Klaudio Markizio
 | Ovom članku potrebni su dodatni izvori zbog proverljivosti. |
| Klaudio Markizio | |||
|---|---|---|---|
 Markizio u dresu Zenita 2018. | |||
| Lični podaci | |||
| Puno ime | Klaudio Markizio[1] | ||
| Datum rođenja | 19. januar 1986.[1] | ||
| Mesto rođenja | Torino, Italija | ||
| Visina | 1,79 m | ||
| Pozicija | Vezni | ||
| Juniorska karijera | |||
| 1993—2006 | Juventus | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 2005—2018 2007—2008 2018—2019 |
Juventus → Empoli Zenit Sankt Peterburg |
294 26 9 |
(33) (0) (2) |
| Ukupno | 329 | (35) | |
| Reprezentativna karijera | |||
| 2009—2017 | Italija | 55 | (5) |
Klaudio Markizio (ital. Claudio Marchisio; Torino, 19. januar 1986) je bivši italijanski fudbaler. Igrao je na više pozicija u veznom redu. Produkt je fudbalske škole Juventusa i skoro čitavu karijeru igrao je u matičnom klubu, izuzimajući dve sezone.
Često ga upoređuju sa bivšim igračem Juventusa, Markom Tardelijem zbog sličnog stila igranja. Izuzetna tehnika, ali i borbenost, odlično snalaženje i u defanzivi i ofanzivi mu omogućavaju igranje na više pozicija na veznom redu. Većinu karijere je proveo na mestu centralnog veznog, ali zahvaljujući dobrim služenjem obema nogama, bez problema može igrati na obe strane terena.
Karijera[uredi | uredi izvor]
Juventus[uredi | uredi izvor]
Do šesnaeste godine igrao je kao polušpic pa mu je tako uzor bio Alesandro del Pjero. Tada je prekomandovan u vezni red. Tokom sezone 2005/2006 je dobio poziv za prvi tim od tadašnjeg trenera Fabija Kapela. Dobio je i svoj broj u prvom timu, ali nije upisao nijedan nastup. Te iste sezone je kao kapiten predvodio mladu ekipu Primaveru do prve titule posle 12 godina i drugog mesta na prestižnom turniru za mlade u Vijaređu.
Nakon kalčopolija, Markizio je prekomandovan u prvi tim i uzeo broj 15. Debitovao je kao zamena 19. avgusta 2006. godine u trećoj rundi Kupa Italije protiv FK Martine. Narednog meseca je odigrao poslednju utakmicu za Primaveru u visokoj pobedi nad Interom (5-1). 28. oktobra je i debitovao u Seriji B u meču sa Frosinoneom kada je u igru ušao umesto Davida Trezegea. Naredno kolo je prvi put počeo od prve minute u pobedi nad Brešom (2-0). Tokom sezone je postao standardni član tima i jedan od ključnih igrača u ekipi koju je vodio Didje Dešan. Ostao je upamćen i njegov crveni karton u pobedi protiv Napolija, kada je ispraćen aplauzima publike na Olimpijskom stadionu. Nakon suspenzije je odigrao svih ostalih šest utakmica celih 90 minuta.
Pozajmica u Empoli[uredi | uredi izvor]
Markizio je u julu 2007. poslat na pozajmicu u Empoli zajedno sa kolegom Sebastijanom Đovinkom. 26. avgusta debituje u Seriji A protiv Fiorentine i nešto kasnije evropski debi u Kupu Uefa protiv FK Ciriha. Iako nije postigao nijedan gol, odigrao je bitnu ulogu te sezone u toskanskom klubu. Nakon ispadanje Empolija iz lige, vraćen je u Juventus.
Povratak u Juventus[uredi | uredi izvor]
Imao je impresivan start nakon povratka. Odigrao je svih 90 minuta u domaćoj pobedi nad Artmedijom iz Bratislave (4-0). Počeo je dobijati niz pohvala od sportske javnosti u Italiji na račun njegovih sjajnih igara. Klaudio Ranijeri ga je stavio u prvi plan nakon brojnih povreda kolega iz veznog reda. Pohvale tek stižu nakon što je proglašen za igrača utakmice protiv Milana (4—2). Ubrzo postaje omiljen kod navijača, koji ga biraju za igrača meseca decembra. Pet dana nakon 23. rođendana, postiže debitanski pogodak u Seriji A u pobedi nad Fiorentinom. Usledio je i potpis novog petogodišnjeg ugovora. U nastavku sezone je imao problema sa manjim povredama, pa je propustio ceo april 2009. Nakon povratka, zabeležop je i par bitnih asistencija u pobedama nad Sijenom (0—3) i Lacijom kući (2—0) koje su ekipi donele drugo mesto. Dobre igre nisu prošle neopaženo kod tadašnjeg selektora Marčela Lipija i za najbolju reprezentaciju je debitovao u prijateljskom meču sa Švajcarskom.
U sezoni 2009/10 je takođe bio standardan i kod trenera Ćira Ferare i Alberta Zakeronija. Na početku je ušao u sjajnu formu pa je četiri puta proglašen za igrača utakmice. Navijači su ga izglasali i za igrača meseca septembra. Ipak, u oktobru je zadobio povredu kolena u meču sa Palermom i odsustvovao je mesec i po sa terena. Vratio se kao zamena u gostovanju kod Bordoa 25. novembra. Deset dana kasnije, u derbiju protiv Intera je postigao fantastičan pogodak za pobedu (2—1). 8. decembra je asistirao Davidu Trezegeu za 1-0 protiv Bajerna iz Minhena. Proglašen je igračem 2009. godine od strane navijača.
Prvi put je poneo i kapitensku traku u odsustvu Alesandra Del Pjera, Đanluiđija Bufona i Đorđa Kjelinija na utakmici Lige Evrope protiv Fulama. Jedan je od retkih igrača koji je izbegao kritike medija i navijača nakon okončanja loše sezone kluba.
Uprkos lošem nastupu na Svetskom prvenstvu u Južnoafričkoj republici sezonu 2010/2011. je počeo kao prvi izbor novog trenera Luiđi Del Nerija. Uspeo se dvaput upisati u strelce. Postigao je prvi pogodak Juventusa u novoj sezoni u meču protiv Sampdorije.
Trofeji[uredi | uredi izvor]
Juventus
- Prvenstvo Italije (7) : 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18.
- Serija B (1) : 2006/07.
- Kup Italije (4) : 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18.
- Superkup Italije (3) : 2012, 2013, 2015.
- Liga šampiona : finale 2014/15, 2016/17.
Zenit
- Prvenstvo Rusije (1) : 2018/19.
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „FIFA World Cup South Africa 2010 List of Players” (PDF). FIFA. Arhivirano iz originala (PDF) 10. 01. 2019. g. Pristupljeno 19. 07. 2020.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Rođeni 1986.
- Italijanski fudbaleri
- Italijanski fudbalski reprezentativci
- Vezni igrači u fudbalu
- Fudbaleri Juventusa
- Fudbaleri Empolija
- Fudbaleri Zenit Sankt Peterburga
- Fudbaleri na Letnjim olimpijskim igrama 2008.
- Italijanski olimpijci na Letnjim olimpijskim igrama 2008.
- Fudbaleri na Svetskom prvenstvu 2010.
- Fudbaleri na Evropskom prvenstvu 2012.
- Fudbaleri na Svetskom prvenstvu 2014.