Pređi na sadržaj

Kristal Gejl

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Kristal Gejl
Gejl tokom koncerta 2008. godine
Lični podaci
Puno imeBrenda Gejl Veb
Datum rođenja(1951-01-09)9. januar 1951. (73 god.)
Mesto rođenjaPejnttsvil, Kentaki, Sjedinjene Američke Države
Zanimanje
Porodica
SupružniciBil Gastimoz
Deca2
Muzički rad
Aktivni period1969—danas
Žanr
Instrumentivokali
gitara[1]
Izdavačke kuće
  • Decca records
  • United Artists
  • Columbia records
  • Elektra records
  • Warner Bros.
  • Capitol records
  • Liberty records
  • Intersound records
  • Madacy Entertainment
  • The Orchard
  • Southpaw
Ostalo
Povezani članci
Veb-sajtZvanični veb-sajt

Brenda Gejl Veb (engl. Brenda Gail Webb; Pejnttsvil, 9. januar 1951), poznatija kao Kristal Gejl (engl. Crystal Gayle) američka je kantri pevačica i tekstopisac.[2] Prvobitno je nastupala sa sestrom Loret Lin, a kasnije je Gejl razvija sopstvenu varijetu. Ovaj muzički pravac učinio ju je jednom od najuspešnijih umetnika tokom sedamdesetih i osamdesetih godina.[3][4] Gejl je takođe prepoznatljiva po svojoj dugoj kosi.[5]

Započela je muzičku karijeru tokom šezdesetih godina kada je nastupala u pozadini svojih braće i sestara, od kojih je najpoznatija bila Lera Lin, koje je Gejl pomogla da potpiše ugovor sa izdavačkom kućom Decca records, 1970. godine.[6] [7] Imala je manji uspeh, ali je razvila sopstveni muzički identitet, a kasnije se preusmerila ka kantro-pop stilu, sa kojim je bila uspešnija. Godine 1975. pesma Wrong Road Again postala je pevačicin najveći hit, međutim godine 1977. snimila je singl Don't It Make My Brown Eyes Blue koji je bio još uspešniji i našao se među pet najboljih pesama na američkoj muzičkoj listi Bilbord hot 100 i postao međunarodni hit.

Gejl je nastavila da postiže uspeh u Sjedinjenim Državama od kraja sedamdesetih do kraja osamdesetih godina. Njeni najeći hitovi uključuju pesme Ready for the Times to Get Better (1977), Talking in Your Sleep (1978), Half the Way (1979) i You and I (1982). Tokom devedesetih godina Gejl je promenila umetnički pravac i snimila pesme u različitim muzičkim žanrovima.[8] Tokom devedesetih objavila je albume Someday (1995) i Crystal Gayle Sings the Heart and Soul of Hoagy Carmichael (1999). Tokom ove decenije, Gejl je bila vlasnica prodavnice koja prodaje likovne umetnosti, a zvala se „Kristalni likovni pokloni i nakit”. Njeno poslednje studijsko izdanje objavljeno je 2019. godine i Gejl je od tada nastavila sa turnejama širom sveta.

Tokom karijere, Gejl je osvojila jednu Gremi nagradu, a nominivana je nekoliko puta tokom sedamdesetih godina. Takođe je osvojila pet nagrada Američke akademije kantri muzike, dve nagrade Kantri muzičke asocijacije i tri Američke muzičke nagrade. Časopis Roling Stoun svrstao je Gejl među 100 najvećih kantri izvođača svih vremena, a američki TV kanal Si-em-ti svrstao je među 40 najvećih žena kantri muzike. Gejl ima svoji zvezdu na Holivudskoj stazi slavnih.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Kristal Gejl rođena je kao Brenda Gejl Veb, 9. januara 1951. godine u Pejnttsvilu, Kentaki, od majke Klare Veb i oca Melvina Teodora Veba. Gejl je poslednje od osmoro dece.[9] Gejl i njena braća su irskog i čeroki porekla.[10] Gejlin otac radio je na eksploataciji uglja. Zbog boljeg medicinskog tretmana, porodica se preselila u Vobaš u Indijani, kada je Gejl imala četiri godine. Živeli su u rudarskoj zajednici, a Klara Veb radila je kao medicinska sestra.[11][12] Pevačicin otac preminuo je 1959. godine.[8] Gejl je od malena bila zainteresovanja za pevanje.[12] Novi porodični dom Gejl u Bobašu bio je urbanom okruženju, gde je ona bila izložena različitim kulturnim grupama i normama. Ovo novo okruženje takođe je izložilo Gejl da se zainteresuje i za druge muzičke stilove.[13] Pevala je pesme koje je čula na radiju, a bila je inspirisana muzikom svoje sestre Lorete Lin.[14] Gejlino interesovanje za muziku se menjalo i oblikovalo tokom njenih tinejdžerskih godina. Počela je da peva u crkvi, izvodila je folk pesme i snimala svoje pesme na audio kasete.[15][14]

Uz podršku sestre Lin, Gejl je održala turneju tokom leta u srednjoj školi.[14] Kada je imala šesnaest godina nastupala je na Američkom kantri festivalu muzike, tako što je zamenila sestru Opri, koja se razbolela. Izvela je obradu pesme Martija Robinsa, pod nazivom Ribbon of Darkness.[16] Nakon što je završila srednju školu 1969. godine, potpisala je prvi ugovor, sa sestrinom izdavačkom kućom Decca records, a ona je insistirala da Gejl promeni svoje umetničko ime u Brenda.[17] Do sukoba je došlo zato što je Brenda Li već tada potpisala za istu izdavačku kuću. Ubrzo nakon toga, Brenda je osmislila ime Kristal Gejl, sa kojim od tada profesionalno nastupa.[14][18][19]

Gejl, njena braća i sestre su direktni potomci plemena Čeroki, njeni roditelji potiču iz te grupe plemena.[10] U oktobru 2001. godine Gejl je dobila Američku muzičku nagradu za promociju Čeroki kulture.[20][21][22][23][24]

Gejl je bila supruga Bila Gacimosa od 1971. godine.[1] Par se prvi put upoznao u srednjoj školi, a bili su u emotivnoj vezi još od kada je Gejl bila pod ugovorom sa izdavačkom kućom United Artists Records, dok je Bil u to vreme pohađao Pravni fkaulet na Univerzitedu Vanderblit.[25] Nakon što je završio Pravni fakultet, Bil je postao Gejlin menadžer i predsednik njihove kompanije Gayle Enterprises.[10] Par ima dvoje dece, ćerku Katarinu (1983) i sina Kristosa (1986).[26][8] Kristos je muzički producent, a bio je koproducent Gejlinog albuma iz 2019. godine.[23][27]

Muzička karijera

[uredi | uredi izvor]

1969—1976: Prvi ugovor i muzički počeci

[uredi | uredi izvor]

Prvi menadžer od Gejl bio je Oliver Lin, muže Lorete Lin, nakon što je pevačica potpisala ugovor sa izdavačkom kućom Decca Records. Nakon toga, Gejl je prva profesionalna pojavljaivanja imala u televizijskoj emisiji u šou Džima Edi Brauna pod nazivom The Country Palace, tokom kojeg je Gejl izvela originalne pesme koje je napisala Loreta Lin, uključujući Sparklin' Look of Love i Mama, It's Different This Time.[18] Njen debitanski singl objavljen je 1970. godine i nosi naziv I've Cried (The Blue Right Out of My Eyes). Pesmu je takođe napisala Lin, a ona se našla među četrdeset na listi najboljih kantri singlova časopisa Bilbord.[14] Nakon pesme objavljeni su i drugi singlovi kao što su Oughta Cry (1972) i I Hope You're Havin' Better Luck Than Me (1972), ali one su imale umereni komercijalni uspeh.[18]

Karijera od Gejl zastala je dok je bila pod ugovorom sa izdavačkom kućom Decca label.[14][18] Njena karijera je zastala iz razloga što je njena izdavačka kuća zahtevala da Gejl prestane da snima u istom stilu kao i njena sestra Lin. Stiv Hjui iz kompanije Allmusic kritikovao je Gejline rane singlove, nazivajući ih „malim zapisima Loret”.[14] Pisci Maeri Bufvok i Rober Erman istakli su da su primetili da je karijera od Gejl verovatno stigmatizirana zbog njene sestre Lorete Lin.[8] Godine 2019. u intervjuu za Forbs, Gejl je istakla da joj nije dugo trebalo da shvati da su je pojedinci gledali samo kao sestru od Lorete Lin.[28] Tokom ovog perioda, Lin je zahtevala od Gejl da prestane da peva njene pesme, što je dovelo do toga da Gejl napusti izdavačku kuću Decca, 1974. godine.[12] Nakon toga, Gejl je potpisala novi ugovor sa izdavačkom kućom United Artists Records, 1974. godine, a kompaniju je tada vodio producent Alen Rejnolds.[14] Rejnolds je ohrabrio Gejl da krene sa snimanjem pesama nešto mekšeg formata nego što inače radi. Takođe joj je pomogao da plasira njenu krosover muziku publici.[13] Godine 1974. Gejl je objavila singl Restless, a pesma je debitovala na trideset i devetom mestu Bilbordove liste kantri numera.[9][29] Iste godine, pevačica je objavila album pod nazivom Crystal Gayle, a on je bio na dvadeset i petom mestu Bilbordove liste najboljih kantri albuma.[30] Godine 1975. objavila je pesmu Wrong Road Again koja je bila kantri hit u Sjedinjenim Američkim Državama, a napisao ju je Alen Rejnolds.[14] Nakon toga, Gejl je objavila singlove This Is My Year for Mexico (1975) i Beyond You (1975), a oni su imali umereni komercijalni uspeh.

Drugi studijski album od Gejl pod nazivom Somebody Loves You objavljen je 20. oktobra 2015. godine. Naslovna numera sa albuma postigla je veliki komercijalni uspeh.[31] Gejlova promena u kantri-pop žanr pozitivno je kritikovana od strane publike i muzičkih kritičara.[9][31] Pored Rejnolds, tekstove za Gejline pesme počeli su da pišu i tekstopisci Bob MekDil i Ročard Lejt.[31] Ovaj aranžman se pokazao kao uspešan, kada je 1976. godine Lejt napisao pesmu I'll Get Over You, koju je izvela Gejl, a ona je bila na prvom mestu lista u Sjedinjenim Državama. Nakon toga usledile su pesme You Never Miss a Real Good Thing (Till He Says Goodbye) i I'll Do It All Over Again, koje su doživele komercijalni uspeh.[32] Treći studijski album pod nazivom Crystal, Gejl je objavila 1976. godine i on je bio na sedmom mestu liste Top Country Albums.[33]

1977—1979: Krosover proboj

[uredi | uredi izvor]

Producent Alen Rejnodls verovao je da bi Gejl mogla da postigne veliki uspeh u krosover popu, ako bi imala pravu pesmu.[31] Godine 1977. Ričard Jelt komponovao je pesmu pod nazivom Don't It Make My Brown Eyes Blue, koju je prvobitno trebala da izvede Širli Besi, ali je ipak numeru snimila Gejl.[34][35] Don't It Make My Brown Eyes Blue objavljena je kao singl 1977. godine i bila je na prvom mestu Bilbordove liste kantri pesama, kao i na drugom mestu liste Bilbord hot 100. Pesma je postala međunarodni hit u nekoliko država, ukljujući Veliku Britaniju, gde je bila na petom mestu. Od objavljivanja, pesma je dobila pozitivne kritike od strane muzičkih kritičara i publike.[34] Stiven Tomas iz muzičke baze AllMusic istakao je da Gejl nikada previše nije naglašavala vokal, da su joj isti lepi i ravni, što pesmu Don't It Make My Brown Eyes Blue čini prilično primamljivom.[36]

Gejlin četvrti studijski album pod nazivom We Must Believe in Magic objavljen je 1977. godine. Album je bio na drugom mestu Bilbord liste najboljih kantri pesama i na dvanaestom mestu liste Bilbord 200.[37][38] We Must Believe in Magic dobio je pozitivne kritike od muzičkih kritičara, a Allmusic ocenio je album sa 3,5 od 5 zvezdica.[39] Pol Denis iz My Kind of Country dao je albumu ocenu pet i nazvao ga mešavinom popa i roka, kao i žanra savremenih kantri pesama.[40] Ovaj album bio je prvi od Gejl kojem je dodeljen platinasti sertifikat za prodaju od strane Američkog udruženja diskografskih kuća.[31][41] Godine 1978. Gej je dobila Gremi nagradu u kategoriji za „Najbolju žensku vokalnu kantri izvedbu”.[31]

Godine 1978. pevačica je objavila peti studijski album pod nazivom When I Dream, a on je bio na drugom mestu kantri albuma u Sjedinjenim Američkim Državama, kao i na pedeset i drugom mestu liste Bilbord 200.[42][43] When I Dream dobio je platinasti sertifikat od strane Američkog udruženja diskografskih kuća.[44] Album je dobio uglavnom pozitivne kritike, a AllMusic dodelio mu je 3 od mogućih 5 zvezdica, a dobio je i pet zvezdica od My Kind of Country.[45][46] Vodeći albumski singl pod nazivom Talking in Your Sleep bio je na prvom mestu singlova u Sjedinjenim Državama i na osamnaestom mestu liste Bilbord hot 100. Talking in Your Sleep bio je drugi Gejlin album koji je zabeležio internacionalni uspeh, bio je na jedanaestom mestu liste u Ujedinjenom Kraljevstvu. Album takođe uključuje hit Why Have You Left the One You Left Me For kao i naslovnu pesmu albuma.[31]

Krajem 1978. godine, Gejl je osvojila nagradu za „Najbolju vokalistkinju godine” od strane Akademije kantri muzike i Muzičke kantri asocijacije.[47] Pre neko što je raskinula ugoor sa izdavačkom kućom United Artists, objavila je album We Should Be Together 19. juna 1978. godine.[48][49][50] Sa albuma su se istakle pesme Your Kisses Will i Your Cold Shoulder.[31]

1979—1989: Krosover uspeh

[uredi | uredi izvor]

Godine 1979. Gejl je potpisala ugovor sa izdavačkom kućom Columbia Records, zajedno sa producentom Rejnodlom.[51] Pod okriljem nove izdavačke kuće, Gejl je obradila veliki broj pesama, a ova odluka naišla je na pohvale muzičkih kritičara koji su pohvalili njenu svestranost.[9] Sedmi studijski album pod nazivom Miss the Mississippi objavljen je u septembru 1979. godine.[52] Sa albuma su se istakle tri hit pesme, uključujući Half the Way, koji je bio njen krosover pop hit.[53] Miss the Mississippi bio je na trećem mestu Bilbordove liste kantri albuma i na trideset i šestom mestu liste Bilbord 200.[54][55] Albumu je dodeljen zlatni sertifikat od strane Američkog udruženja diskografskih kuća.[56] Devet studijski album Gejl, pod nazivom These Days objavljen je 1980. godine, a sa njega su se istakli singlovi If You Ever Change Your Mind i Too Many Lovers.[57] Godine 1981. Gejl je objavila deveti studijski album pod nazivom Hollywood, Tennessee, koji je bio na petom mestu kantri albuma u Sjedinjenim Državama i na devedeset i devetom mestu liste Bilbord 200.[58][59] Iako je album bio komercijalno uspešan, dobio je mešovite kritike od strane muzičkih kritičara. Meri Bufvok i Robert Orman istakli su da je album simbolizovao njenu tadašnju inspiraciju.[9] Džejson Akeni sa Allmusic dodelio je albumu ocenu 2,5 od mogućih 5 zvezdica.[60] Sa albuma Hollywood, Tennessee istakli su se hitovi koji su se našli na Bilbord listama u Sjedinjenim Državama, uključujući hitove The Woman in Me i Livin' in These Troubled Times.[8][60][61]

Vremenom, muzika od Gejl je prevazišla više žanrova, pa je ona počela da nastupa i van Nešvila. Gejl je nakon toga gostovala u televizijskim emisijama Crystal i Crystal Gayle Special.[51][62] Tokom 1982. godine Gejl je sarađivala sa Tomom Valcom na saundtreku za film Jedan od srca, a numera je dobila pozitivne kritike.[63][64][65] Takođe 1982. godine, Gejl je raskinula ugovor sa izdavačkom kućom Columbia records, a potpisala sa kompanijom Eletra records. Jedna od prvih saradnji nakon potpisivanja novog ugovora bila je sa muzičarom Edijem Rebitom, na pesmi pod nazivom You and I.[63] Pesma je bila na prvom mestu Bilbordove kantri liste singlova i postala Gejlin drugi hit koji se našao među deset najboljih pesama liste Bilbord hot 100.[14] Gejlin prvi studijski album sa izdavačkom kućom Elektra objavljen je 1982. godine i nosi naziv True Love.[66] Album je dobio mešovite kritike, u oceni Bilbord časpisa pohvaljene su pevačicine vokalne sposobnosti.[67][51]

Godine 1983. Gejl je objavila album pod nazivom Cage the Songbird, a producirao ga je Džimi Bouvin.[68] Album je bio na petom mestu najboljih kantri albuma u Sjedinjenim Američkim Državama i sto sedamdeset i prvom mestu liste Bilbord 200.[69][70] Među albumskim singlovima bili su i pesme The Sound of Goodbye i Turning Away. Gejl je tokom narednih izdanja imala singlove koji su postigli komercijalni uspeh i to Straight to the Heart (1986) i Cry (1986).[71][51] Godine 1983. Gejl je snimila tematsku pesmu za TV seriju Masquerade.[72]

Između 1985. i 1987. godine Gejl je sarađivala sa kantri muzičarem Geri Morisem na više dueta.[51] Prvi od njih bio je singl Makin' Up for Lost Time, koji je bio na prvom mestu Bilbordove liste kantri pesama, 1986. godine.[73] Makin' Up for Lost Time takođe je korišćen u TV seriji Dalas.[74] Gejl i Geri su takođe snimili pesmu za TV seriju Drugi svet, a ona je bila na listama muzičkih pesama u Sjedinjenim Državama, Gejl se nakon toga pojavila u seriji Drugi svet, kao gost.[51] Dvojac je 1986. godine objavio studijski album pod nazivom What If We Fall in Love?. Album je bio na dvadeset i petom mestu Bilbordove liste kantri albuma u septembru 1987. godine.[75] Naredne godine, Gejl je izdala album Nobody's Angel koji sadrži dve umereno uspešne pesme, uključujući singl Tennessee Nights.[76] Takođe, 1987. godine pevačica je otvorila prodavnicu suvenira u Nešvilu pod nazivom Crystal's Fine Gifts and Jewelry. U trgovini se nalazuo nakit i poludrago kamenje evropskih zanatalija, kao i različite vrste kristala.[77] Radnja je zatvorena 2008. godine.[78][79]

1990—danas: Novi ugovori i saradnje

[uredi | uredi izvor]

Godine 1990. Gejl je potpisala novi ugovor sa izdavačkom kućom Capitol Records i ponovo uspostavila saradnju sa producentom Alenom Rejnoldsom. Iste godine objavila je sedamnaesti studijski album pod nazivom Ain't Gonna Worry.[51] Bil Karpenter iz kompanije Allmusic ocenio je album sa četiri od mogućih pet zvezdica, nazvavši ga odličnim setom kantri pop muzike.[80] Na albumu se nalazi nekoliko singlova, uključujući Just an Old Love, koji je od strane časopisa Bilbord dobio pozitivne ocene.[81] Treći singl pod nazivom Never Ending Song of Love bio je na sedamdeset i drugom mestu Bilbordove liste kantri singlova.[82] Njen osamnaesti album pod nazivom Three Good Reasons objavljen je 2. juna 1992. godine, a album je producirao Baz Stoun.[51] Za vodeći albumski singl napravljen je muzički video, a on je dobio pozitivne kritike.[83] Nakon što je napredovala tokom devedesetih godina, Gejl je snimala materijal za manje izdavačke kuće i objavljivala specijalne projekte. Prvo je objavila materijal za izdavačku kuću Branson Entertainment Group, preko koje je objavila album sa najvećih hitovima, pod nazivom Best Always.[63]

Godine 1995. potpisala je ugovor sa izdavačkom kućom Intersound Records. Tokom 1995. godine objavila je studijski album Someday, koji je koproducirao Bubi Vud.[84] Prvi albumski singl uključio je video spot koji je snimljen u Grčkoj.[85] Godine 1997. Gejl je objaivila kompilacijski album pod nazivom Joy & Inspiration.[86]

Početkom 21. veka, Gejl je proširila svoj muzička interesovanja. Godine 1999. objavila je džez album pod nazivom Crystal Gayle Sings the Heart and Soul of Hoagy Carmichael.[14][87] Album je dobio uglavnom pozitivne ocene od strane muzičkih kritičara i publike.[88][89] Godine 2000. objavila je studijski album dečije muzike pod nazivom In My Arms.[90] Tokom 2003. godine objavila je još jedan album, pod nazivom All My Tomorrows, a dobio je uglavnom pozitivne kritike i ocene.[14][91][92]

Gejl je nekoliko godina provela u snimanju novih materijala za svoj naredni albuma. Ona je izjavila da će se novi album sastojati od kantri pesama, a produciraće ga njen sin Kris Gatimoz. Projekat je prvobitno nazvan Am I That Easy To Forget.[93] Godine 2019. Gejl je objavila da će se album ipak zvati You Don't Know Me: Classic Country.[94] Zvanično je objavljen u septembru 2019. godine.[95] You Don't Know Me postao je prvi Gejlnin studijski album koji je bio na listama, još od 1998. godine, a bio je na četrdesetom mestu Bilbordove liste Top Independent Albums.[96] Album je dobio uglavnom pozitivne kritike od strane muzičkih kritičara i publike.[97]

Muzički stil i nasleđe

[uredi | uredi izvor]

Muzički stil od Gejl obuhvata kantri muziku, ali delom i pop i folk muziku.[77] Za razliku od njene braće i sestrara koji su odgajani u ruralnom delu Kentakija, Gejl je mladost provela u urbanom okruženju. U toj atmosferi Gejl je bila izložena različitim stilovima muzike. U intervjuu iz 2003. godine istakla je da je uvek uživala u folk, rok i pop muzici, a da je kao dete posebno volela Lesli Gor, Brenda Li i Petsi Klajn. U tinejdžerskim godinama razvila je naklonost prema folk grupama.[77]Gejl je takođe bila inspirisana zvukom koji prizvodi njena starija sestra, Loreta Lin, a ona ju je ohrabrila da razvije sopstveni.[98][99] Muzički kritičari i novinari su takođe opisali Gejl kao muzičarku glatkog glasa, drugačijeg od onog koji ima njena sestra.[13][100]

Gejl se smatra jednom od najuspešnijih umetnika krosover kantri pop muzike.[35][13][8] Njena muzika i karijera podstakle su mnoge žene da počnu da se bave kantri pop muzikom, uključujući Kari Andervud, Šanaju Tvejn i Fejt Hil.[47][4] Pisac Kevin Džon istakao je da je Gejl napravila veliki broj hitova, mnogo više od njene sestre i poredio je sa ženama u kantri muzici kao što su Doli Parton, Riba Makentajer i Tami Vinet.[101] Za svoja dostignuća na polju muzike, Gejl je dobila nekoliko nagrada i priznanja. Muzička kantri televizija uvrstila je na listu „40 najvećih žena kantri muzike”.[102][103]

Godine 2010. dobila je zvezdu na Holivudskoj staza slavnih.[104] Godine 2016. uručena joj je Pionirska nagrada Klifi Stoun od strane Akademije kantri muzike.[105][106] Godine 2017. pevačica je proglašena najmoćnijom ženom kantri muzike od strane projekta Taste of Country.[4] Godine 2018. otvorila je Nagrade kantri muzičke asocijacije kao deo žena u kantri muzici. Tokom ceremojije izvela je pesmu Don't It Make My Brown Eyes Blue.[107]

Diskografija

[uredi | uredi izvor]

Studijski albumi

Filmografija

[uredi | uredi izvor]
Uloge Kristal Gejl u filmovima
Godina
Srpski naziv
Izvorni naziv
Uloga
Napomena
1977. Dean Martin's Christmas in California [108] samu sebe TV specijal
1979. Bob Hope on the Road to China [51] samu sebe TV specijal
1979. The Crystal Gayle Special samu sebe TV specijal
1980. Crystal [51] samu sebe TV specijal
1983. Second City Television[109] Ester Blodžet
1985. Bobe Hope's Happy Birthday Homecoming[108] samu sebe TV specijal
1987. Drugi svet Another World[51] samu sebe
1993. The Country Mouse and the City Mouse: A Christmas Tale[110] Emili glas

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b „Crystal Gayle - Singer”. Biography (TV program). Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  2. ^ „UPI Almanac for Thursday, Jan. 9, 2020”. United Press International. 9. 1. 2020. Arhivirano iz originala 15. 01. 2020. g. Pristupljeno 16. 1. 2020. „… country singer Crystal Gayle in 1951 (age 69)” 
  3. ^ Betts, Stephen L. „Crystal Gayle Sings With Loretta Lynn, Interprets Country Staples on 'You Don't Know Me'”. Rolling Stone. Pristupljeno 30. 12. 2019. 
  4. ^ a b v „Country Music's Most Powerful Women”. Taste of Country. Pristupljeno 30. 12. 2019. 
  5. ^ „SHORT TAKES: Hair Harasses Crystal Gayle”. Los Angeles Times. Pristupljeno 1. 1. 2020. 
  6. ^ Violanti, Anthony. „Crystal Gayle returns to Silver Springs”. The Ocala Star Banner. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  7. ^ Liebig, Lorie. „Crystal Gayle Discusses Her 'Rivalry' with Sister Loretta Lynn”. Wide Open Country. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  8. ^ a b v g d đ Oermann, Robert K. & Bufwack, Mary A. 2003, str. 345.
  9. ^ a b v g d Oermann, Robert K. & Bufwack, Mary A. 2003, str. 344.
  10. ^ a b v Whiteley, Jenni. „Country music star Crystal Gayle coming to Fort Hall Oct. 13”. Associated Press. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  11. ^ Windeler, Robert. „Loretta Lynn & Crystal Gayle: Sister Rivalry”. People. Pristupljeno 30. 12. 2019. 
  12. ^ a b v Osborn, Dave. „Crystal Gayle brings sweet sound to Bonita Springs on Friday”. Naples Daily News. Pristupljeno 30. 12. 2019. 
  13. ^ a b v g Wolff, Kurt 2000, str. 439.
  14. ^ a b v g d đ e ž z i j k Huey, Steve. „Crystal Gayle -- Biography & History”. Allmusic. Pristupljeno 30. 12. 2019. 
  15. ^ Zibart, Evee. „The Platinum Crossover”. Washington Post. Pristupljeno 30. 12. 2019. 
  16. ^ „Crystal Gayle to Be Inducted Into Grand Ole Opry”. Billboard. Pristupljeno 1. 1. 2020. 
  17. ^ Kruh, Nancy. „Country Pop Queen Crystal Gayle Returns to Her Roots: Traditional Music 'Is in My Soul'”. People. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  18. ^ a b v g Larkin 2007, str. 1353.
  19. ^ Christner, Ryan. „Career not slowing for indomitable Crystal Gayle”. The Hutchinson News. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  20. ^ „Gayle Honored at Native American Music Award”. Country Music Television. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  21. ^ „HALL OF FAME”. Native American Music Awards. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  22. ^ Russell, Steven (avgust 2007). „The Last Outlaw: The Ballad of Christopher Gay”. Maxim: 102—08. 
  23. ^ a b „Gayle announces new album, first in 16 years”. Country Standard Time. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  24. ^ Lapann, Paul. „Crystal Gayle to perform at Peoples Bank Theatre in Marietta”. The Parkersburg News and Sentinel. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  25. ^ Rockwell, John. „Crystal Gale's Singing Career Is a Lot More Than Luck”. New York Times. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  26. ^ Wylie, Lorraine. „Country star Crystal Gayle on love of Northern Ireland, singing with Daniel O'Donnell and secret to long, happy marriage”. Belfast Telegraph. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  27. ^ Crosby, Christine. „A Glimmer of the Grammy-winning Artist, Crystal Gayle and Her Grandson”. Grand Magazine. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  28. ^ Windsor, Pam. „Crystal Gayle Sings Classic Country On New "You Don't Know Me" Album”. Forbes. Pristupljeno 1. 1. 2020. 
  29. ^ „Crystal Gayle -- "Restless" Chart History”. Billboard. Pristupljeno 1. 1. 2020. 
  30. ^ „Crystal Gayle Chart History”. Billboard. Pristupljeno 1. 1. 2020. 
  31. ^ a b v g d đ e ž Larkin 2007, str. 1354.
  32. ^ DiMartino, Dave (1990). Music in the 20th Century. New York, NY: M.E. Sharpe. str. 239. ISBN 0-7656-8012-2. 
  33. ^ „Crystal Gayle -- Crystal Chart History”. Billboard. Pristupljeno 1. 1. 2020. 
  34. ^ a b Betts, Stephen L. „Flashback: Crystal Gayle's 'Brown Eyes Blue' Goes Global”. Rolling Stone. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  35. ^ a b Betts, Stephen L. „Crystal Gayle Reflects on 'Slick Country' and Coal Miner's Family”. Rolling Stone. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  36. ^ Erlewine, Stephen Thomas. „"Don't It Make My Brown Eyes Blue" -- Crystal Gayle -- Song info”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  37. ^ „Crystal Gayle -- We Must Believe in Magic chart history (Country Albums)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  38. ^ „Crystal Gayle -- We Must Believe in Magic chart history (Billboard 200)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  39. ^ „We Must Believe in Magic -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  40. ^ Dennis, Paul. „Album Review: Crystal Gayle – 'We Must Believe In Magic'”. My Kind of Country. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  41. ^ „Gold and Platinum: We Must Believe in Magic”. Recording Industry Association of America. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  42. ^ „Crystal Gayle -- When I Dream chart history (Country Albums)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  43. ^ „Crystal Gayle -- When I Dream chart history (Billboard 200)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  44. ^ „Gold & Platinum -- When I Dream”. Recording Industry Association of America. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  45. ^ „When I Dream -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  46. ^ „Album Review: Crystal Gayle – 'When I Dream'”. My Kind of Country. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  47. ^ a b Rosenberg, Sari. „February 24, 1977: Crystal Gayle Won Best Female Vocalist at the 12th Annual ACM Awards”. Lifetime. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  48. ^ Whitburn, Joel (2008). Hot Country Songs 1944 to 2008. Record Research, Inc. str. 463—464. ISBN 0-89820-177-2. 
  49. ^ Henderson, Stacey; Lol, Lee (2014). Encyclopedia of Music from the 20th Century. Routledge. str. 239. ISBN 9781579580797. 
  50. ^ „We Should Be Together”. AllMusic. 23. 11. 2019. Pristupljeno 23. 11. 2019. 
  51. ^ a b v g d đ e ž z i j Larkin 2007, str. 1355.
  52. ^ „Album Review: Crystal Gayle – ‘Miss the Mississippi’”. Mykindofcountry.wordpress.com. 18. 1. 2017. Pristupljeno 2. 10. 2018. 
  53. ^ Ankeny, Jason. „Miss the Mississippi -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  54. ^ „Miss the Mississippi -- Crystal Gayle chart history (Country Albums)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  55. ^ „Miss the Mississippi -- Crystal Gayle chart history (Billboard 200)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  56. ^ „Gold & Platinum -- Miss the Mississippi”. Recording Industry Association of America. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  57. ^ Ankeny, Jason. „These Days -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  58. ^ „Hollywood, Tennessee -- Crystal Gayle chart history (Country Albums)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  59. ^ „Hollywood, Tennessee -- Crystal Gayle chart history (Billboard 200)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  60. ^ a b Ankeny, Jason. „Hollywood, Tennessee -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  61. ^ Paulu, Tom. „Crystal Gayle blowin' into town on Friday”. TDN. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  62. ^ Ross, Doug. „Crystal Gayle”. NWI. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  63. ^ a b v Wolff, Kurt 2000, str. 440.
  64. ^ Pond, Steve. „Tom Waits on 'One From the Heart'”. Rolling Stone. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  65. ^ Jurek, Thom. „One from the Heart -- Tom Waits, Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  66. ^ Roland, Tom. „True Love -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  67. ^ „Billboard's Top Album Picks”. Billboard: 64. 1982. 
  68. ^ „Crystal Gayle -- Cage the Songbird (1983, Vinyl)”. Discogs. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  69. ^ „Cage the Songbird -- Chart History (Country Albums)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  70. ^ „Cage the Songbird -- Chart History (Billboard 200)”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  71. ^ „Crystal Gayle -- "Straight to the Heart" -- chart history”. Billboard. Pristupljeno 2. 1. 2020. 
  72. ^ „About -- Crystal Gayle”. Crystal Gayle.com. Arhivirano iz originala 31. 12. 2019. g. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  73. ^ „"Makin' Up for Lost Time" chart history”. Billboard. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  74. ^ „Crystal Gayle – February 13th – 16th, 2020”. Riverside Resort. Arhivirano iz originala 3. 1. 2020. g. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  75. ^ „What If We Fall in Love? chart history”. Billboard. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  76. ^ Ankeny, Jason. „Nobody's Angel -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  77. ^ a b v Oermann, Robert K. & Bufwack, Mary A. 2003, str. 343.
  78. ^ Sweid, Nancy. „Crystal Gayle: Long-Haired Country Girl's Hobby a Fragile One”. Nash Country Daily. Arhivirano iz originala 4. 1. 2020. g. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  79. ^ Nelson, Dick. „Sunday Morning Classic Country Spotlight to Feature Crystal Gayle”. Minnesota's New Country. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  80. ^ „Ain't Gonna Worry -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  81. ^ „Billboard Magazine: 1990 (November 24, 1990)” (PDF). American Radio History. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  82. ^ „Crystal Gayle Chart History: Country Airplay”. Billboard. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  83. ^ „Three Good Reasons -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  84. ^ Stambler, Irwin (2000). Country Music: The Encyclopedia. New York, NY: MacMillan. str. 175. ISBN 0-312-15121-7. 
  85. ^ Stout, Michael W. „Crystal Gayle Interview -- August 1995”. Louisville Music News. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  86. ^ Gayle, Crystal (1997). Joy & Inspiration (Cassette insert). Beautiful Music Company, Warner Special Products. 
  87. ^ Gray, Michael. „Heart & Soul”. Country Music Television. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  88. ^ Jurek, Thom. „Heart and Soul -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  89. ^ „American Radio History: Single Reviews and Previews”. Billboard. 11. 12. 1999. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  90. ^ Demasters, Karen. „JERSEY FOOTLIGHTS; A Familiar Country Voice”. New York Times. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  91. ^ Daniels, Robert L. „Crystal Gayle — All My Tomorrows”. Variety. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  92. ^ Jurek, Thom. „All My Tomorrows -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  93. ^ Christner, Ryan (7. 12. 2016). „Career not slowing for indomitable Crystal Gayle”. The Hutchinson News. Pristupljeno 13. 3. 2017. 
  94. ^ Gayle, Crystal (9. 8. 2019). „My new cd YOU DON'T KNOW ME is available for Pre-Sale at my online store. Ships on or around 9/6/19”. Twitter. 
  95. ^ Papadatos, Markos. „Review: Crystal Gayle releases amazing country album 'You Don't Know Me'”. Digital Journal. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  96. ^ „Crystal Gayle chart history -- Independent Albums”. Billboard. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  97. ^ Erlewine, Stephen Thomas. „You Don't Know Me -- Crystal Gayle -- Songs, Reviews, Credits”. Allmusic. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  98. ^ Papadatos, Markos. „Crystal Gayle talks Adelphi University, Grand Ole Opry, longevity”. Digital Journal. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  99. ^ Hurst, Jack. „CRYSTAL GAYLE SEES HER MUSIC AS A SOURCE”. Chicago Tribune. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  100. ^ Betts, Stephen L. „100 Greatest Country Artists of All Time”. Rolling Stone. Pristupljeno 3. 1. 2020. 
  101. ^ Coyne, Kevin John. „100 Greatest Women -- Crystal Gayle (27)”. Country Universe. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  102. ^ „40 Greatest Women Announced”. Country Music Television. Pristupljeno 7. 9. 2019. 
  103. ^ „Crystal Gayle -- 2008 Inductions” (PDF). Kentucky Music Hall of Fame. Arhivirano iz originala (PDF) 27. 06. 2019. g. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  104. ^ Appleford, Steve. „Crystal Gayle - Hollywood Star Walk”. Los Angeles Times. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  105. ^ Van Vleet, Janet. „Country pioneer Crystal Gayle brings her music to West Texas Fair & Rodeo”. Abilene Reporter News. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  106. ^ Martin, Jeff (21. 1. 2017). „Country star Crystal Gayle inducted in Grand Ole Opry”. WCVB-TV. Pristupljeno 22. 1. 2017. 
  107. ^ Leimkuehler, Matthew; Watts, Cindy. „CMA Awards: Show opening with one dozen female country artists is 'epic celebration'”. USA Today. Pristupljeno 4. 1. 2020. 
  108. ^ a b Terrrance, Vincent (1985). Encyclopedia of Television Series, Pilots and Specials, Volume 2. New York, NY: New York Zoetrope. str. 108. ISBN 0-918432-61-8. 
  109. ^ Robbins, Jeff (2014). Second City Television: A History and Episode Guide. Jefferson, NC: McFarland & Company Inc. str. 210. ISBN 978-0-7864-3191-5. 
  110. ^ Bierbaum, Tom. „Hbo Storybook Musicals the Country Mouse and the City Mouse: A Christmas Tale”. Variety. Pristupljeno 3. 1. 2020. 

Literatura

[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Кристал_Гејл&oldid=27676692”