Iguman Sevastijan (Perić)
| Sevastijan (Perić) | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Stevan Perić |
| Datum rođenja | 9. oktobar 1879. |
| Mesto rođenja | Samoš kod Kovačice, Austrougarska |
| Datum smrti | 5. februar 1951. (71 god.) |
| Mesto smrti | Samoš, SFRJ |
| Grob | Manastir Ljubostinja kod Trstenika |
| iguman Manastira Ljubostinje | |
| Godine | 1920—1932 |
| Prethodnik | Platon Milojević |
Sevastijan (svetovno Stevan Perić; Samoš, kod Kovačice, 9. oktobar 1879 — Manastir Ljubostinja, 5. februar 1951) bio je pravoslavni iguman, starešina Manastira Ljubostinje.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Iguman Sevastijan (Perić) rođen je 9. oktobara 1879. godine u Samošu kod Kovačice kao Stevan Perić, od oca Miloša i majke Pijade.[1]
Sevastijan Perić je kao jeromonah došao u Manastir Ljubostinju, verovatno, između 1910. i 1914. godine. U vreme austrougarske okupacije, 24. oktobara 1915. godine, kada je 57. austrougarska divizija ušla u manastir, monaško bratstvo su činili: arhimandrit Konstantin (Popović) iz Brekova kod Čačka, jeromonah Sevastijan (Perić) iz Samoša u Banatu i jeromonah Ruvim (Pavlović) iz Poljne kod Trstenika. Optuženi su da su skrivali deo arhive srpske Vlade u Ljubostinji i oterani su u ropstvo. Sevastijan je kao zarobljenik rat proveo u logoru Ašah u Austriji.[1]
Nakon Velikog rata jeromonah Sevastijan se vratio u Manastir Ljubostinju, gde ga je vladika žički gospodin Nikolaj Velimirović, prilikom posete manastiru 1919. godine, odlikovao Crvenim pojasom za dosadanje renovanje u monaškoj dužnosti kao i javnom radu njegovom.
Iste, 1919. godine, veliki prijatelj vladike žičkog g. Nikolaja Velimirovića, veliki naučnik i dobrotvor, dr Mihajlo Pupin, prof. iz Amerike i dr Voj. Janić, prof. bogoslovije, posetili su ovčarske manastire, Žiču, Studenicu i Ljubostinju.[2]
Sledeće, 1920. godine, starešini manastira Ljubostinje arhimandritu g. Konstantinu uvažena je ostavka, a za starešinu je postavljen jeromonah Sevastijan Perić. Godine 1921. „Na predlog Preosvećenog Episkopa Gospodina dr Nikolaja, Sveti Arhijerejski Sabor izvoleo je, povodom uspostavljanja Srpske Patrijaršije i izbora Prvog Srpskog Patrijarha odlikovati i to: činom igumana: jeromonaha Sevastijana, star. Manastira Ljubostinje.[3]
Iguman Sevastijan je u Ljubostinji sve do 1932. godine kada je premešten u Manastir Vujan, a, na svoj zahtev, odmah i u Manastir Draču. Od tada o Sevastijanu nema podataka sve do 1941. godine, do početka Drugog svetskog rata, gde se kao izbeglica iz Manastira Voljavče sklonio u Manastir Studenicu.
Iguman ljubostinjski, Sevastijan, od 1919. do 1931. godine objavljuje pesme i tekstove u „Pregledu“, časopisu žičke eparhije, čiji je aktivan saradnik, a 1927. i 1928. godine je i član Redakcionog odbora „Pregleda“ i Žičke biblioteke „Sv. Lazar“.
Upokojio se u Gospodu u rodnom Samošu 5. februara 1951. godine a sahranjen je u Manastiru Ljubostinji.[4]
Dela[uredi | uredi izvor]
- Napisao
- Manastir Ljubostinja 1921.
- Na vodama Vavilonskim, Kragujevac, 1926.
- Manastir Ljubostinja, drugo izdanje 1928.
- Krici božjeg crva, Beograd, 1940.
Perić se potpisivao kao Sevastijan Putnik.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Manastir Ljubostinja Archives”. Eparhija kruševačka (na jeziku: srpski). Arhivirano iz originala 06. 04. 2022. g. Pristupljeno 2022-02-25.
- ^ „Manastir Ljubostinja”. www.svetidimitrije.no. Pristupljeno 2022-02-25.
- ^ „MANASTIR LjUBOSTINjA ::: MANASTIR LJUBOSTINJA”. www.zaduzbine-nemanjica.rs. Pristupljeno 2022-02-25.
- ^ Editor, BLAGO. „Manastir Ljubostinja”. Fond Blago (na jeziku: srpski). Arhivirano iz originala 21. 02. 2022. g. Pristupljeno 2022-02-25.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- iguman Sevastijan (Perić) Arhivirano na sajtu Wayback Machine (28. avgust 2020)
