |
Roditelji | Atal I |
Dinastija | Atalidi |
Period | 197–159. p. n. e. |
Prethodnik | Atal I |
Naslednik | Atal II Filadelf |
Eumen II (grč. Εὐμένης Βʹ), prezimena Soter što znači „Spasilac“, je bio vladar Pergama, sin Atala I i kraljice Apolone i član dinastije Atalid. Vladao je od 197-159. p. n. e.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Bio je najstariji od četvoro sinova Atala I i kraljice Apolone, veruje se da je rođen pre 220. p. n. e. Išao je koracima njegovog oca, kada je stupio na presto, sarađivao je sa Rimljanima i suprotstavio se makedonskoj a posle i seleukidskoj ekspanziji prema Egeju, što je dovelo do poraza Antioha „Velikog“ u bici za Magneziju 190. p. n. e.[1] Odbio je da se oženi ćerkom Antioha III, kada je saznao da će se Seleukidsko carstvo sukobiti sa Rimom.[2] Potom se oženio Stratonikom od Pergama, ćerkom Arijarata IV (Kralj Kapadokije). Zajedno su imali sina Atala III.
Ekspanzija kraljevstva
[uredi | uredi izvor]Eumen je prateći korake svog oca, pomagao Rimljanima kad god je mogao, prvo u rimsko-seleukidskom ratu, slao je svog brata Atala II[3] kao pregovarača i diplomatu. Uspešno je pružio podršku Rimljanima u bici za Magneziju, gde je Antioh III poražen. Potom je pomogao Rimljanima u ratu protiv Nabisa, i na kraju u trećem makedonskom ratu, gde je pomogao Rimljanima da poraze makedonsku i trakijsku vojsku u bici za Kaliniku protiv Perseja od Makedonije. Potom je bio u ratu sa kraljem Bitinije, Prusijem I, godine 183. p. n. e., iako je bio poražen, dobio je rimsku podršku i bitka se završila njegovom pobedom.[4]
Posle apameanskog mira, godine 188. p. n. e., je pridobio teritorije Frigije, Lidije, Pisidije, Pamfilije i delove Likije od Rimljana.[5] Podelom Male Azije između njihovih saveznika, Rodosa i Pergama, Rimljani su se postarali da nijedna država ne postane previše moćna u toj regiji. Rimljani su takođe uspeli da ostani umešani u afere helenske politike u toj regiji.[6]
Propast diplomatskih odnosa sa Rimom
[uredi | uredi izvor]Rimljani su sumnjali da pravi zavere sa Persejem od Makedonije. Godine 167. p. n. e., Rimljani su pokušali da izvedu puč i da na presto stave Eumenovog brata Atala II. Kada je Eumenovo zdravlje počelo da slabi, njegov brat Atal II je stupio na vlast kao regent, godine 160. p. n. e.[7][8] Pošto je Eumenov sin Atal III bio suviše mlad da vlada, njegov brat je stupio na presto i oženio se njegovom ženom Stratonikom, godine 158. p. n. e.[7]
Zaostavština
[uredi | uredi izvor]Jedna od Eumenovih velikih dostignuća jeste proširenje Pergamske biblioteke i izgradnja stoe u atinskom akropolju.
Vidi još
[uredi | uredi izvor]Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Livius. Eumenes II Soter. „Battle of Magnesia: Antiochus defeated by the Romans and Pergamenes”
- ^ Appain. The Syrian Wars. „But the latter, seeing that Antiochus was about to engage in war with the Romans and that he wanted to form a marriage connection with him on this account, refused her.”
- ^ Livius. Eumenes II Soter. „Attalus II Philadelphus visits Rome and warns against Antiochus III..”
- ^ Livius. Eumenes II Soter. „183: War against king Prusias I of Bithynia; although Eumenes is defeated, Roman support gives him in the end victory.”
- ^ Livius. Eumenes II Soter. „Peace of Apamea: Rome awards Pergamon large parts of Asia Minor, including Ephesus, Telmessus, and Tralles.”
- ^ Gera, Dov (1998). Judaea and Mediterranean Politics: 219 to 161 B.C.E. (na jeziku: engleski). BRILL. ISBN 9789004094413.
- ^ a b Strabo, 13.4.2
- ^ Hansen, pp. 44–45; Hurwit, p. 271.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Hansen, Esther V.. (1971). The Attalids of Pergamon. ISBN 978-0-8014-0615-7.. Ithaca, New York: Cornell University Press; London: Cornell University Press Ltd. .
- Kosmetatou, Elizabeth (18. 8. 2003). „The Attalids of Pergamon”. Ur.: Erskine, Andrew. A Companion to the Hellenistic World. Wiley. str. 159—174. ISBN 978-0-631-22537-9.
- Polybius, Histories, Evelyn S. Shuckburgh (translator); London, New York. Macmillan (1889); Reprint Bloomington (1962). Online version at the Perseus Digital Library